Geplaatst en het ging in het begin zó goed!
maar nu weet ik echt even niet meer wat ik moet doen.
mijn haflinger van 6, is ineens zo anders geworden..
we hebben geen bak dus ik rij altijd buiten.
het begon zo;
(4weken geleden)
ik was lekker op buitenrit en ik ree met een zweepje. was nooit een probleem geweest, want ik ree altijd met zweepje, en toen ik bij de vorige eigenaar aan het proef rijden was, heb ik zowel in de bak als buiten met zweepje gereden.
ik was samen met mijn stalgenoot, en we waren aan het draven, ik wilde aangaloperen, maar ineens ging die uit het niets bokken..
m'n stalgenoot riep keihard: hooooooo! en toen stopte die gelukkig net op tijd met bokken (hij was ondertussen vanuit de berm, op de weg gaan bokken..) toen was het over, en heb ik gewoon weer verder gereden niks aan de hand.
ik gebruikte mijn zweepje dus niet met aangaloperen!!
de tweede keer
(3weken geleden)
ik ree net weg van stal,, samen met mijn stalgenoot. en dan draven we altijd een dijkje op. en ik ging dat dijkje op, en ik ging zo heen en weer en zat niet lekker.. wat bleek; hij was dus aan het bokken terwijl die omhoog draafde, daar kwam ik pas achter toen ik boven was, en ik merkte dat die aan het bokken was.
weer had ik me zweepje bij, maar ik gebruikte m'n zweepje weer niettoen vond ik het wel genoeg, al dat bokken,, dus ben ik zonder zweepje gaan rijden. dat heb ik 1x gedaan maar dan had ik soms net niet genoeg,, om het vooruit te laten lopen.. als die dan ging stil staan; bleef die stil staan en ging die niet meer vooruit..
dus maar de kleinste sporen gekocht, en daar mee gaan rijden. (iedereen raadde me dat aan,, want ik zat heel stil met me benen, en ik steek ze soms nogal af,, dus snel zal ik mn paard niet raken als het niet nodig is
)de derde keer.
(vorige week)
ik was heerlijk aan het rijden met mn stalgenoot (ja daar rij ik dus bijna altijd mee
) en ging even naar het water.m'n paard ging graven,, dus ik spoorde aan.. toen ging die keihard achteruit lopen, dus ik nog wat aansporen. (helemaal niet super hard ofzo!!) en toen ineens begon die uit het niets keihard te bokken.. en dit keer kon ik dus niet alle bokken uitzitten.. ik viel dus in het water,, wat mijn val volgens mij wel goed heeft gedaan.. ik had (alleen) een zwaar gekneusde pols... en kon dus niet meer terug rijden..
de vierde keer..
(vandaag..)
ik was met mn moeder op buitenrit, mn moeder op de fiets; ik op me paard!
het ging vanaf het begin niet zo lekker, hij was echt heel erg kijkerig enzo, en hij wilde telkens omdraaien, wat hem dus niet gelukt is. ik mag op een groot stuk land rijden, wat niet onbekend voor hem is, gewoon net zoals de berm zegmaar. dus ik heen gedraafd, ging super goed. behalve dat die zo kijkerig was. dus ik draai om aan het einde van het land, mams aan de andere kant van de sloot op de weg. even een stukje stappen, en ineens schiet die dr keihard in rengalop vandoor. ik nam hem terug, had die nog nooit eerder gedaan. en ik dacht nog; zo, die krijg je makkelijk terug!! 
maar dat was dus te vroeg blij geweest. want toen ik bijna tot stilstand was, ging zn hoofd tussen de benen,, en kreeg ik weer een paar flinke bokken te voorduren. ik kon echt nét blijven zitten; zonder stijgbeugels hing ik over zn nek heen. maar ben blijven zitten..over het rijden ga ik snel twijfelen, ik wordt dan heel snel bang; en als zoiets gebeurd is, ga ik gelijk helemaal voorover zitten, en dus niet meer op mn bips. ik weet dat ik dat fout doe..
maar ik weet echtechtecht niet meer wat ik moet doe,
en heb eigenlijk helemaal geen zin om morgen te gaan rijden..
zn zadel is aangemeten, dus daar ligt het niet aan (Denk ik?)
morgen ga ik dus weer rijden, en dan gaan we hem eerst even laten longeren.
ken jij het probleem?
of heb je tips?
ze zijn van harte welkom!!
en ik zal ze zeker gaan proberen, als het nuttige/bruikbare tips zijn!!
groetjes priscilla.
& sorry voor dit lange verhaal,
moest het echt even kwijt!
& sorry als het verkeerd staat!!
... Spreek uit eigen ervaring. Ik heb mijn haffie ook nog niet niet zo lang denk nu een maandje of 5. Op het begin probeerde ze mij heel erg uit 
en omdat ik zelf ook vrij onzeker ben vooral als het een nieuw paard is nam ze een loopje met me. Ik kon niet fatsoenlijk met haar aan de hand lopen, poetse was niet grappig, en het rijden vond ik eng zat helemaal gespanne want ze flikte het ook om opeens na achteren te lopen en kei hard rennen. Op een dag dacht ik van neeeee dit kan zo niet langer en ik begon haar ook beter te kennen dus mijn geduld was op en geloof me een haflinger moet af en toe flink op zn plaats gewezen worden. Ik was ook veelste lief totdat ik het echt niet meer leuk vond en ze niet meer een vreemd paard voor me was. Natuurlijk is het voor iedereen anders en werkt het anders. Ik ben nu blij dat ik steeds meer met haar kan natuurlijk vind ik sommige dinge ook nog weleens eng maar het lig niet meer aan haar. Mijn paardje kan ook nog weleens bokke als de beste maar zelfs die negeer ik omdat ik een beter houding heb en me durf te ontspannen. Nu begrijp ik dat jij op de weg rijd dan lijkt het me wel lastiger want je ben dan toch kwetsbaarder i.v.m. verkeer. Nu moet je natuurlijk ook niet alles afschuiven dat het paard gewoon ontdeugend is want het kan natuurlijk wel ergens last van hebben... Pff paarden is moeilijk af en toe als ze konden praten was het een stuk makkelijker geweest 
