Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-09 18:54

Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-09 18:54

Zoals de titel zegt. Ik heb een paard van bijna 4. Hij is helemaal niet eng vandaag ook 'doodeng' tussen aanhalingstekens. Het is een schat van een paard, nog nooit een braver paard gezien. Hij is soms zelfs te braaf, als hij het niet snapt gaat hij niet in protest niks. Desnoods gaat hij stilstaan als hij echt niet weet wat hij moet doen.

Maar toch ben ik bang als ik rij. Op de grond heb ik er geen last van, ik durf álles met hem. Ik weet ook wel waar die angst vandaan komt, ik ben er een keer afgevallen, hij schrok van een zweep achter hem en ging bokken als een gek. Toen viel ik op mijn hoofd, cap gebroken, best een smak gemaakt dus. Daarna is hij bang geworden en ik dus ook. Hij vind het eng om te rijden en is erg onzeker geworden door die val van mij, hij twijfeld continu over wat ik van hem vraag. Komt ook omdat hij erg jong is nog natuurlijk maar voor die val ging het juist zo goed! Daar baal ik zo van, want ik weet zeker dat als ik niet bang zou zijn er geen probleem meer zou zijn.

Nu rij ik in de buitenbak, dat is hij gewend, de binnenbak vind hij moeilijker dus kies ik nu nog even voor wat hij het beste vind. Mij maakt het toch niet uit waar ik rij. Ik stap alleen nog, af en toe draaf ik een stukje maar alleen als het stappen écht goed gaat anders niet. Door mijn angst dat er wat gebeurt ontspand hij niet, zodra ik iemand aan zie komen of iemand vraagt iets aan me ben ik afgeleid en dan ontspan ik (door het niet opletten) en dan voel ik hem ook gelijk ontspannen. Maar zodra ik dan weer doorheb 'Oh! ik zit erop' spant hij zich ook weer aan. Ik rij met licht contakt, hij kan gewoon om zich heen kijken. Nu begint het iets te komen dat ik wat strenger voor hem begin te worden, en als hij de hoefslag op moet en hij doet het niet moet hij gewoon. Die angst is bijna weg. Maar zodra hij zijn hoofd in de lucht gooit en het gewoon niet doet, komt het gelijk terug en durf ik eigelijk nog nét niet door te zetten.

Heel slecht ik weet het, ik heb ook nog nooit angst gevoeld bij het paardrijden, echt niet. Ben een keer van een steigerend paard afgegooid maar het enige wat ik daarna voelde was kwaadheid 'en je zal normaal doen' zo'n gevoel. Ik weet ook niet waarom nu wel. Misschien omdat dit mijn paard is en niet 'zomaar' een paard van een ander die ik toch nooit meer zie.

Woensdag heb ik les, ook mede om van die angst af te komen, maar dat is dan weer in de binnenbak en daar kijk ik dan al sinds deze week tegen op.

En andere mensen zeggen het ook, waarom bang voor je paard, het is zo'n schat, doet zo zijn best voor me om het goed te doen. Hij zou nooit opzettelijk een stap verkeerd zetten en zet zich 200% in als ik iets van hem vraag. Tuurlijk is hij onzeker maar daar is hij nog jong en onervaren voor.

Gelukkig ben ik niet de enige die op hem rijd, mijn zus rijd ook op hem. Als ik de enige was zou dit denk ik alleen maar erger worden. Mijn zus zorgt er nog voor dat ze doorzet en dat hij zelf wat zekerder word van zichzelf.

Iemand die dit herkent en weet hoe ik hier vanaf kom ? Of slijt dit vanzelf met de tijd ? Want ik vind dit zo frustrerend en oneerlijk tegenover hem. En niet zeggen dan had je geen jong paard moeten kopen, want hiervoor had ik dit absoluut niet. Op een ander paard heb ik het ook niet, alleen bij hem.

Ik heb nog een jong paard (bijna 2). En mijn grote angst is dat ik dit gevoel nog heb als hij daalijk ingereden word, en ik wil het dan toch wel kwijt zijn eigelijk.

En ik doe echt mijn best, probeer echt om mijn angst niet aan hem te laten voelen. Liedjes zingen tijdens het rijden, ademhalingsoefeningen, aan iets anders denken. Maar hij voelt het gewoon.

**Geplaatst**: 14-03-09 19:07

Geplaatst: 14-03-09 19:07

Is er niemand op stal die hem even een tijdje voor je door wilt rijden zodat hij wat beter in balans komt en minder onzeker wordt?
Daar naar kijken kan voor jezelf ook heel leerzaam zijn omdat je dan vanaf de grond ziet wat hij doet.

