Hillebill schreef:Misschien domme vraag:
Als je een paard veel overgangen laat maken stap -draf - galop - stil staan etc... en dat afwisselt qua gang train je dan puur de achterhand of ook de ontspanning in de rug?
( mijn paard rij ik over het algemeen in overgang op stemhulp, ik zeg draf hij draaft, ik zeg galop en hij galopperd aan ,ik zeg ho en hij komt een overgang terug.) Ook met been maar reageert heel goed op stemhulp.
T is een paard die wat moeite heeft met ontspanning in de rug, tuigersbloed / Gelders bloed waardoor hij meer moeite heeft om nageeflijk te lopen over de rug. dwz dat hij graag bovenin loopt zonder ruggebruik dus moeite heeft met loslaten en ontspanning. ( met bakkabouterssyndroom )
Het is een uitstekende vraag...!
...maar veel mensen in de paardensport kennen vooral de trucjes.
De logica van 'ontspannen in de rug' is, dat het dier ons "op de achterhand" zou moeten dragen.
Dwz: de buikspieren van je paard zijn zeer actief, het bekken kantelt en de bovenlijn wordt lang, de rugspieren relatief ontspannen. Tuigers worden niet direct op die houding gefokt.
Overgangen zijn idd krachtoefeningen.
Als je ze goed uitvoert, maken ze de achterhand sterker.
Dwz: naar een langzamer gang moet de achterhand echt dragen (denk aan de slidestop bij western)(want dat is het doel waar we naar streven: een dragende achterhand). Bij wijze van spreken de teugel door laten glijden, dan wert je zeker dat je dier jouw hand niet ziet als stootblok.
Naar een snellere gang kan tricky zijn: we willen geen duwend achterbeen. Bij een snellere reactie ('goed aan het been') is de kans op 'achterhand er onder' groter dan als een dier zich eerst eens met de voorbenen wat naar voor trekt ("zwemmen" willen we juist niet).
En neem als het kan ook achterwaarts mee, achterwaarts - galop en stap - galop zijn uitstekende overgangen om bekkenkanteling te krijgen.