Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-09 23:32

Het plezier is verdwenen

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-09 23:32

Ik moet het even van mij afschrijven. Met het risico erg veel commentaar hierop te krijgen,...

Maar de laatste tijd zit ik met zoveel twijfels en frustraties omtrent het trainen van één van mijn paarden dat ik mij afvraag of we er ooit nog uit zullen komen. Het plezier in het rijden is al bijna een jaar een zeldzaamheid geworden en mijn schuldgevoel tov mijn paard groeit elke week. En deze situatie blijft maar aanslepen. De laatste maanden begin ik er hoe langer hoe meer over te denken om haar gewoon niet meer te rijden en haar maar weer op vervroegd pensioen te sturen.
Maar die keuze is ook niet vanzelfsprekend.

Het gaat om mijn 12 jarige merrietje, die ik al 9 jaar heb. Ze is een ontzettend lief en braaf dier en ik ben stapelgek op haar. Na 9 jaar kennen we elkaar ook door en door en kan ik lezen en schrijven met haar.
Maar we hebben 1 groot probleem en dat is dat zij fysiek niet 100% in orde is. Ze heeft al jaren artrose in 1 van haar achterbenen.
Medisch gezien werd mij jaren geleden al afgeraden nog met haar te rijden en toen is zij reeds een half jaar op pensioen geweest. Alleen was dit absoluut geen succes en tijdens die periode kreeg ze steeds meer last van haar achterbeen. Ik heb toen de beslissing genomen haar terug te beginnen rijden.
Ze is toen eerst een maand in training gegaan bij iemand die een stuk handiger is dan ik en nadien ben ik haar zelf redelijk fanatiek beginnen rijden. En met succes. Ik nam geregeld les bij degene die haar een maand getraind had en leerde haar rijden op zo'n manier dat ze minimaal last had van haar mankementen.
2 jaar lang stond mijn paardje er super bij en was het een plezier om haar te rijden.
Het probleem met haar been is natuurlijk nooit weggegaan. Maar eens ze warm en los was, was daar erg weinig van te merken.

Maar vorige zomer is het mis beginnen gaan en zijn we weer aan het sukkelen. Ze liet zich niet zo fijn meer rijden. De stijfheid werd erger en ik kreeg haar niet meer soepel en los dmv te rijden. In het begin zocht ik de fout bij mezelf en heb ik vanalle aanpakken geprobeerd maar niets werkte. Uiteindelijk bleek dat mijn paard ziek was. Ze had een leverprobleem waardoor ze pijn kreeg in haar rug.
Ik ben meer dan een half jaar zoet geweest met DA's en medicatie en vorige maand is ze eindelijk 'genezen' verklaard.
Maar toch kan ik haar nog steeds niet fijn rijden en blijft ze problemen houden aan haar rug en krijg ik haar niet soepel en los.

Volgende week komt opnieuw weer eens een osteopaat en ik moest haar 'over haar rug rijden'.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan zoals de situatie nu is.

Ik heb er gewoon geen plezier meer in. Ondertussen rijd ik al bijna een jaar rond met een paard dat tegen wringt, pijn heeft. En alle moeite en tijd die ik erin investeer, haalt niets uit. Het paard doet haar best, maar lijkt tegen een grens aan te lopen.
Heel soms loopt ze wel nog eens fijn en krijg ik weer een beetje moed dat we het gehad hebben en dat het eindelijk beter zal gaan. Om dan de dag nadien weer op aarde te landen.
Ik raak gefrustreerd, paard raakt gefrusteerd...

Maar stom genoeg is mijn paard 'te goed' om weg te zetten. Op RX-foto is haar gewricht al jaren een ravage, maar ik heb er jaren mee kunnen rijden alsof er niets aan de hand was. Er is geen reden om aan te nemen dat dit niet terug mogelijk zou zijn. Ze is ook 'genezen' van haar ziekte dus dat is ook al geen reden om haar te laten staan. En rust roest in haar geval. (mijn DA vindt dit overgings ook)
In principe is er niets meer wat haar in de weg zou mogen staan. Maar toch loopt ze zichzelf telkens weer vast en is er altijd wel iets aan de hand...
Of misschien ben ik gewoon te veeleisend?

