Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-08-01 21:59

Geplaatst: 02-08-01 21:59

Ik lees nu al een tijdje mee en probeer af en toe wat nuttigs neer te tikken maar er valt me eens ding wel heel erg op; dat als er problemen zijn met het aan de teugel lopen het meest genoemde advies 'doorpakken' of 'spelen' met de teugels is. Als ik paardenboeken van voor en vlak na de oorlog lees wordt er nauwelijks een woord gerept over het 'aan de teugel krijgen'. Wel wordt de ideale hoofd/halshouding beschreven maar die kan alleen verkregen worden door gymnasticerende oefeningen. Het aan de teugel komen is dus een beloning voor de ruiter omdat het paard door alle oefeningen die het voltooid heeft zichzelf heeft leren dragen op een goede manier.

Tegenwoordig ligt dat hele systeem ondersteboven! Een paard moet met zijn neus ergens tussen grond en borst lopen voor de ruiter al mag gaan denken aan schouderbinnenwaarts. Terwijl die oefening juist geroemd wordt vanwege zijn verzamelende en versterkende waarde! Omdat ik weigerde aan deze krachtmeting tussen ruiterhand een paardenmond mee te doen hebben mijn pony's een aantal jaar in hun eigen halshouding mogen lopen zonder voortdurend contact met de teugels of enige 'echte' dressuur'. Binnen een jaar tijd is hun hele halsvorm veranderd van (allebei) extreem dikke onderhalzen naar slanke halzen met een mooie buiging. Bovendien geven ze 'uit zichzelf' na in de nek bij ophoudingen. En niet door hun hals in een houding te forceren met veel kracht maar door ze de tijd te geven hun eigen onnatuurlijke houding te herstellen.

Natuurlijk zijn er een groot aantal mensen die sowiezo roepen dat shetten niet aan de teugel kunnen lopen, maar dat doen ze nu wel, niet door zagen, kracht zetten of 'spelen' maar door een licht contact te houden met de teugels en de oefeningen steeds 'zwaarder' te maken. Dus door schouderbinnenwaarts aan te leren en meer nadruk te leggen op tempobeheersing.

Mijn ideaal is dat onze pony's binnen de ruimte van de teugels het aan de teugel lopen als eigen houding kiezen en die houding ook zelf in stand houden. Dus niet dat ik hun hoofden met steeds meer bitten en hulpteugels vast hoef te zetten maar dat ze dat zelf doen waarbij ik met de teugels SIGNAALTJES geef voor de mate van oprichting.

Als ik voor het eerst een dressuurruiter op de bok achter een pony van ons zet rijden we minimaal het eerste kwartier slangenvoltes doordat die mensen gewend zijn hun rijdieren zelf in een houding te trekken. Als je de teugelsmet minimaal contact vasthebt laat je het paard in zijn waarde. Als je de teugels echter steeds stevig vasthoudt, hoe kan een paard dan nog de fijnste hulpen begrijpen? De meeste omlaag gespeelde paarden die ik hebben een mond van staalbeton vergeleken met onze beesten. Ik moet met alle kracht het hoofd op een plaats houden en dan met extra kracht het paard laten afwenden, halthouden enzovoorts.

Voor mij is bewezen dat al dat 'spelen' de mond niet spaart maar juist ongevoeliger maakt en dat twee rustige ruiterhanden met een licht teugelcontact zoveel meer goeds kunnen doen. Leef ik dan echt met een waanidee?
Groetjes,
Miriam

[ Dit Bericht is bewerkt door: xyzutu2 op 2001-08-02 22:02 ]

[ Dit Bericht is bewerkt door: xyzutu2 op 2001-08-02 22:28 ]

**Geplaatst**: 02-08-01 22:27

Geplaatst: 02-08-01 22:27

Ik ook!

Ben het wel in zekere mate wel met je eens, de methode die jij beschrijft kost wat meer tijd en dat willen we niet toch, we willen een los en nageeflijk paard en het liefst zo snel mogelijk, toch?
Wat maakt dat ene beetje rukken en plukken dan nog uit...
(sprak zij cynisch)

**Geplaatst**: 02-08-01 22:35

Geplaatst: 02-08-01 22:35

Waarom zou je niet meer tijd uit willen trekken als het minder geforceerd kan? Okee, ik heb makkelijk praten want ik heb geen instructeur die me allemaal hulpteugels aan probeert te smeren als het wat minder gaat (oeps, dat klinkt wel erg hard..) en mijn doel is niet het punten scoren tijdens wedstrijden. Ik heb als doel een plaatje van een paard in mijn hoofd dat 'in true selfcarriage' loopt en ben bereid daar tijd aan te besteden.

