vandaag lekker gereden, we moeten een stukkje rijden om terug te komen, opeens schiet die in galop en gaat die er vandoor.... ben aardig tijdje blijven zitten maar hij was zo ophol geslagen dat die niet meer te houden was, omdat we een kruispunt naderde heb ik me eigen er af laten vallen
me hele rug ligt open en me enkels zijn onwijs dik heb dik 3 uur op de ehbo gelegen en moest alleen maar plat liggen
ik vind het nou eigelijk beetje eng om er weer op te gaan, en heb er eigelijk weinig zin meer in :s wie heeft dat ook en zit er nu toch weer op?
dit snap ik heel goed hoor!!!! je zal er weer op moeten als je door wilt maar ik zou niet naar buiten gaan zolang je paard niet onder controle is in dit soort situaties...
kr0elkip
Berichten: 863
Geregistreerd: 15-03-09
Woonplaats: hoorn!!!
Geplaatst door de TopicStarter: 18-06-09 00:14
ik heb het paard altijd onder controle maar nu zomaar uit het niets, heb geen flauw idee wat er aan de hand is hij ging in echt rengalop over t fietspad :S
AdnerB
Berichten: 4418
Geregistreerd: 13-10-08
Woonplaats: vlak bij je ;)
Geplaatst: 18-06-09 00:15
ik heb dit ook meegemaakt..en het enigste wat je kan doen is eerst vanaf de grond weer vertrouwen opbouwen en als dat goed gaat er weer rustig aan op stappen..eerst met iemand erbij..of aan de longeerlijn..neem de tijd als je weer hersteld bent en verwacht niet teveel in 1 keer van jezelf..sterkte!
ja dat vertrouwen is idd helemaal weg, durfde hem niet eens af tre zadelen :S ik ben er wel vaker afgevallen en ook van hem, maar nu ik in het ziekenhuis heb gelegen nee ik durf niet meer in de buurt te komen :S
noudy
Berichten: 1870
Geregistreerd: 24-04-07
Woonplaats: 's-Heerenberg
Geplaatst: 18-06-09 00:19
Wat rot zeg, vooral omdat je de reden niet weet waarom hij ervandoor ging, dan blijf je toch de angst houden dat het niet weer gebeurd. Maar verder niets gebroken gelukkig, al zal je er morgen er nog meer last van hebben, dan is alles stijf. Wens je beterschap en succes verder met je paard.. Trouwens heeft het paard verder niets omdat je zei dat hij op een kruispunt afrende??
Ik ben vorig jaar oktober heel naar gevallen en moest er niet aan denken om ooit nog op een paard te zitten. Zelf heb ik ruim 4 maanden moeten revalideren voor ik weer kon lopen en tegen die tijd begon het ook steeds minder eng te worden om weer op het paard te zitten. Langzamerhand ben ik weer gaan rijden en nu stap ik eigenlijk net zo makkelijk op een paard als voor mijn val.
Nifinao
Berichten: 129
Geregistreerd: 20-05-09
Woonplaats: R.e.o.
Geplaatst: 18-06-09 09:24
Hè meid, wat vervelend. Het is heel logisch hoor dat je een paar uur nadat het gebeurd is, denkt: ik ga nooit meer paardrijden. Als je opeens totaal geen controle meer hebt over je paard en je belandt in het ziekenhuis maakt dat op iedereen een behoorlijke indruk. Dus maak je daarover vooral geen zorgen. Als je je weer wat beter voelt gewoon lekker naar stal, maar met de instelling: niets moet. Forceer niets en bouw het vertrouwen eerst weer op maakt niet uit hoe. Als jij je paard eerst alleen maar durft te aaien, nou prima toch. Geloof me, die angst verdwijnt echt weer op deze manier. En op een gegeven moment wil je weer rijden. Schaam je dan ook niet om te vragen of iemand erbij wilt zijn of desnoods je paard eerst aan de longe neemt als dat jou een fijner gevoel geeft. Tjonge best een lang verhaal, maar het komt erop neer; forceer niets en bouw het langzaam op. In ieder geval beterschap voor nu en veel succes straks.
maybe2
Berichten: 627
Geregistreerd: 15-05-09
Woonplaats: Tjuchem
Geplaatst: 18-06-09 10:12
zo ben ik een paar maand geleden er ook afgevallen en had mijn bovenarm op 2 plaatsen gebroken.dus mijn vertrouwen was ook weg,zelfs overwogen om paard te gaan verkopen. maar ben gewoon weer helemaal weer opnieuw begonnen,eerst alleen borstelen daarna een beetje met hem wandelen en later wat longeren,ik heb er net weer op gezeten maar alleen in stap en terwijl iemand hem vasthield. sinds een paar dagen geleden voor het eerst een rondje alleen gestapt en zo bouw ik het weer langzaam weer op.ik trek mij ook van niemand wat aan en doe het lekker op mijn eigen tempo.al zou je er ook een jaar voor uittrekken om weer vertrouwen te krijgen in je paard, daar moet je je niks van aan trekken. veel succes ermee.