Maar ik ben het zo ontzettend beu.

Moe en ongelukkig, word ik ervan. En na een jaar aanklooien, vrees dat we hier nooit meer gaan uit komen.
Maar als ik naar mijn paardje kijk, heeft training haar net wel geholpen in het verleden.

Ik wil wel eens weten wat andere mensen, hierover denken. Wat zouden jullie doen?
En hebben jullie misschien ook ooit in een vergelijkbare situatie gezeten en hoe zijn jullie erin geslaagd eruit te komen?

**Geplaatst**: 19-04-09 23:59

Geplaatst: 19-04-09 23:59

Tja, een lastige situatie.
Zou het wat zijn om je te verdiepen in grondwerk? (rechtrichten, NH, en/of andere methodes)
Voor jou een nieuwe uitdaging, en voor je pony een manier om minder belast te werken.

**Geplaatst**: 20-04-09 10:49

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 20-04-09 10:49

Ik krijg de indruk van je verhaal dat je wel weet wat je zou moeten doen, maar die beslissing niet wil nemen....

**Geplaatst**: 20-04-09 14:28

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 20-04-09 14:28

Misschien moet je weer les nemen bij die ene persoon. Heb je haar stijl niet een beetje omgezet naar jou eigen stijl ??

**Geplaatst**: 20-04-09 14:57

Geplaatst: 20-04-09 14:57

Heb het niet meegemaakt, maar ben je wel helemaal eerlijk naar je paard? Kom op, ze heeft artrose en uit je verhaal blijkt overduidelijk dat ze pijn heeft. Stoppen met trainen dus, om haar verdere pijn te besparen. Ze wordt nooit meer helemaal goed, dus ga uitkijken naar een paard wat wel 100% gezond is en geef je huidige paard een welverdiend pensioen.
Sorry dat ik zo direct ben, maar toen ik je stukje las, kreeg ik het gevoel dat je zelf ook wel weet dat stoppen het beste is. Sommige paarden laten niet merken dat ze pijn hebben en ondertussen rijd jij vrolijk door.

Bedenk wat je haar aandoet en stop er mee.

**Geplaatst**: 20-04-09 15:00

Geplaatst: 20-04-09 15:00

Weer beginnen met lessen is inderdaad een goed advies, zonder dat je het door hebt verslappen er toch enkele dingen of doe je ze net iets anders.

Ik weet ook niet of je altijd in de bak dressuurt? Gooi er anders eens wat meer afwisseling in: grondwerken is een leuke, longeren, buiten kleine ritjes.

Misschien begint ze zich ook een beetje te vervelen en dan is pijn altijd beter voelbaar (zo werkt het bij mij en mijn paard iig wel)
Ga leuke dingen met haar doen die niet slecht zijn voor haar gewrichten, zo houd je er ook een beetje het plezier erin.

Heel veel succes ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-09 17:41

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-09 17:41

Ik probeer inderdaad wel afwisselende dingen te doen met haar. Ze is heel braaf buiten, dus we maken normaal toch ook vaak een buitenrit en tussendoor longeer ik haar ook wel eens. (Maar dat vindt ze saai.)
Gaf je mij de keuze, dan zou ik alleen maar relax buiten rijden met haar. Maar spijtig genoeg gaat dat dus ook niet. Als ik alleen maar buiten rijd, loopt ze zich zo scheef dat ze kreupel word. Gymnastiekoefeningetjes blijken noodzakelijk.

Ik had daar eigenlijk een redelijk goed evenwicht in gevonden. De laatste jaren werd ze ongeveer 6 keer in de week gereden. (vaak ook dagelijks) Zeker 1 keer in de week reden we dan buiten (soms 2 keer), de rest van de dagen dressuurmatig. Zo hield ze zich toch redelijk goed.
Maar nu krijg ik er dus geen routine in. Er is altijd wel een probleem waarom het niet kan. Hooguit 1 à 2 keer in de week kan ik erover denken om erop te gaan zitten.
Ik heb wel geprobeerd haar in het werk te houden terwijl ze ziek was. (alhoewel dat ook geen pretje was voor ons beiden) Dus ze heeft ook maar 1,5 maanden stil gestaan ipv 7 maanden. Omdat het toen echt niet anders kon. Maar zelfs toen ze met een infuus in de kliniek stond, heb ik er een punt van gemaakt dat ze zou bewegen.