Het meest bizarre wat ik ooit heb meegemaakt was een buurmeisje dat langskwam terwijl mijn jongste zusje op Black reed. Black was wat opgewonden maar wel goed te controleren. Tijdens het halthouden kwam dat meisje op ons af met de boodschap dat Black nooit fatsoenlijk zou lopen als we de teugels niet eens aannamen. Ik vroeg haar hoe zij het zou doen waarna ze de teugels een halve meter lager instelde, haar ene hand vastzette en met de andere Black omlaag speelde. Toen ik haar vroeg wat ze nu bereikt had zei ze dat hij nu mooi aan de teugel stond en dus de achterhand beter gebruikte. In het halthouden nog wel!

**Geplaatst**: 02-08-01 22:43

Geplaatst: 02-08-01 22:43

Ik rijd mijn paard dus rond en diep. Door veel mensen wordt dit als vrij extreem ervaren.

Allereerst: ik heb jarenlang gereden op de "gangbare" methode, ik noem dat "hand naar voor en skup m d'r maar in" mijn paarden liepen dan best fijn maar ik had 200 kilo in mijn handen en moest hem elke pas naar voor douwen.
Tegenwoordig heb ik een paard dat met veel meer veer en schwung, en volledig op eigen benen door de baan gaat. Mag jij me vertellen hoe je dat doet met een paard dat "op de kop getrokken is".

Het aardige is, dat die hoofd-halshouding er helemaal niet toe doet. Ik kan mijn paard alleen rond en diep rijden op het moment dat hij impulsief van achteruit loopt. Wat ik wil bereiken op het moment dat ik de teugel aanneem en impuls opwek is dat hij beter ondertreedt van achter, omhoog komt in het front en met meer veer gaat lopen. Idem dito aan iemand die zijn paard alleen maar bovenin heeft lopen.

Je moet niet vergeten dat op de juiste manier "spelen" helemaal niets met rukken en plukken te maken heeft. "spelen" is het lichtjes vibreren van je hand IN CONTACT, de teugel komt niet los. Je beweegt het bit dus een héél klein beetje heen en weer, waardoor je het paard uitnodigt er wat mee te gaan doen.

Gymnasticerende oefeningen? Ik doe niet anders! Ik ben continu bezig met schakelen en buigen om mijn paarden aan alle kant los, soepel en gehoorzaam aan een minieme hulp te krijgen. Toch rijd ik zeer weinig oefeningen "uit het boekje". Het aardige is, dat je dan ook niet meer hoeft te oefenen op doie schouderbinnenwaarts of whatever: die rijd je er gewoon uit, omdat de basisvoorwaarden aanwezig zijn.

Ik heb eens enkele clinics gevolgd van Rini vd Schaft, klassieker heb je ze bijna niet, en als je hem en mijn trainer met een 6-jarig paard bezig ziet zal het er totaal verschillend uitzien. Toch is wat zij in wezen doen exact hetzelfde. Rini liet mij mijn paard heel anders bewerken dan mijn eigen trainer, maar het principe, het idee erachter, was totaal gelijk.

De basis is de basis, welke weg je ook volgt.

**Geplaatst**: 02-08-01 22:57

Geplaatst: 02-08-01 22:57

Da's een mooie, de basis is de basis. Klopt als een bus! (dûh)

Maargoed, even ontopic.
nmm gaat een paard nooit echt an de teugel als hij het niet wil. Om een paard te laten ontspannen in de hals (de 'middenspier' bolt op) en de kaken, moet je zijn goede wil hebben. Ontspanning kun je niet afdwingen en dat is toch zeker nodig.

Volgens mij is het een soort vicieuze cirkel. Laat ik maar even doorgaan op het door jou genoemde schouderbinnenwaarts. Als een paard niet aan de teugel is, kan hij nooit een echt goede schouderbinnenwaarts rijden, hoe wil je een paard dan van binnenbeen naar buitenteugel rijden?
En als hij er wel aan is, zal die schouderbinnenwaarts ook beter gaan. Hij laat dan immers zijn bovenspieren los en spant zijn onderspieren aan (als je het goed doet!).
het één is dus niet mogelijk zonder het ander.