**Geplaatst**: 14-03-09 19:09

Geplaatst: 14-03-09 19:09

goed dat je les neemt....het is moeilijk om zo'n angst te overwinnen....je kan af en toe ook op andere paarden rijden lees ik.......doe dat dan veel en blijf er bij als je zus hem rijdt...zo zie je dat er idd nix aan de hand is en hopelijk krijg je dan die drang weer terug om hem zelf te willen rijden....

**Geplaatst**: 14-03-09 19:10

Geplaatst: 14-03-09 19:10

Lia_ schreef:
Is er niemand op stal die hem even een tijdje voor je door wilt rijden zodat hij wat beter in balans komt en minder onzeker wordt?
Daar naar kijken kan voor jezelf ook heel leerzaam zijn omdat je dan vanaf de grond ziet wat hij doet.

ja, misschien kan je hem dan ook een keer uitstappen ofzo en dan opbouwen!!

**Geplaatst**: 14-03-09 19:11

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst: 14-03-09 19:11

ja gewoon lekker uitstappen daarna is ook heel goed voor je onzekerheid....

**Geplaatst**: 14-03-09 19:11

Geplaatst: 14-03-09 19:11

Misschien is het een optie om er aan de longeerlijn op te gaan? Dan is er iemand anders die je ook kan helpen hem onder controle te houden en wat tips kan geven.

**Geplaatst**: 14-03-09 19:12

Geplaatst: 14-03-09 19:12

Ik denk dat je inderdaad eens een ander erop moet laten rijden. Wellicht is je paard erg gevoelig, en neemt hij jouw gevoelens over. Dat betekent dus dat hij zelf helemaal niet zo angstig is, maar dat hij jouw gevoelens overneemt en dat gebeurt vaak.

**Geplaatst**: 14-03-09 19:18

Geplaatst: 14-03-09 19:18

Misschien eens een Bach Rescue druppels of spray proberen voordat je gaat rijden?

Of anders wat meer op de grond werken voordat je gaat rijden, meer band opbouwen met het paard en van daaruit met iemand die ervaring heeft met angst voor rijden les nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-09 19:20

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-09 19:20

Ja hij is inderdaad erg gevoelig. Met mijn zus is hij niet onzeker, hij vind het geweldig om lekker iets leuks te doen met rijden. Gewoon lekker draven en nieuwe dingen doen vind hij leuk.

Uistappen doe ik nu ook, meestal met iemand in de bak erbij, die loopt hij achterna want zo is hij wel. En vandaag voor het eerst zonder iemand in de bak, die stond er buiten. Waren wel kleine rondjes maar toch, ik deed het alleen en dat voelde toch wel een beetje goed.

Ik zal eens kijken of iemand heb wil rijden, buiten mijn zus om die echt goed doorzet.

Ik heb mezelf een ultimatum gesteld. Tijdens mijn les ga ik er gewoon voor, angst opzij en dan ga ik er voor. Maar naarmate woensdag dichterbij komt kijk ik daar zo tegenop.

@Danae: Aan een band is geen gebrek, op de grond ben ik ook helemaal niet bang voor hem. En het is ook niet dat hij druk is, want hij doet niks, maar ik ben bang en dat is nou juist zo frustrerend.

**Geplaatst**: 14-03-09 19:39

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst: 14-03-09 19:39

gewoon rustig aan , op jouw tempo, opbouwen ...wat je nu doet is al heel goed........wel aan je instructrice uitleggen wat je probleem is......in stap kan je ook heel veel oefenen hoor...

**Geplaatst**: 15-03-09 12:23

Geplaatst: 15-03-09 12:23

Danae schreef:
Of anders wat meer op de grond werken voordat je gaat rijden, meer band opbouwen met het paard en van daaruit met iemand die ervaring heeft met angst voor rijden les nemen.

Het zal misschien wel even tijd kosten voordat je deze angst hebt overwonnen.
Je hebt natuurlijk ook een behoorlijke smak gemaakt en het zal ook wel even schrikken zijn geweest
dat je cap zelfs kapot was

Ik denk ook, wat hierboven ook al staat, grondwerk doen voordat je gaat rijden en die lessen

En alles rustig aan doen, zodat je er niet tegenop ziet weer te gaan rijden of om er weer op te moeten.