Ik ben nu ook wat bezig met dubbele longe en lange lijnen in de hoop dat ik haar onbelast kan laten werken. Maar zo handig ben ik daar nu ook niet mee.

Ik betwijfel of ik daar (door mijn geklungel) ook echt iets mee bereik?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-09 17:47

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-09 17:47

Kuggur schreef:
Ik krijg de indruk van je verhaal dat je wel weet wat je zou moeten doen, maar die beslissing niet wil nemen....

Eigenlijk weet ik het niet.
Ikzelf wil er gewoon mee kappen. Ik kijk er gewoon tegenop om nog met haar te rijden.

Ik heb ook een jong paard wat nu net onder het zadel is, dus om persé te rijden, hoef ik het ook al niet te doen.

Maar ik durf eerlijk gezegd niet. Ik heb schrik dat niets doen nog meer in haar nadeel is.
Zoals ik al schreef, is ze reeds een half jaar met pensioen geweest. Dit was toen ze 8 jaar was en net duidelijk was dat haar been zo slecht was. Er werd toen gezegd dat ik haar niet meer mocht rijden zonder pijnstilling en als ik er 3 dagen van te voren en 3 dagen erna pijnstillers in stopte, mocht ze nog wel eens een ritje door het dorp maken.
Dit zag ik (uiteraard) niet zitten en ze ging maar met pensioen. 6 maanden later leek ze eerder een paard van 28 dan van 8 jaar. Het enige wat ze nog deed was stijf door de wei kuieren. Ze speelde niet meer en ik heb haar maanden geen pas zien draven. Als de andere paarden rond renden, stond ze er alleen een beetje naar te kijken.
Door haar weer te rijden is ze weer stukken beter geworden. En ze speelt weer en doet ook weer gek op de wei.
T'is dus erg dubbel.
Ik denk inderdaad niet dat ze altijd pijnloos loopt onder het zadel. (en momenteel zeker niet) Maar ze haalt er ook veel voordeel uit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-09 17:54

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-09 17:54

Sassol schreef:
Weer beginnen met lessen is inderdaad een goed advies, zonder dat je het door hebt verslappen er toch enkele dingen of doe je ze net iets anders.

Dat geloof ik zelf ook. Mijn instructrice heeft beloofd dat ze nog eens wil langskomen. (allemaal niet zo vanzelfsprekend, ze woont een heel eind uit de buurt.)
En de osteopaat komt normaal deze week ook nog eens.
Maar ik vrees dat dit niet snel, eventjes in orde komt en gaat blijven aanslepen.

Conclusie: Ik weet het dus echt niet meer. Het voelt alsof ik met mijn rug tegen de muur sta.

**Geplaatst**: 20-04-09 18:19

Geplaatst: 20-04-09 18:19

Luckystory schreef:
Ikzelf wil er gewoon mee kappen.

Dat bedoel ik dus. Het is wellicht het beste het paard te pensioneren indien mogelijk (of anders zelfs naar de slacht te sturen). Het komt uit je verhaal duidelijk naar voren dat je alles hebt geprobeerd, maar het ziet er niet naar uit dat dit weer een goed (of zelfs slechts acceptabel) rijbaar paard wordt.

**Geplaatst**: 20-04-09 18:25

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 20-04-09 18:25

Misschien kunnen jullie aan de lange lijnen gaan werken.. dan kun je haar toch dressuurmatig in vorm houden, maar hoef je haar niet te rijden.. (bijvoorbeeld klassieke rijkunst)

En misschien is iets nieuws leren net wat je nodig hebt op dit moment. Krijg je weer frisse moed.

heel veel succes met je paardje.