Veel paarden hebben direct al de neiging aanleuning te nemen als ze ingereden worden. Als je gelongeerd hebt met bijzetjes zullen ze, als ze het evenwicht gevonden hebben, waarschijnlijk ook op zoek gaan naar je hand. Daar hoef je volgens mij geen jaren over te doen! Waarom zou een jong paard niet aan de teugel mogen lopen?

het belangrijkste is volgens mij dat je een paard kunt rijden waar jij hem hebben wilt. Voor mij is dat de ene keer rond en laag, de andere keer hoog ervoor en nog veel dingen daartussen.

**Geplaatst**: 03-08-01 00:24

Geplaatst: 03-08-01 00:24

De manier die jij beschrijft is de manier waarop ik rij en heb les gekregen en nu sindskort weer.
Mijn paard verkiest er idd zelf voor om aan de teugel te komen doordat ik hem aanbied van voren te zakken en er verder alleen voor zorg dat hij zijn achterhand gebruikt en goed voorwaarts loopt.
De 'nu' manier werkt bij hem ook niet, eerder zorgt het ervoor dat hij afstompt, geen zin meer heeft en vertrouwen schaad. Ik heb (ik had beter moeten weten) 1 week op de 'nu' manier gereden en nu mag ik weer 2 stappen terug doen terwijl hij net zo lekker ging, maar in de ogen van de 'nu' mensen gaat dat niet snel genoeg...het liefst gieten ze paardjes in een vorm en vragen ze zich dan af waarom zo'n paard in verzet gaat of zijn schwung verliest en bijna mechanisch loopt.
Mijn paard kiest er dan ook zelf voor om lang laag en diep te lopen, met contact zo licht als het gewicht van de teugels....het is nog geen constant lopen want als hij van achteren gaat afremmen en je hem voorwaarts maant hij weer even iets hoger komt.

Het enige wat moeilijk is is de wetenschap dat mijn paard soms alleen de achterhand gebruikt en dus niet altijd zijn rug. Pas als hij zakt gebruikt hij zijn rug, dan is hij ook volledig ontspannen.

**Geplaatst**: 03-08-01 10:16

Geplaatst: 03-08-01 10:16

Hoi Orri,

Jij verwoordt heel mooi wat ik bedoel. Ook ik heb af en toe met mijn handen in het haar gelopen omdat [***] bijvoorbeeld zo'n enorm dikke onderhals had die hij overal tegen uitdrukte. Iets meer dan weinig contact op de teugels en hij trok ze uit je handen. Best frustrerend omdat iedereen in je omgeving dan met allemaal goede raad aankomt want hij loopt er nu toch wel bij als een ezel... Terwijl alles wat ik voor de onderhals hoefde te doen was het tijd geven. Driekwartjaar weliswaar maar die tussenperiode hebben we ook nuttig gebruikt.

Nu ben ik met de pony's met zo min mogelijk teugelcontact aan het wijken, schouderbinnen enzovoorts. Oefeningen die ze nog nooit hebben gedaan omdat ik toen niet wist hoe ik dat voor elkaar te kijgen zonder ontzettend veel kracht te gebruiken. Het mooie is nu dat [***] na het signaal voor zo'n zijgang met veel stelling, buiging en in mooie voorwaarts-neerwaartshouding het zaakje voltooit. Dus ik heb helemaal niet aal de aanleuning hoeven 'werken' om zijn zelfhouding in de oefeningen correct te krijgen. Weliswaar hebben we nu pas de eerste trede bereikt van een lange weg maar ik ben nu tamelijk positief over de rest van die weg omdat ik nu weet dat het allemaal zonder houding voorin kan.

**Geplaatst**: 03-08-01 13:51

Geplaatst: 03-08-01 13:51

Citaat:
Op 2001-08-02 22:35, schreef xyzutu2:
Waarom zou je niet meer tijd uit willen trekken als het minder geforceerd kan?

Jullie snappen het tenminste!

[edit Zep]overdosis smileys verwijderd[edit/]

[ Dit Bericht is bewerkt door: Zep op 2001-08-03 14:58 ]

**Geplaatst**: 03-08-01 14:57

Geplaatst: 03-08-01 14:57

Ik weet niet precies wat je bedoelt, maar ik ga wel een poging wagen. Ik heb nu 2 (veel he?) jonge paarden 'ingereden'. 1 is inmiddels 10 en de ander is nu 5. Ik heb altijd geleerd dat door het rijden en het 'evenwicht' waarin je het paard rijd(t), hij op een gegeven moment meer naar beneden komt en er klaar voor is.
Voltrack (5) bijvoorbeeld stak altijd zijn neus in de lucht en er was geen land met m te bezeilen. Een paar maanden geleden reageerde hij beter, hij kwam meer naar beneden en liet zich verzamelen.
Op zo'n moment ga ik heus wel meer vragen en het uitbuiten. Al is het maar om 1 mm verbetering te boeken. Een paard zal nooit uit zichzelf als jij erop stapt piaffe oid gaan doen toch?
Ik vind wel dat een paard zelf aangeeft/moet aangeven of hij er 'klaar' voor is. Ik vind t ook nie tfijn rijden met een paard die er niet echt iets voor doet, en dat ik de krul erin zou moeten rijden. Dan stap ik gelijk af.