Ga er weer rustig op zitten op een moment dat je denkt 'anders zou ik nou gaan rijden' en plan het geen uren van te voren. En doe dit in een omgeving waarin zowel je paard als jij vertrouwen hebben. Desnoods eerst een keer op stal.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo snel angst heb als ik van het paard val. Zowel naar mijn ingeklapte long als gekneusde nier stapte ik er met net zoveel vertrouwen weer op als ervoor. Bedenk dat het altijd een keer kan gebeuren, dat is nou eenmaal de consequentie van werken met levende wezens.
Ik zou, zoals eerder al gezegd, inderdaad niks overhaasten. En laat je zeker niet pushen door anderen. Als je dit niet rustig opbouwt maar je laat dwingen ben je er over jaren nog niet klaar mee. Ik ben vroeger gepusht na een val (had niks ernstigs gelukkig, maar was wel doodsbang) en ben nog steeds angstig als een paard alleen zijn oren al naar voren doet, dat is echt niks.
Doe het rustig aan, vraag iemand die je vertrouwt, die jou en je paard goed kent, om je te helpen. En inderdaad, nou en als je hem voorlopig alleen durft te aaien? Of als je je voet in de beugel zet en toch besluit dat je niet wilt? Alles op je eigen tempo!
Inderdaad niets overhaasten, ga eerst maar lekker bijkomen en met je paard tutten, net als Sannanasje zegt, als je iets niet wil, niet doen ook al besluit je het op het laatste moment. Ben zelf ook van mijn eerste paard gevallen, ging er ook vandoor, en ben toen ook gepusht, jaren niet gereden en met behulp van een goede instructeur die ik vertrouwde rijdt ik nu weer! Soms zit het "duiveltje" nog wel eens op m'n schouder hoor, vooral met de galop heb ik het nog wat moeilijk, maar kan nu weer lachen als m'n merrie zogenaamd schrikt van de postbode en een hupsje maakt...
Het is een lastige situatie, ik kan je vertellen dat ik twee keer op de eerste hulp ben beland door paarden en 1 keer een half jaar heb moeten revalideren. En ik vertel je, de angst was er zeker, maar ik denk dat bij mij de passie zo diep zit dat ik het niet op wou geven en dat ik ook heel erg goed wist dat het niet de schuld van het paard was, maar de omstandigheden. De eerste keer moest ik een half jaar revalidatie doen om mijn knie weer te kunnen gebruiken omdat mijn jonge paard in paniek raakte en ik mezelf eraf liet bokken op het juiste moment en recht op mijn benen terecht kwam, maar mijn knie het begaf. De eerste keer eerste hulp was toen ik een bandage probeerde af te doen die was afgezakt en ik een klap in mijn gezicht kreeg van haar hoef met ijzer. Ikke buiten westen. Tweede keer was toen ik een jong paard aan het inrijden was en het zadel begon te glijden en zij in paniek sloeg en ik met zadel en al in de muur vloog terwijl zij rechtsaf sloeg. Buiten westen, hoofdwonden, ambulance, eerste hulp etc...
Ik durf te wedden dat er genoeg bokkers zijn die net zoveel of meer dingen kunnen opnoemen. Ik ben regelmatig van mijn paard afgevallen ( toevallig vorige week nog, had alleen en gebroken ego) en ik denk dat het enigste wat je kan doen ik opstaan en het vuil van je schouders kloppen ( figuurlijk). Als angst het enigste is wat je tegenhoud dan moet je voor jezelf eerst uitzoeken of dat je het nog de moeite waard vind om weer met paarden te beginnen. Als dit het geval is, dan stapje voor stapje weer dingen gaan doen. Begin met hem iets uit je hand te laten eten...poetsen... wandelen etc... Vergeet niet dat hij net zoveel geschokken is als jij bent en dat hij vertrouwen bij jou zoekt. Jij zal moeten ondervinden dat jou angst zijn angst word en dat zodra je die angst opzij kan schuiven hij zijn angst opzij kan gaan schuiven. Hoewel het natuurlijk makkelijker is om te verwachten dat hij iets doet waardoor je je niet meer bang voelt, moet je goed weten dat hij dat niet zal gaan doen. Hij wacht op jou en zolang jij vast houd aan je angst blijft hij dat ook hebben.... Mocht je de gelegenheid hebben ( wat bij mij heel erg goed hielp) laat je paard in een bak los en jij gaat in het midden staan. En gewoon daar staan, waarschijnlijk komt hij naar je toe, maar op die manier kunnen jullie allebei het moment kiezen wanneer je weer contact wil maken...