**Geplaatst**: 20-04-09 18:29

Geplaatst: 20-04-09 18:29

Moeilijke situatie..
Je wilt kappen, maar toch niet omdat ze te goed is voor pensioen.
Ga eens les nemen bij die vrouw die haar trainde, ga noiet meer rijden, maar verdiepen in NH ofzo.
Als dat niet gaat, pensioen..

**Geplaatst**: 20-04-09 21:49

Geplaatst: 20-04-09 21:49

hoi,
jeetje wat een rot situatie. ik denk ook dat je eerlijk moet blijven naar jezelf en naar je paardje. Op deze manier frustreerd het je alleen maar en je paardje heeft het duidelijk niet fijn.
Probeer eens andere dingen te doen met je paard dan rijden. Probeer samen een stuk te wandelen in het bos(niet erop bedoel ik). Of longeren. Zorg ervoor dat je weer plezier krijgt in het paard.
veel succes ermee. Ik begrijp dat het een hele moeilijke keuze is.

**Geplaatst**: 20-04-09 22:00

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 20-04-09 22:00

Moeilijke situatie.
Maar je geeft aan haar nu pas weer sinds 1,5 maand te rijden ivm met haar ziekte. Misschien moet je haar even wat meer de tijd geven voordat ze weer lekker loopt met rijden. En ik zou zogen dat je weer van iemand les krijgt. Wellicht dat diegene met een kleine aanwijzing jullie verder kan helpen. Ik heb ook een pony met atrose en inderdaad van rust gaan ze alleen maar slechter lopen. Met de pony rijden we wel alleen nog maar buiten. Heb je dat al eens geprobeert 2 maand alleen maar op de weg rijden??

**Geplaatst**: 20-04-09 22:08

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 20-04-09 22:08

mijn vzpaard heeft ook artrose dus ben wel bekend met het op en aan kwakkelen.

Een goede manier is inderdaad het trainen met de lange lijnen, ga je wat meer in de klassieke rijkunst verdiepen en op allerlei manieren van grondwerk. Zoals ik het nu lees wil je haar niet kwijt maar geniet je gewoon niet meer van het rijden. Nu hoop ik niet dat ik je hoef te vertellen dat je naast rijden ook nog op heel andere manieren van je paard kan genieten

Ga kunstjes oefenen schrikparcouren bouwen, en ga je verdiepen in mentale uitdaging. want dat is wat je paard denk ik miste tijdens haar vervroegd 'pensioen'. Want je wilt haar toch nog niet echt kwijt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-09 22:19

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-09 22:19

sjanien schreef:
Maar je geeft aan haar nu pas weer sinds 1,5 maand te rijden ivm met haar ziekte.

Even iets rechtzetten. Mijn paard heeft maar 1,5 maanden stil gestaan. Ze is slechter beginnen lopen vorige zomer maar ik ben haar blijven rijden (weliswaar wat minder frequent) tot vlak voor Kerst. Toen is ze naar een kliniek gegaan. En daarna heeft ze tot ergens begin februari niets meer gedaan, alleen wat aan de longe gelopen. (ivm herstel van een biopsie en behandeling van de osteopaat.) In februari ben ik haar weer beginnen rijden. Dus toch al weer 2,5 maanden.

Stappen op de weg gaat wel ok. (daarnet ook gedaan) Maar daarmee alleen blijft ze niet lopen. Als ik alleen maar buiten rijd, wordt ze echt kreupel. (Ook uit ervaring ondervonden. $:\$ )

Misschien hebben we inderdaad een nieuwe uitdaging nodig, misschien door te werken aan de lange lijnen.
(Ik denk dat ik toch maar eens achter een DVD van Piet Bakker aan ga. Goed idee

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-09 22:30

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-09 22:30

Kuggur schreef:
Dat bedoel ik dus. Het is wellicht het beste het paard te pensioneren indien mogelijk (of anders zelfs naar de slacht te sturen). Het komt uit je verhaal duidelijk naar voren dat je alles hebt geprobeerd, maar het ziet er niet naar uit dat dit weer een goed (of zelfs slechts acceptabel) rijbaar paard wordt.