En wat hierbovenook al genoemd is, uitstappen en als dat goed gaat misschien nog een stukje draven ;;

Succes,

Ik hoop voor je dat het goed komt tussen jou en je paard :(:)

xx

**Geplaatst**: 15-03-09 12:28

Geplaatst: 15-03-09 12:28

Zo te horen heb je echt een schat van een paard. Maar ik snap wel wat je bedoeld. Ik heb ongeveer hetzelfde gehad.. Wel een beetje anders.. Ik had een pony, ook echt een schat. altijd wel druk maar dat vond ik juist leuk.. En toen ben ik een keer met een SGW wedstrijd zo hard gevallen samen met haar. En toen had ik iedere keer angst als ik moest gaan springen. En mijn pony werd daar alleen maar zenuwachtig van. En daar werd ik weer bang van. Op een gegeven moment ging het gewoon niet meer en heeft een tijdje iemand anders gereden. Alleen maar om te laten zien aan mij, dat ze harstikke lief en braaf is. Toen ik dat zag ben ik gewoon weer rustig begonnen, echt bij balkjes lopen ( terwijl ik M springen was ) En uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Mijn advies is dus, Niks forceren en overal je tijd voor nemen. En Als je zo tegen die les op ziet. vraag dan of je zus of iemand anders eerst een halfuur rijd en dat je dan omwisselt?

**Geplaatst**: 15-03-09 12:36

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst: 15-03-09 12:36

Ik snap PRECIES wat je bedoeld!

Vorig jaar in februari ben ik ook van mijn paard afgevallen. Hij had wel wat eigenaardige trekjes, maar ik riep altijd: mijn paard gooit me er nooit vanaf! Hij gooide me er ook niet vanaf, maar hij schrok en hij ging rennen. Zo hard rennen dat hij volledig buiten zinnen was en wel 10 rondjes door de binnenbak zoefde, met nog 8 andere paarden. Hij struikelde, ik verloor m'n beugels en het was een kwestie tot uitkiezen waar iik zou vallen...

Ik klapte op mijn hoofd, m'n been was dik en blauw, m'n knie ook en ik flink wat dagen hoofdpijn.

Sindsdien schijt ik 'm voor 'm. Ik kan wel rijden inmiddels.. En ben ook wel op concours geweest. Maar wanneer hij zijn hoofd omhoog doet, schrik ik. Dan denk ik precies wat jij denkt: 'help, ik zit er op!' Verder is hij zo braaf, en ik vind het ook oneerlijk voor hem. Als ik les heb gaat het goed, maar als ik zelf rij vind ik het heel lastig.

Hij wordt van mijn zenuwen zenuwachtig...

Wat mij wel geholpen heeft, alles zonder druk doen. als ej niet wil, gewoon niet rijden, klaar. Of longeren met jou erop. Iemand hem laten vasthouden en jij losse teugels. Verder heelt tijd wonden...

**Geplaatst**: 15-03-09 12:53

Geplaatst: 15-03-09 12:53

Ik heb presies hetzelfde meegemaakt met mijn paard. Eigenlijk is het best eng dat jou verhaal bijna presies het mijne was een paar jaar geleden

. Ongeveer dezelfde leeftijd en karakter qua paard...
Mijn paard was rond de 4 jaar en pas ingereden, een doodsbraaf beest, als hij het niet snapte ging hij stil gaan staan en volkomen eerlijk, hij ging echt nooit bokken en slaan ofzo. Zo was ik na een paar weken nadat hij zadelmak gemaakt was gaan rijden, we waren lekker aan het draven totdat de stalhond in de piste kwam lopen. Mijn paard en de hond zijn dikke vriendjes en gingen lekker gaan spelen, alleen vergat mijn paard dat ik op zijn rug zat

dus hij gaf een ferme bok en omdat ik dat niet zag aankomen had ik me er niet op kunnen voorbereiden en vloog ik er bijna van. Door de klap van mijn gewicht die terug in het zadel kwam verschoot hij en volgden er nog een paar ferme bokken in een serieuze sprint waardoor ik keihard ben gevallen recht op mijn hoofd en rug (ik ben op mijn rug gevallen met mijn hoofd opzij)... Na een paar minuten kon ik recht gaan zitten zonder dat ik zwart zag, voor de rest was alles goed ondanks dat ik overal pijn had. Door de pijn en omdat ik eerst zwart zag ben ik er niet meer opgekropen en ook omdat ik bang was om nog eens te vallen...

Een vriendin van me heeft hem toen korte tijd gereden maar toen mocht ze niet meer op stal komen (lang verhaal waarom) en was ik verplicht om hem zelf te rijden. Eerst ben ik begonnen met onze band op de grond beter te bevestigen zodat ik meer vertrouwen in hem had en langzaam aan ben ik terug begonnen met rijden, eerst hele kleine stukjes in stap daarna meer opbouwen en kleine stukjes draven. Ik had toen nog steeds geen les omdat ik niemand vond en als ik wel iemand vond moest ik galoperen wat ik nog steeds niet durfde! Na een tijdje heb ik dan toch iemand gevonden en samen met haar is het vertrouwen tijdens het rijden meer gegroeid en durfde ik na een tijdje zelf galoperen. Ondertussen hebben we een ontzettend sterke band

.