merel90
Berichten: 1732
Geregistreerd: 07-03-05
Woonplaats: rosmalen
Geplaatst: 18-06-09 12:16
Zoals hier al gezegd wordt, doe het op je eigen tempo. Begin lekker op de grond te tuttelen met je paard, en ga niet rijden met het idee 'Ik moet weer gaan rijden' Maar pas als je bijvoorbeeld tijdens het poetsen denkt 'ja, nou heb ik echt weer zin om te rijden'. Vraag anders iemand om bij je te blijven, of desnoods je even aan de longeerlijn ofzo te laten rijden, gewoon zodat je zelf een vertrouwd gevoel hebt.
Ik ben in december lelijk gevallen en had hierbij mijn heup en een paar ribben gekneusd. Ik kon hierdoor een hele tijd niet rijden, en wilde het niet toegeven, maar durfde eigenlijk toch niet meer goed. Een vriendin had dit door en heeft me op het braafste manegepaard van mijn werk gezet. Ik schaamde me dood , maar het heeft wel gewerkt!
3 weken geleden ben ik wéér gevallen, en heb daarbij een ruggenwervel gebroken. Deze val was echter gewoon een stom ongeluk en allesbehalve de schuld van het paard, dus ben nu ook niet bang om er weer op te kruipen gelukkig
Kroelkip, kom eerst maar bij van de schrik. Ik denk dat je toch een tijdje het rustig aan moet doen. Er komt straks echt een moment dat je je weer zeker voelt over alles en dan kan je altijd nog nadenken wat je gaat doen. Niks forceren, sterkte.
Je moet vooral niet nu denken dat je iets niet durft.. Zorg eerst maar dat je helemaal beter bent, en denk aan andere dingen dan paarden nu even Zoals al is aangegeven moet je gewoon weer rustig opbouwen. Geef hem een een t-touch massage daar word zowel je paard als jij rustig van En denk vooral niet over verkopen na, geef jezelf de tijd, anders krijg je spijt Kijk als je over een half jaar nou nog helemaal niks met plezier doet kan je weer opnieuw kijken
Mootje
Berichten: 15719
Geregistreerd: 19-01-08
Geplaatst: 18-06-09 12:32
Ik heb in een grijs verleden mijn bovenbeen gebroken na te zijn blijven hangen in de (veiligheids)beugel. Ik heb toen drie maanden in tractie in het ziekenhuis gelegen en 6 maanden gerevalideerd. Ik ben toen weer begonnen met rijden op de pony waar ik op heb leren rijden. Ik ben eigelijk weer van voren af aan begonnen aan de longe. Stap en draf deed ik al gauw weer los, maar galop heb ik nog zeker 3 maanden alleen aan de longe gedaan. Niet zozeer omdat ik het eng vond, maar om het gevoel weer terug te krijgen.
Misschien is dit voor de TS wat overdreven, maar het kan je wel een idee geven hoe je het weer kan opbouwen! Succes!
Een vriendin heeft ook een hele nare situatie meegemaakt met een buitenrit, is daar ook van een haflinger afgevallen, kon door de omstandigheden daarna er ook niet direct weer op.
Zij is net als jou angstig geworden, rij op dit moment ook haar paard daardoor.
Nu heb ik voor haar een soort "stappenplan" opgezet zodat ze weer langszamerhand de angst overwint.
O.a.:
- stap aan longeerlijn. - stap aan halstertouw ik ernaast. - stap zonder touw ik er wel naast zij los.
Etc. vul de rest maar in.
Als je er echt niet uit komt, laat het me weten dan stuur ik je een stappenplannetje op!!