Een deel van mij vindt dat je gelijk hebt. T'is hard maar ik kan niet ontkennen dat zulke gedachten voorbij komen in mijn hoofd.

Ik ben alleen zo gek op dat dier.

En ergens blijft er toch een stukje optimisme dat ze er wel weer doorheen komt. Sinds vorige maand is ze eindelijk weer genezen verklaard. (alhoewel ik in praktijk daar weinig van merk.) En ze heeft al vaker iedereen versteld doen staan...

**Geplaatst**: 20-04-09 22:42

Geplaatst: 20-04-09 22:42

Mijn mening:

Pensioen(inslapen) of verkopen. Je wilt iets met je paard wat niet meer kan. Het is voor jou niet eerlijk en voor het paard ook niet.
Jullie beiden worden er niet gelukkig van, je paard heeft zelfs pijn! Dan zou ik het wel weten.

Verkopen, ja ik weet niet of het een optie is. Het paard is en blijft niet goed en zoals je zelf aangeeft is ze moeilijk soepel en pijnvrij te houden...

Mijn conclusie: In laten slapen, niet langer pijn laten lijden dan nodig is. Ze is toch mooi 12 jaar geworden...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-04-09 09:17

Geplaatst door de TopicStarter : 21-04-09 09:17

Verkopen is absoluut geen optie. Dit paard blijft bij mij tot ze dood gaat. Ze heeft trouwens ook geen enkele waarde. (behalve de emotionele waarde voor mij dan.) Zelfs niet de slachtwaarde, aangezien ze niet geschikt is voor menselijke consumptie. Ze heeft ook nog zomereczeem dus kan niet gebruikt worden als fokmerrie. En een boshobbelruiter kan er ook niets mee doen, want die heeft haar kreupel na 3 wandelingetjes.

En inslapen omdat ze pijn heeft, tja ik blijf erbij. Ze is te goed. (Zolang ze gereden wordt is ze zelden echt kreupel en ze loopt nog uit zichzelf.)
Die optie is de laatste jaren nochtans wel al vaker voorbij gekomen.
Toen ze haar afgekeurd hebben, bijvoorbeeld.
Of toen ze vorige keer met pensioen was en zo slecht ging, heb ik daar wel over nagedacht. Ze was toen echt een schijntje van wat ze nu is. Als laatste poging, voordat ik zoiets zou beslissen, zijn we haar toen weer beginnen trainen. Met succes.

Als voorbeeldje: Deze filmpjes zijn gemaakt, 9 maanden nadat mij geadviseerd werd er een einde aan te maken. Ze was toen 4 maanden terug in training. Geef toe, als je haar zo bezig ziet, denk je er toch niet over om haar af te maken? (Het bruintje die achter de j(n)aarling jaagt.)
http://www.youtube.com/watch?v=eVaZWxuQqqY&feature=channel_page
http://www.youtube.com/watch?v=XYFYNTFjhzU&feature=channel_page
(Alhoewel ze in die filmpjes ook niet altijd even zuiver loopt. Ze zat al uren achter mijn jaarling aan. )

Ze is nu trouwens ook niet kreupel hoor. Hoogstens wat stijf en haar rug is gevoelig en die houdt ze strak.
Afgelopen herfst net voordat duidelijk werd dat ze ziek was, vond mijn DA het overgings wel vrij dramatisch. Vooral hoe ze zich hield in haar rug en hoe stijf ze bewoog. Van mijn DA moest ze toen ook meteen op de pijnstillers. Maar toen werd duidelijk dat er een verband was met haar lever en gingen ze zich daar mee bezig houden.
Nu is ze dus "genezen" en t'is wel een beetje verbeterd. Ze is net wat minder stijf dan toen. Maar haar rug vind ik nog steeds een drama

**Geplaatst**: 21-04-09 09:29

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 21-04-09 09:29

het eerste wat bij mij opkomt is of je de lat niet te hoog legt.
Voor jezelf en voor het paard.