**Geplaatst**: 03-08-01 19:14

Geplaatst: 03-08-01 19:14

Toch moet je nu niet de indruk willen wekken dat een paard uit zichzelf te gymnasticeren is, je zult er wel aan moeten rijden. Als voorbeeld neem ik even onze jonge merrie. Die heeft een bijna ideale halsaanzet, en loopt puur op impuls en een contactteugeltje "aan de teugel". Ik heb dan ook een fijne (zeer lichte, maar zeker contact) aanleuning. Toch ben je er dan niet. Nu als 4-jarige is dat prima, maar als je haar de komende 4 jaar blijft rijden zoals ik nu doe schiet je natuurlijk geen steek op.

Ik wil de aanleuning kunnen controleren, hij moet "van mij" zijn. Ik wil kunnen bepalen hoeveel ik in mijn hand heb, waarom en wanneer. Dan praat je over ideale uitersten die ik waarschijnlijk nooit zal bereiken, maar je moet ergens naar streven niet waar? Dus probeer ik in de training te variëren met de hoofd-halshouding, de buiging, de impuls, het ritme, net zolang totdat al die afzonderlijke dingen beheersbaar en controleerbaar zijn.

"Aan de teugel" zou je niet eens over na moeten denken. Je moet op je paard gaan zitten, je teugel aannemen en dan moet ie er zijn. Simpel als wat eigenlijk. Als je een 4-jarige eerst maar alle kanten op laat zwabberen en zijn kop de lucht in laat steken, dan zit je met een totaal verkeerde spieropbouw die je er later allemaal weer af moet rijden. Dubbel werk dus. Er is niet één houding waarin het paard "aan de teugel" gaat, dat is volgens mij de grootste fout die de meesten maken. Aan de teugel betekent het hebben van aanleuning bij een paard dat netjes van achteruit impulsief beweegt. Er moet een verbinding zijn tussen achter en voorkant. En het aardige is, dat op het moment dat je dat voor elkaar hebt, je dat hoofd ook in dat leuke krulletje hebt...

**Geplaatst**: 03-08-01 20:56

Geplaatst: 03-08-01 20:56

Met Dien doe ik ook eigenlijk niets om haar aan de teugel te krijgen. Gewoon netjes teugels op maat, niet trekken, figuren en overgangen rijden. Dan gaat het vanzelf. Zodra ze lekker loopt komt ze vanzelf met d'r hoofd in de goeie houding. Soms loopt ze al binnen 5 min zo goed en soms moet ze echt al een half uur lopen.
XXX
Ciska

**Geplaatst**: 03-08-01 22:31

Geplaatst: 03-08-01 22:31

Citaat:
Op 2001-08-03 19:14, schreef Zep:
Toch moet je nu niet de indruk willen wekken dat een paard uit zichzelf te gymnasticeren is, je zult er wel aan moeten rijden. Als voorbeeld neem ik even onze jonge merrie. Die heeft een bijna ideale halsaanzet, en loopt puur op impuls en een contactteugeltje "aan de teugel". Ik heb dan ook een fijne (zeer lichte, maar zeker contact) aanleuning. Toch ben je er dan niet. Nu als 4-jarige is dat prima, maar als je haar de komende 4 jaar blijft rijden zoals ik nu doe schiet je natuurlijk geen steek op.

Ik wil de aanleuning kunnen controleren, hij moet "van mij" zijn. Ik wil kunnen bepalen hoeveel ik in mijn hand heb, waarom en wanneer. Dan praat je over ideale uitersten die ik waarschijnlijk nooit zal bereiken, maar je moet ergens naar streven niet waar? Dus probeer ik in de training te variëren met de hoofd-halshouding, de buiging, de impuls, het ritme, net zolang totdat al die afzonderlijke dingen beheersbaar en controleerbaar zijn.

