CarolineP schreef:jasmijn78: dan heb jij het dus over rust dagen bv de dagen na een zware training.
Dus niet een periode zwaar werken en dan een periode van ( betrekkelijke) rust.
Voor de duidelijkheid; onder rust versta ik, longeren al dan niet bijgezet, buitenritje, weidegang.
Je hoeft je paard niet perse te longeren, of buiten te rijden oid... (al is het natuurlijk wel belangrijk voldoende afwisseling in je training te houden) Je kunt best elke dag rijden, het gaat met name om de duur en intensiteit van je training. Dat bepaald hoe zwaar een training is. Verder zie ik trainingsperiodes als periodes waarin je met een hogere intensiteit gaat trainen, dat ga je trainen op het verleggen van grenzen, het aanleren en verbeteren. In wedstrijdperiodes 'onderhoud' je meer je niveau, train je meer proefgericht en moet de nadruk meer liggen op het scherp aan de hulpen houden van je paard, en zorgen dat hij niet vermoeid of verzuurd raakt zodat hij goed kan presteren op een wedstrijd.
Daarom snap ik mensen nooit die week in week uit op wedstrijd gaan. Dat kan nooit werken; een paard heeft tijd nodig om nieuwe dingen te leren, om sterker te worden. Soms ligt de focus op het verbeteren van het een, waardoor het ander soms weer eens wat verslapt.
Goed trainen begint allereerst met jezelf bij alles af te vragen WAAROM je iets doet, en onderzoekt WAT het effect daarvan is.
Daarnaast vind ik naast een doordachte training het allerbelangrijkst dat een paard zich kan ontspannen, en imo kan een paard dat alleen volledig als hij minimaal enkele uren per dag voldoende bewegingsvrijheid EN contact met andere paarden (ECHT contact, dus niet alleen maar andere paarden kunnen zien). Als een paard zich lekker kan ontspannen zal hij sneller herstellen van een zware training en bouwen ze een hogere weerstand op. Veel lichaamsbeweging maakt hem sterk.
Ik ben niet van dat hysterische dressuurgedoe met alleen maar beweging in een klein paddockje, stappen aan de hand, tot aan de oren in de beschermers, geen contact met andere paarden. Als doorsnee ruiters en amateurs hebben we nu eenmaal geen salinero of totilas op stal die miljoenen euro's waard zijn en internationale wedstrijden lopen zodat je elk risico moet uitsluiten. Tot die tijd kun je je paard best gewoon paard laten zijn. Mijn paarden gaan bijvoorbeeld zomer en winter naar buiten, ook met vorst. Ze rennen, spelen, stoeien met elkaar, zitten daardoor ook wel eens onder de bijtwonden... Ook heb ik geen achterbergbodem oid om op te trainen. Als de bak bij ons mul is in de zomer stap ik gewoon wat vaker tussen door, train ik wat korter of zoek andere alternatieven. Ik ben er van overtuigd dat mijn paarden daardoor sterk, gezond en gelukkig zijn waardoor ze vrijwel nooit blessures en een hoge weerstand hebben (laat ik het afkloppen, want een ongeluk zit altijd in een klein hoekje... Maar ze zijn nog nooit overbelast geweest). Doordat ze niet altijd op een ideale bodem lopen, zoals nu bijvoorbeeld in het land met vorst, passen ze zich aan. Moeten ze zichzelf regelmatig corrigeren en dat maakt ze sterk. Sterker dan een kasplantje dat 23/7 in de box staat die bij de eerste beste misstap meteen stokkreupel is.