Je moet rustig aan doen, kleine stukjes draven en een lesgever zoeken zodra je genoeg vertrouwen hebt om meerdere stukken te draven

Veel succes

, als je meer wilt weten hoe ik alles heb doorgestaan moet je maar even pb'n

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-09 13:37

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-09 13:37

Heel erg fijn dat jullie hetzelfde mee gemaakt hebben als mij!

Grondwerk heb ik altijd al veel met hem gedaan, longeren doe ik ook altijd voor dat ik er even op ga, niet dat hij erg druk maar meer zodat ik kan zien dat hij braaf is die dag. En elke keer dat ik dat doe denk ik bij mezelf 'zie je wel, hij is wéér braaf, maak je niet druk'.

Ik heb een oud stalgenoot gevraagt of zij een keer kan komen helpen. Die gaat er dan ook even op om te laten zien dat het niet eng is. Van je zus neem je toch minder aan dan van een buitenstaander he.

En zij heeft ook altijd met jonge paarden gewerkt en snapt dus ook precies hoe ze moet reageren op mijn paard. Want zodra je er op zit snapt hij gewoon níet waar je naartoe bent.

Maar als ik jullie verhalen zo hoor komt het vast wel goed. Ik doe het gewoon rustig aan. Hij is nog jong, tijd zat.

Bedankt voor jullie reacties

**Geplaatst**: 15-03-09 16:25

Geplaatst: 15-03-09 16:25

heey
wat iedereen zegt gewoon rustig aan doen en probeeren die angst uit je hoofd te zetten of tijdelijk even op een ander paard rijden zodat je meer vertrouwen in je zelf krijgt. ik ben laats ook flink van me verzorg paard afgevallen en ik rij dus ook al een week niet meer meer ik ben zelf ook wel benieuwd hoe ik er nu weer op klim want ik denk dat dat ook niet zo soepel gaat:P

**Geplaatst**: 17-03-09 22:21

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst: 17-03-09 22:21

Echt, je bent niet de enige en wat je nu doet is goed! Je realiseert je dat het door jou komt en neemt je paard niks kwalijk. Zoek een instructeur of wie dan ook die je vertrouwen geeft en ga niet over je eigen grenzen. Ik had mijn paard bijna verkocht omdat ik zo ontzettend bang was voor hem en nu rijd ik 'm weer mte vol vertrouwen. Het kost gewoon tijd, een dooddoener ik weet het, maar dat is echt waar.

**Geplaatst**: 20-03-09 19:17

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst: 20-03-09 19:17

probeer iemand te zoeken die je lesgeeft en daarnaast ook met humor dingen kan oplossen zodat jij bv tijdens een actie van je paard zo moet lachen dat je daarna geeneens door had gehad wat er gebeurde!

ik heb meerdere ongelukken met mijn 17jarigemerie gehad vanwaar 2x met de ambulance naar t ziekenhuis met gillende sirenes.
doordat ik in contact kwam met ellen van gastel heeft die me over mijn angst heen geholpen en ik doe bijna alles weer behalve een buiten ritje..aangezien ik indertijd door een trekker ben aangereden vandaar
hoop dat je er wat aan hebt

**Geplaatst**: 20-03-09 19:27

Geplaatst: 20-03-09 19:27

MyrtheJ schreef:
Misschien is het een optie om er aan de longeerlijn op te gaan? Dan is er iemand anders die je ook kan helpen hem onder controle te houden en wat tips kan geven.

ik snap heel goed hoe je je voelt. angst is een grote vijand van de mens, maar zo mooi om het te overwinnen!
maar zoals hierboven staat, aan de longe, en weet je wat je ook kunt doen? een touw om de hals knopen om je aan vast te houden. klinkt raar, maar dat gaf mij een heel zeker gevoel. als het paard ff raar doet dan kun je het touw vastpakken en dan voel je je veel zekerder. en dan aan de longe hoef je geen aandacht aan het sturen te geven. kun je volledig je aandacht richten op het voorwaarts rijden en bij twijfel ff het touw vastpakken en goed aan het been doorrijden.
en na een paar x als het goed gaat en je voelt je zekerder na het longeren los en goed doorrijden op de hoefslag en voorwaarts! overtuigend rijden! succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-09 21:41

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-09 21:41

Woensdag heb ik les gehad. De bak was half afgezet voor de privelessen van die dag en de andere helft voor de andere mensen. Dus ik moest eerst door 2 witte wedstrijdhekjes rijden, daar zag ik van alles in, dus mijn paard ook. Ik zeg tegen mijn instructie dat hij het eng vind, dus ze praat tegen me en zonder dat ik het door heb loodsd ze mijn paard er doorheen, en daarna zei ze 'zie je wel dat het niet aan hem ligt?'. Ik moest zo lachen om mijn eigen actie dat de rest van de les ook een stuk beter ging.