"Aan de teugel" zou je niet eens over na moeten denken. Je moet op je paard gaan zitten, je teugel aannemen en dan moet ie er zijn. Simpel als wat eigenlijk. Als je een 4-jarige eerst maar alle kanten op laat zwabberen en zijn kop de lucht in laat steken, dan zit je met een totaal verkeerde spieropbouw die je er later allemaal weer af moet rijden. Dubbel werk dus. Er is niet één houding waarin het paard "aan de teugel" gaat, dat is volgens mij de grootste fout die de meesten maken. Aan de teugel betekent het hebben van aanleuning bij een paard dat netjes van achteruit impulsief beweegt. Er moet een verbinding zijn tussen achter en voorkant. En het aardige is, dat op het moment dat je dat voor elkaar hebt, je dat hoofd ook in dat leuke krulletje hebt...

Orry heeft ook zo'n makkelijk halsje en in principe was ik met hem zover dat ik hem in kon stellen waar ik wilde maar zonder druk of vragen.
Gewoon mijn intentie was genoeg.
Doordat ik me heb laten verleiden tot verkeerd advies 'te veel, te snel', ben ik weer twee stappen terug en ben ik pas weer terug op dat punt als mijn paard niet meer beledigd is Knipoog

Als je je paard van achteren naar voor rijd en controle hebt over zijn achterhand en hem het vertrouwen geeft dat je hem niet zult tegenwerken in zijn beweging dan staat niks hem in de weg om zich te ontspannen en je uitnodiging om te zakken aan te nemen. Vanuit dat punt kun je dan weer verder, maar met een paard dat zodra je wat meer verlangt de achterhand op slot gooit kun je niet verder mee.
Als je je paard zijn achterhand, tempo en overgangen beheerst en niet stoort in zijn bewegingen, dan heeft weinig paard reden om nog niet aan de teugel te gaan. Verondersteld dat het paard begrijpt hoe het nagevelijk verwacht word te zijn.

Het enige wat ik niet begrijp is dat zwabberen en in de lucht lopen met het hoofd waarover je het hebt, je rijd namelijk de hals lang en laag in ontspanning met indien gewenst lichte contact teugel.
Als ik dat vergelijk met paarden die een onderhals eruit drukken, op de 3/4 nekwervel gereden worden, in elkaar getrokken worden, gekantelde hoofden dragen, vasthoudende/zagende ruiters....valt dat trouwens nog mee met de spieropbouw. Ze zullen iig met meer vertrouwen aan de teugel gaan als de tijd daar is en de ruiter krijgt ook niet de kans om te gaan hangen in de mond waardoor die een betere 'zit' houd of ontwikkeld.

Voorlopig vind iedereen mijn paard fijn te rijden.
Dus zo verkeerd gaat het nog niet Haha!

**Geplaatst**: 04-08-01 14:58

Geplaatst: 04-08-01 14:58

Begrijp het toch niet helemaal....
hmm... Verward

hoe zal ik eens tiepen Verward

hoop dat jullie het gaan begrijpen...

Wat jij zegt lijkt me logisch, want hoe kan een paard wat met heel veel druk in de mond loopt, reageren op kleine hulpen. DIe hulpen moeten al groter zijn. Dat snap ik.
Dan komt het wat ik niet snap. Hoe laat jij dan je paard afbuigen? Als je gewoon contact rijd komt je paard toch niet naar beneden? Hij loopt dan immers goed met zijn hoofd? Volgens hem dan, zeg maar, zijn normale houding zoals hij ook op de wei loopt.

ehm, weet zelf eigelijk helemaal niet wat ik vragen wil. begrijp het niet helemaal wat je nu doet.
Ben blond, hihihi.
Iemand zin om mij het uit te leggen. 'k rijd weinig dressuur, maar ben wel geinteresseerd!

**Geplaatst**: 04-08-01 15:16

Geplaatst: 04-08-01 15:16

Hoe laat jij dan je paard afbuigen? Als je gewoon contact rijd komt je paard toch niet naar beneden? Hij loopt dan immers goed met zijn hoofd? Volgens hem dan, zeg maar, zijn normale houding zoals hij ook op de wei loopt.

Niet zo'n domme vraag hoor, zelf heb ik er ook een tijdje mee lopen worstelen maar langzaam maar zeker ben ik er uit gekomen. [***] liep bijvoorbeeld altijd in een hele redelijke houding in stap op een buitenrit maar als ik aandraafde kwam het hoofdje vrolijk omhoog waarbij de rug prachtig weggedrukt werd...
Ik heb een tijdje geprobeerd om dat weg te werken door wat meer kracht op de teugels te zetten maar dat had weinig zin. In de bak doet hij dat ook totdat ik het aantal oefeningen die we doen gaan verzwaren. Dus niet drie hoefslagen achter elkaar in draf maar vanuit slangenvoltes meteen van hand veranderen, tempowisselingen te maken en veel van gang te wisselen. En dan komt het hoofd vanzelf omlaag omdat ze zich gaan concentreren op hun buiging, stelling enzovoorts.

