Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Okkie1 schreef:je schrijft dat je hem aan de teugel krijgt maar niet ontspannen. je paard moet ontspannen lopen voor hij aan de teugel kan lopen. hij loopt geforceerd als hij niet ontspannen is dus ook zeker niet aan de teugel. hulpteugels achterwege laten. het is de fout van jou niet van het paard. je moet eerst het probleem bij jezelf oplossen dan pas er met het paard aan werken. hij moet weer smakelijk worden voor de hand. zorg voor een goede en onafhankelijke zit en ga dan verder werken. ik zou inderdaad goed les gaan nemen.
succes
(na al die andere meningsverschillen
)


Jippie schreef:Ik heb al wel eens eerder geschreven dat ik denk dat een stugge of dode mond in 9 van de 10 gevallen het gevolg is van een slecht achterbeen. Je paard moet eerst van achter actief zijn om van voren nageeflijkheid te kunnenverlangen.
Kan iemand mij dit uitleggen?
Nimmedor schreef:toen ik een enkelgebroken bit had was die van mij ook best hard in de mond, probeer eens zo'n dubbelgebroken bitje met een bol middenstukje dat zet je paard aan tot meer knabbelen en te dus te ontspannen bij mijne werkte het super!!
) En veel overgangen, en wendingen te rijden. Hierdoor treedt na een tijdje het achterbeen er steeds meer onder. En ook al zal je paard misbruik proberen te maken van de situatie, als je volhoudt zal je vanzel merken dat hij ook steeds meer gaat ontspannen, en nageven. Op dat moment kan je licht contact proberen te zoeken, en hem te vragen om VWNW te gaan. Ook als je je paard in de hand nageeflijk en volgend hebt. Probeer bij een goede nageeflijkheid en aanleuning je hand niet te sluiten. Dit bemoelijkt anders alleen maar het proces van een harde naar een zachte mond. 

.