Heb je de mogelijkheid om op een paardje van een ander te gaan zitten? Eentje die heel kalmpjes is, een brave sul of zo? Want ik ben bang dat als je heel angstig en gespannen op je paard kruipt, hij dit voelt, en dan ook gespannen gaat lopen. De kans dat er dan wat gebeurt, is duidelijk aanwezig!
Je kan voor dit soort situaties voorzorgsmaatregelen nemen, ze hebben voor paarden een "dingetje" bedacht wat je bij je paard kan aanleren als noodrem, the one-rein stop. (google, bokt, youtube) Als jij en je paard dit kennen heb je in ieder geval iets achter de hand als je weereens in zo'n situatie terecht komt. Verder, je kan deze stop ook testen door een keertje vol in galop (als je hier weer klaar voor bent) te gaan op bijvoorbeeld het strand. Ik ben heel vaak met paarden op het strand aan de kletter gegaan, doodeng in het begin, maar het heeft ook iets heel handigs. Het strand gaat "oneindig" ver door (laten we ervan uitgaan dat een paard niet van noord-holland naar zeeland in volle galop kan volhouden). Je moet alleen mensen laten weten dat je eraan komt als je je paard niet onder controle hebt. verder heb je geen kruispunten o.i.d. Dan krijg je drie scenarios: 1: Je krijgt je paard terug naar draf doordat hij gewoon naar je luisterd 2: De one-rein stop werkt 3: Je rent door todat je paard niet meer kan. Alles is eigenlijk goed, want zelfs bij 3, je went aan de snelheid en dit kan je later helpen.
zoals gezegd denk ik dat er heel veel bokkers zijn die wel nare dingen met paarden hebben meegemaakt. Zeker mensen die al 20 of meer jaren, elke dag paardrijden. De kans is dan gewoon groter dat het een keer mis gaat.
Als het echt je passie is, overwint dat op een gegeven moment de angst! Ik ben zelf 3 weken geleden naar er af gevallen (rug gebroken) nog nooit in drie jaar dat ik mijn paard heb gevallen, val je er een keer af, is het gelijk mis. De eerste dagen had ik in mijn hoofd dat ik er helemaal klaar mee was, dacht er al over na aan wie ik hem weg moest geven..
Na een week mocht ik even ziten en zijn we naar stal gereden. Deed me heel goed om mijn paard weer te zien (ik ben door de ambulance afgevoerd en paard was naar huis gerend, dus die heb ik niet meer gezien). Ondertussen ben ik weer twee keer per week op stal en doe wat ik kan, hem zijn hapje geven, borsteltje etc. Door die kleine dingetjes krijg ik alweer meer vetrouwen en het begint zelfs alweer heel erg te kriebelen om weer te rijden. Hij wordt nu door anderen gereden en als ik hun bezig zie, heb ik echt zoiets van, ik wil ook!
Ik zou gewoon lekker bezig gaan met je paard, doe wat grondwerk, longeren etc. en op een gegeven moment gaat het denk ik welweer kriebelen. Begin bijvoorbeeld met uitstappen als een ander hem heeft gereden, dat ga ik straks ook doen.
Heb je geen bak? Ik ben er ook buiten op weg naar het bos afgevallen en dat durf ik dus nog niet aan als ik straks weer mag rijden (terwijl ik een echte bosruiter was). Ik ga dus eerst een paar maanden in de bak, tot het vertrouwen weer helemaal goed is.
Succes, het komt vast goed. Bedenk dat heel veel bokkers soortgelijke dingen hebben meegemaakt, en uiteindelijk toch weer vrolijk rondhobbelen..
joanita
Berichten: 81
Geregistreerd: 16-03-09
Woonplaats: Gelderland
Geplaatst: 22-06-09 13:59
Jeetje wat vervelend, ik snap precies wat je bedoelt. Ik ben een poosje geleden tijdens galop er ook behoorlijk hard van afgevallen. Ben er wel weer op gegaan, maar heb dit wel op mijn eigen tempo gedaan. Ben weer begonnen met stappen en draven en dit gewoon een paar keer per week. Heb toen ik dacht: oke nu moet het maar weer de eerste keer galop aan de longe gedaan. Ik blijf het nog een beetje eng vinden, maar ik merk dat ik wel steeds meer over mijn angst heen raak.
Veel sterkte erbij
roelina
Berichten: 57
Geregistreerd: 08-07-09
Geplaatst: 10-07-09 13:20
je gaat weer probeeren op les en de lesinstruckteur moet je dan maar behandelen als een beginner:P