**Geplaatst**: 04-08-01 17:43

Geplaatst: 04-08-01 17:43

Aha.....
Hmm... maar loopt ie door die oefeningen dan echt met zijn hoofd tegen de loodlijn?
Ik snap wel dat ie er soepeler van wordt en daardoor makkelijker zal gaan lopen. Ik heb zoiets ook wel een beetje met Berber gedaan denk ik. Ook al reed ik buiten, ik rijd voornamelijk buitenritten.
Veel overgangen, stelling vragen en voltes rijden op het strand. Maar toch moest ik toch wel wat met mijn handen doen. Zonder "spelen" liep ze wel goed hoor, maar niet "aan de teugel". Ik moest toch echt zelf iets doen, dat zocht ze zeker zelf niet op.

**Geplaatst**: 04-08-01 17:45

Geplaatst: 04-08-01 17:45

Mijn pony kan nog helemaal niet aan de teugel.
En dan zijn er van die mensen op de mange die zeggen"kan die pony niet naar beneden lopen''
ik ben nu bezig haar eerst eens voorwaarts terijden,en het boeit me echt geen reed dat ze niet naar beneden loopt dat komt vanzelf wel.
Ik vind dat ook zo verschrikkelijk emt mensen die net 5 min in de bak zijn,gelijk pony in de krul en dan lopen ze teklagen dat ze niet voorwaarts zijn,nee das nogal logisch als je em heel de tijd tegenhoud en niet effe de moeite neemt hem 15 min intestappen.
Ik weet niet hoe dta bij die mensen zit maar volgens mij is het eerst voorwaarts en dan nageeflijk rijden.
En oke laat hun maar lachen om mij en mn fjord die niet naar beneden loopt,er komt een tijd dat we eraan gaan werken en dat ze het wel doet maar dan wel op een normale manier.

**Geplaatst**: 04-08-01 19:09

Geplaatst: 04-08-01 19:09

[quote]
Op 2001-08-02 21:59, schreef xyzutu2:
. Als ik paardenboeken van voor en vlak na de oorlog lees wordt er nauwelijks een woord gerept over het 'aan de teugel krijgen'. Wel wordt de ideale hoofd/halshouding beschreven maar die kan alleen verkregen worden door gymnasticerende oefeningen. Het aan de teugel komen is dus een beloning voor de ruiter omdat het paard door alle oefeningen die het voltooid heeft zichzelf heeft leren dragen op een goede manier.

Tegenwoordig ligt dat hele systeem ondersteboven! Een paard moet met zijn neus ergens tussen grond en borst lopen

Waarom ben ik het zo met je eens ?? De meesten rijden het paard niet aan de teugel maar TREKKEN het aan de teugel. Of te wel in de KRUL.

Geen gelul trekt die pony in de krul, en daarmee worden er zo veel verpest, zelfs in de HOGE dressuur.

Ik ben het voor 10000000% met je eens.

groetjes lara

**Geplaatst**: 04-08-01 21:20

Geplaatst: 04-08-01 21:20

Idonja is een shet en hoefde van mij ook nooit aan te teugel te lopen. ik reed veel met haar, van alles wat. ze loopt nu vanzelf aan de teugel, terwijl de teugels altijd in een boogje hangen! dan is ze gewoon erg ontspannen, want ze is erg gevoelig in de mond. zodra je haar bijpakt, is de kans groot dat je gelanceerd wordt, ofzo. ( he Leonie Haha!

....) na ja, dus eindelijk kan dat een beetje verklaard worden! ( hoop ik, of zeg ik nu iets heeeeeeeeeeeeeel blonds Verward

)

**Geplaatst**: 04-08-01 22:04

Geplaatst: 04-08-01 22:04

Hoi Fieke,

Onze beestjes zijn ook shetten. En net als bij jouw pony hoef je bij de onze ook niet met harde teugelhulpen aan te komen. [***] staat dan sowiezo stil (heeeel goed afgerich als het om langzamer gaat.. Knipoog