Ze loopt niet meer zoals toen. Toen is vroeger en we leven nu.
Pas je training aan op wat je paard aangeeft aan te kunnen.
En stap vooral af met een goed gevoel.
Lukt iets echt niet, ga wat anders doen, waarvan je weet dat het wel goed gaat. (al is het een simpele overgang naar stap)
Probeer dus niet iedere keer te denken van vorig jaar lukte dit wel en nu niet.
Lukt het nu niet, jammer, misschien kan ze het volgende keer wel aan. Je hoeft geen Grand-Prix te rijden toch?

**Geplaatst**: 21-04-09 09:31

Geplaatst: 21-04-09 09:31

Ik heb zelf ook een pony die te goed is om met pensioen te gaan en niet "goed genoeg meer" (stomweg omdat we zo fanatiek van elkaar worden) voor mezelf om te rijden. Die laat ik nu leerpony zijn voor een stel leuke meisjes. Zo krijgt zij lekker haar aandacht en de beweging die zij zo hard nodig heeft om haar lijf zo gezond mogelijk te houden, en ik voel me niet schuldig omdat ze óf werkloos in het land staat óf ik haar te zwaar belast door haar zelf te rijden.

Alle vier blij; paard, ik én 2 meisjes.

Misschien ook voor jou een idee?

**Geplaatst**: 21-04-09 09:37

Geplaatst: 21-04-09 09:37

Neem vooral de tijd om er over na te denken wat je nou wilt.
Luister goed naar wat je DA adviseerd.

**Geplaatst**: 21-04-09 09:52

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 21-04-09 09:52

Ik zou ook eens kijken of niet iemand in de buurt is die graag met jou paard aan de slag wil. Er zijn er vast genoeg die graag met een paard bezig willen zijn, al dan niet rijden. Zo hoef jij je niet meer zo te 'ergeren' aan je paard maar hoeft je paard ook niet weg.

**Geplaatst**: 21-04-09 11:10

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 21-04-09 11:10

Ik denk dat je het iets anders moet bekijken. Het is net als op hele hoge hakken lopen, het staat mooi maar doet verdomde pijn(sorry, die vergelijking kwam zomaar bij me op).

Ze ziet er goed uit op de filmpjes. Maar toch bedenk ik me steeds als eerste dat ze toch regelmatig pijn heeft. Jij zegt dat ze nog niet goed in de rug is. Het lijkt me nog niet dat dit opgelost is. Het kan iets zijn vanuit de benen, komt vaker voor.

Even een voorbeeld. Een vriendin van mij haar paard was regelmatig kreupel aan linksvoor en slecht in de rug. Maar de kreupelheid was moeilijk te vinden. Ook de pijn in de rug kwam maar terug. Bleek het dus dat het paard rechts achter een botje gebroken had in het gewricht en dat daar de pijn in de rug door kwam....

Zij heeft ook verschillende osteopaten en dierenartsen er bij gehad...

**Geplaatst**: 21-04-09 14:32

Re: Het plezier is verdwenen

Geplaatst: 21-04-09 14:32

Als je niet goed weet hoe de lange lijnen werken heeft het weinig nut, misschien zelfs wel averechts effect. Een DVD-tje kijken is een leuk idee, maar ik zou toch iemand erbij halen die er verstand van heeft en jou hier bij kan helpen.

Een bijrijdster/verzorgster zoeken is ook een idee, je zegt dat je 1 à 2 x per week kan rijden, geen wonder dat ze niet soepel loopt! Dan staat ze meer stil dan dat er iets met haar gedaan wordt.

NH is inderdaad ook een goeie:) Kijk gewoon welke dingen jou aanspreken en ook hierbij: ga niet aankloten, maar lessen! (Zegt degene die al bijna een jaar geen les meer gehad heeft:P)

Als het rijden niet lekker gaat, gewoon ophouden, als ze (bijna) nooit soepel loopt, elke keer pijn heeft, heeft ze er ook geen zin meer in en kan ze zelfs al gespannen zijn van de verwachte pijn.

Kortom mijn advies: ga eens de hele dag op internet zoeken naar andere methodes, nieuwe dingen die je met je paard kunt doen die je aanspreken en zoek hier een goeie instructeur/instructrice bij die jullie situatie ook een beetje snapt.

Enorm veel succes!!