Ben een groot deel van mijn angst door die opmerking kwijt geraakt, ook een paar keer in de les een 'angstige' situatie waarin mijn paard maar heeft bewezen dat hij toch echt niks eng vind. En daardoor is mijn vertrouwen gelukkig ook weer voor een groot deel terug. Nog niet helemaal, maar dat komt zeker nog wel, het ergste is er nu wel een beetje af.

Bedankt voor jullie tips

Ik heb het zeker in mijn achterhoofd gehouden vlak voor mijn les toen ik er weer op moest. Het helpt toch als je weet dat je niet de enige bent met zo'n gevoel.

**Geplaatst**: 20-03-09 21:48

Geplaatst: 20-03-09 21:48

Fijn dat het zo goed gegaan is TS, zie je wel dat alles goed komt +:)+

**Geplaatst**: 21-03-09 09:00

Geplaatst: 21-03-09 09:00

Probeer dit wat uit te bouwen in je les en vraag je instructrice je te helpen met wat "schrikparcoursjes".
Zet bijv. wat oranje pionnen in de bak, leg kris kras wat springmateriaal op de grond, zet een open paraplu in de hoek, enz...
Als je gewoon rustig met 1 pion begint en dit langzaam uitbouwt (desnoods eerst aan de hand) zul je merken dat je zowel jij als je paard daar veel aan hebben.

**Geplaatst**: 21-03-09 09:09

Geplaatst: 21-03-09 09:09

Ik heb hetzelf ook gehad. En het heeft bij mij een jaar doorgesluimerd tot het moment dat ik er helemaal niet meer op durfde te stappen.

Mijn verzorgster heeft toen aan de bel getrokken.
We hebben besloten helemaal opnieuw te beginnen.
Aan een longeerlijn. Eerst zorgen dat ik weer kon ontspannen en dan stapje voor stapje verder.
Eerst in de niet enge bak, daarna in de enge bak. (we hebben een 20x40 bak en een 20x60 bak)

Mijn angst heeft zch zo op zitten kroppen dat ik zelf mijn paard gek maakte.
Nu gaat het goed. Zo nu en dan een dip en de galop is nog wel eens eng.
Mijn paard kan daar ook behoorlijk heftig in zijn. (grote passen, wat moeilijker stuurbaar, valt uit elkaar)

Ik rij weer los, heb een lesgeeftster gevonden waarmee ik op ontspanning van mijzelf en mijn paard werk. het "aan de teugel" is absoute bijzaak. We moeten samen lekker kunnen rijden.

Mijn tip is dat je vooral niet te snel moet gaan. Als je een stapje vooruit doet en je spant jezelf, terug naar die ontspanning en opnieuw proberen.
Stap altijd met een goed gevoel af. Niet stoppen op een gespannen moment, want dan voel je die spanning de volgende keer weer.
Al is het maar 1 overgang van draf naar stap die lekker is gegaan. Dan stap je toch lekker af.

**Geplaatst**: 21-03-09 09:18

Geplaatst: 21-03-09 09:18

8 weken geleden ben ik ook van mijn verzorgpaard afgevallen.
Alles na laten kijken(zadel , rug)
Toen moest ik er weer op!!Nou,zeven kleuren str*nt hoor.

Ik kende rescue spray van Bach al.Dus de keer erop dat maar flink gebruikt.Dat haalt net de ergste top van je angst af.Je schrikt nog wel even maar bent er sneller weer bij zeg maar.
Beetje bij beetje kom je er wel(ik ook,hoop ik) :(:)

**Geplaatst**: 22-03-09 13:52

Re: Angst voor mijn 'doodenge' paard

Geplaatst: 22-03-09 13:52

O meid wat ken ik het verhaal van je goed. Ik heb precies hetzelfde. Mijn merrie is echt een schat en ik durf er veel mee. Totdat ik erop zit. Gelukkig heb ik hele goede begeleiding maar ik zoek eigenlijk steeds excuses. Echt heel erg vervelend. Ik kan je dan ook geen tip geven. Maar ik volg dit topic even omdat ik wel hetzelfde probleem heb.