) maar [***] raakt dan in paniek en luistert dan ook absoluut niet meer. Toe we hem als groene 5-jarige kochten was hij wel een paar keer op een halster gereden door z'n weitje en had zichzelf al snel aangeleerd dat druk op zijn hoofd het uitdrukken van zijn onderhals betekende. Toen hij bij ons kwam had hij dan toch ook een onderhals! Achter zijn wang waar de hals begonkwam een bult van 5 centimeter dik die uit een en al spier bestond. Zijn bovenlijn was dan ook het beste te vergelijken met een slap waslijntje dat tussen oren en achterhand gespannen was. Met elke druk op de teugel spande hij zijn onderhals aan en had geen enkele last meer van teugels of wat dan ook en dan kon hij lekker hard er vandoor... Nu heeft hij een weliswaar redelijk dunne maar erg mooi gebogen hals doordat hij zich met die onderhals niet meer tegen het bit kon afzetten (we hadden de teugels los) en hij dus plotseling zijn eigen hoofd moest dragen! Hij begint nu steeds beter te luisteren naar teugelhulpen zolang die maar heeel erg miniem zijn. Zodra een teugel wat harder aangenomen wordt is het sprookje verbroken en komt het spookje [***] weer om de hoek kijken... Haha!

**Geplaatst**: 05-08-01 10:56

Geplaatst: 05-08-01 10:56

Mensen, lees dat laatste verhaaltje van Zep nou eens écht!
Daar zit echt wat in.

Ik kan me alleen wel voorstellen dat jullie denken - hoe dan?
Tsja, da's heel lastig uit te leggen, en al helemaal via de mail...ik zal eens nadenken. De pony van m'n broertje, een welshcob, loopt bij hem wel in de houding, maar hij heeft geen aanleuining. de pony loopt dus niet aan de teugel.
Als ik hem rijdt, probeer ik hem ten eerste aan het been te krijgen (dmv overgangen, tempowisselingen). Dan kijk ik of hij m'n hand wil volgen. Als dat lukt, ben je al een heel eind. Dan houd ik m'n hand stil en kijk of hij zelf m'n hand gaat zoeken. Als dat zo is, vind ik het genoeg (het diertje is net vier).

Maar als ik m'n eigen rijd, moet ze er inderdaad gewoon zijn zodra ik de teugel oppak. Geen twijfel over mogelijk.

**Geplaatst**: 05-08-01 12:49

Geplaatst: 05-08-01 12:49

(Rieja...

)

Ik ga mezelf dan maar ff quoten, want wat ik wilde zeggen draaide eigenlijk hier om, en dat sluit weer aan bij wat Rieja net vertelde:

[quote]
Er is niet één houding waarin het paard "aan de teugel" gaat, dat is volgens mij de grootste fout die de meesten maken. Aan de teugel betekent het hebben van aanleuning bij een paard dat netjes van achteruit impulsief beweegt. Er moet een verbinding zijn tussen achter en voorkant. En het aardige is, dat op het moment dat je dat voor elkaar hebt, je dat hoofd ook in dat leuke krulletje hebt...
[quote/]

Met een losse teugel bereik je geen aanleuning, er moet namelijk een verbinding zijn. Als jij die zelf verbreekt, hoe kun je dan nog iets van je paard verwachten?

Aanleuning moet voelen alsof er een paard aan de andere kant zit. Je kunt op een paard zitten dat prachtig in een houding loopt, als er geen verbinding van achter naar voor is gebeurt er nog niks, zoals Rieja net uitlegt over de pony van haar broertje.

Je hebt de titel van dit topic gekozen: aan de teugel laten KOMEN. Ik zou willen zeggen: aan de teugel RIJDEN. En geruk en gepluk heeft voor mij niks met RIJDEN te maken. Een paard impulsief naar voor rijden en dan met een lichtjes in het contact spelende, ontspannen hand soepeler maken en uitnodigen tot afbuigen wel.

**Geplaatst**: 05-08-01 13:40

Geplaatst: 05-08-01 13:40

Wie rijd er dan zonder contact? ik rij hem in stap met losse teugel los de eerste 10 minuten...daarna een lichte contactteugel, mijn paard is nou eenmaal heel licht en zacht in de mond maar de aanleuning is aanwezig en een ander paard kan een zwaardere aanleuning hebben, dat is verschillend.
Mijn idee van aanleuning is ook dat het paard bereid is en durft om je hand te volgen.
Eerst moet het paard de ruiter kunnen vertrouwen want zodra er spanning in het lijf zit is het tevergeefs, ontspanning laat zich niet dwingen.

