Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
rocksyboy schreef:ateo schreef:Ik heb toevallig vandaag nog les gehad. Ik moet van mijn instructeur een arret geven. Heel even flink met beide handen een rukje geven. Nu rijd ik wel bitloos, maar het komt evengoed aan..
![]()
![]()
Dat is nou echt wel het laatste wat ik zou doen of zou aanraden!?!

. Citaat:Bent zegt dat er ophoudingen zijn in 4 gradaties: 4/4 gehele ophouding doet het paard acuut stilstaat, 3/4 doet hem bijna stilstaan, maar op het allerlaatst vraag je toch voorwaartsheid, 2/4 ophouding is de 'gewone halve ophouding. en 1/4 is een licht arrêt wat test of het paard nog bij de les is.

Zesiram schreef:Kreunen kan te maken hebben met dat het paard het moeilijk vind. Als je paard niet gewend is nagevelijk te lopen, vergt het best wat van zijn spieren om dat wel te doen, dus dat moet je langzaam opbouwen. Achter de teugel kruipen is in eerste instantie op te lossen met been, maar sommige paarden sluiten zich helemaal af, gaan dan in paniek nog verder opkrullen. Een arret is een bekende oplossing om paarden even wakker te schudden, hoewel ik het niet met Ateo eens ben dat dit een hardere ophouding is, het gaat vooral om de snelheid waarmee het gegeven wordt. Een arret hoort juist heel licht te zijn!
Ik heb even een stukje gezocht van Bent Branderup over de arret, misschien is het duidelijker voor mensen die Ateo meteen voor dierenmishandelaar uitmaken:Citaat:Bent zegt dat er ophoudingen zijn in 4 gradaties: 4/4 gehele ophouding doet het paard acuut stilstaat, 3/4 doet hem bijna stilstaan, maar op het allerlaatst vraag je toch voorwaartsheid, 2/4 ophouding is de 'gewone halve ophouding. en 1/4 is een licht arrêt wat test of het paard nog bij de les is.
http://www.kunstenrijkunst.nl/verslagbentokt09.htm (kon zo snel geen betere bron vinden, maar de kern van de boodschap komt volgens mij wel over ).
Overigens vind ik dit een middel dat je niet zomaar even in de achtertuin moet gaan proberen, maar alleen onder begeleiding van een instructeur die er bekend mee is. Anders verval je al snel in trek en plukwerk en dat is nou precies wat niet de bedoeling is van deze hulp.
) Met neus over de grond en goed voorwaarts heb je een goed begin voor het ontspannen van de rug, en kan je van daaruit fijner oppakken.

Zesiram schreef:Ik rijd overigens niet volgens Branderup, maar ik vond dit een duidelijke uitleg over de lichtheid van een arret. Want het arret ken ik wel, en dat is niet aan Branderup gebonden, maar wordt in meer 'stromingen'( jakkie wat een woord ) gebruikt..
Ik kende het nog niet, dacht dat het een Belgisch woord was
Zesiram schreef:Ik ben voor eerst ontspanning, dan tempocontrole en dan nagevelijk rijden. Dan rijd je vaak idd vanuit neus op de grond ( of boeghoogte, afhankelijk van je paard ) naar nagevelijkheid, en heb je de spieren er al op voorbereid. Dan nog kan het zwaar zijn voor een paard om langdurig in een bepaalde houding nagevelijk te blijven. Het is aan het ruitergevoel van degene die er op zit om dat te bepalen en misschien eerder te stoppen of je paard wat vaker de hals te laten strekken.
rocksyboy schreef:Ik weet wat een arret is, maar het is zeker geen rukje aan de teugels geven. Daarbij wordt dit bij mijn paarden/leerlingen nooit gebruikt om een paard over de rug/ nageeflijk te laten lopen. Daarvoor gebruiken wij alleen maar een weerstand biedende hand, met daarbij een drijvend been die de achterhand naar de hand toe drijft. Wanneer een paard achter de teugel gaat lopen, extra been bij geven. Niet een 'rukje' aan de teugel geven, hierbij 'trek' je hem alleen nog maar meer in de krul. Been eraan en licht weerstand biedende hand.
Als instructeur moet je duidelijk uitleggen wat een arret is. Of überhaubt een ophouding. Want hier weer een goed voorbeeld dat dat dus verkeerd wordt geinterpreteerd. Jammer..