**Geplaatst**: 05-08-01 14:54

Geplaatst: 05-08-01 14:54

Citaat:
Op 2001-08-04 22:04, schreef xyzutu2:
Nu heeft hij een weliswaar redelijk dunne maar erg mooi gebogen hals doordat hij zich met die onderhals niet meer tegen het bit kon afzetten (we hadden de teugels los) en hij dus plotseling zijn eigen hoofd moest dragen!

(...)

Zodra een teugel wat harder aangenomen wordt is het sprookje verbroken en komt het spookje Sjors weer om de hoek kijken...

Volgens mij ben je dan toch niet helemaal correct bezig. Je laat je paard namelijk afbuigen op de impuls die je met je been van achteruit opwekt. Als jij op mijn paard gaat zitten en veel druk op de teugel zet zonder een "gelijke hoeveelheid" impuls te hebben opgewekt kijkt ie je ook een week niet meer aan.

Op zich zijn we het wel met elkaar eens hoor. Ik vind alleen dat je spelen niet moet verwarren met "rukken en plukken" of "zagen" die dingen hebben namelijk helemaal niets met elkaar te maken.

Jij pleit hier nogal voor het rijden met niets meer dan een contactteugel. Op zich is daar niets mis mee, integendeel!! Ik kan er ook niet tegen als mensen zonder beleid maar een beetje aan het sleuren gaan. Maar ik denk dat je het belangrijkste over het hoofd ziet: impuls en aanleuning. Als je je paard niet impulsief naar voor rijdt zul je nooit een fatsoenlijke aanleuning krijgen. En op wat voor manier je je dan ook op die voorkant concentreerd, ofwel door te gaan "zagen"/whatever ofwel door alleen met een contactteugel te willen rijden, als je de motor niet aan de praat krijgt kom je er nooit! En dáár ligt het werkelijke probleem bij de meeste mensen volgens mij.

dan overigens nog (maar geheel terzijde): volgens mij dit is geen spier die jij beschrijft maar een klier
[quote]
Achter zijn wang waar de hals begonkwam een bult van 5 centimeter dik die uit een en al spier bestond.
[quote]

**Geplaatst**: 06-08-01 23:10

Geplaatst: 06-08-01 23:10

En weet je, het is dus gewoon enrom moeilijk (tenminste voor mij) om een constant contact te behouden.
Ik heb er vanavond eens mee aan het experimenterenm gegaan.
Ik heb geloof ik de neiging m'n hand naar voren te zetten, dan gaat ze wel mee naar voren/beneden natuurlijk, maar ik vraag me af of dat juist is.
Ze mag zich nu 'niet meer' langer maken eigenlijk als ze lager gaat.
En dan moet ik in dat contact gaan kijken of ze bereid is lager te komen, zonder verder naar voren te komen.

Houd ik contact, verschijnt er al snel een vraagteken boven m'n hoofd, zovan wat dan wel? en heb ik de neiging te gaan terugwerken...welke aanleuning.....da's ook niet de bedoeling.

Dit alleen even ter nuancering hoe moeilijk het is om je paard te kunnen rijden waar jij hem wilt hebben.

Hadden we het daar eigenlijk wel over..... Verward

Hmm, ohja, moet je een paard laten komen of ergens naartoe rijden.
Door m'n hand naar voren te steken laat ik haar laag kómen.
Door m'n hand 'stil' te houden en haar van achter uit op te rijden rijd ik haar ernaartoe. Dan mag ik toch m'n ahdn wel gebruiken om de houding te krijgen zoals ik het wil?

Pfft, hoop dat dit niet ál te vaag overkomt.....

**Geplaatst**: 06-08-01 23:20

Geplaatst: 06-08-01 23:20

Dat is niet vaag, dat heet filosofisch Haha!

ik doe een gok:

Hmmm, ik begrijp wat je wilt met "niet langer wel lager", en moet nu even nadenken hoe ik dat zelf precies doe. Je hebt gezien hoe ik Nescio rijd, toch? die is dan rond maar niet lang.

Wat je eigenlijk wilt bereiken is dat hij wat "opbolt" bij de schoft ahw. De extra ruimte die je geeft komt daarin te zitten, en niet in het verlengen van het "frame" (ben het nederlandse woord kwijt, sorry) Hij rijst dus in het front. Dat kan alleen op het moment dat hij van achter meer tot dragen komt en goed impulsief naar voor loopt. Hij gaat dan als het goed is die "ruimte" in de schoft omzetten in meer schoudervrijheid en dus veer in de beweging. Een paard dat niet draagt zal als een duikboot omlaag trekken.

Ik vind dus dat je haar in beide gevallen er naartoe rijdt.

is dit wat je bedoelt?