Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-13 23:41

Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-13 23:41

Ik ben het... een angstige ruiter!

Zolang het paard 100% voorspelbaar is, gewoon z'n rondje loopt en in zekere mate bomproof is rij ik heerlijk en ontspannen, reageer ik snel en ben ik redelijk handig te paard.

Zit ik op een paard dat eigen initiatief heeft en wat kijkerig of schrikkerig is, dan merk ik meteen dat ik zelf angstig wordt. Ik krijg er echt kriebels van in mijn buik, waardoor ik ook niet meer snel en handig kan rijden. Sterker nog ik word een beetje een onhandige zombie, die maar zit en vooral alles op zich af laat komen (= niet erg handig op een snel en handig paard die juist goede hulpen en sturing nodig heeft om braaf te blijven) ik reageer niet goed/onhandig en vooral niet doortastend op tekens van het paard (oren naar voren, spanning) waardoor de spanning opbouwt en het paard uiteindelijk wegspringt.... Dat is dan weer een bevestiging van mijn angst en vanaf dan gaat het alleen maar slechter. Bij het wegspringen (hoe klein dan ook) krijg ik ook altijd een mini-hart-verzakkinkje. (Misschien een valiumpje voor het rijden _O-

? )

Ik merk ook dat ik "enge" delen in de bak ga ontwijken, om zo te zorgen dat een kijkerig paard zo min mogelijk kijkerig is en de kans op wegspringen minimaal is. Wat uiteindelijk helemaal niet werkt natuurlijk en slechts een oplossing is voor 1 rondje.

Ik vermoed dat ik vooral bang ben om te vallen, terwijl ik over het algemeen een prima zit heb en ook "vroegah" op de wildste en meest bokkende paarden bleef zitten. Maar ook toen was ik al een angstige ruiter (eigenlijk altijd al geweest). Het is dus een bekend probleem, en omdat mijn eigen paard voor 99% betrouwbaar is heb ik jaren niets gedaan met die angst (die bij mijn eigen paard niet aanwezig is).

Maar nu rijd ik een onwijs leuk paardje bij, die dus wel (bij het ontbreken van de juiste sturing) kijkering/schrikkerig kan zijn . En ik wil zo graag van m'n eigen onhandigheid af!!!

Wie o wie heeft goede tips .... Om vooral zelf zekerder te worden en door m'n angst heen te rijden (want als het eenmaal goed gaat dan kan ik zo onwijs genieten van het rijden en gaat gewoon alles heerlijk). Want het lijkt me heerlijk om zelfverzekerd en doortastend te kunnen rijden, ook als het wat "spannender" wordt..

Laatst bijgewerkt door Odysseus op 30-11-13 23:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-11-13 23:47

Re: Angstige ruiter: Hoe angst kwijt raken?

Geplaatst: 30-11-13 23:47

Ik zat met exact hetzelfde probleem toen ik nog op een bijrijdpaard reed. Een pittige KWPN van 4 jaar die ook wel eens durfde weg te springen. Ik ben toen helaas op eigen initiatief gestopt omdat ik gewoon geen plezier meer had in het rijden.
Nu rij ik terug op mijn eigen paardje, die ik 100% vertrouw, om zelf weer even tot rust te komen. Ik hoop later wel stilaan terug op te bouwen naar wat pittigere paarden, want het ergste is dat ik wéét dat ik ze aankan, maar ik durf gewoon niet.

Ik herken zoveel van mezelf in jou verhaal, het enige verschil is dat ik eigenlijk nooit een angstige ruiter ben geweest, maar angstig ben geworden door omstandigheden..

Misschien moet je zelf ook even terug een tijdje op een paard rijden wat je volledig vertrouwt?

**Geplaatst**: 30-11-13 23:47

Geplaatst: 30-11-13 23:47

Vroeger had ik ook veel angst. Vooral om te vallen.

Ik ben toen gestopt op de manege en ben grondwerk gaan doen met onze jaarling. Hierdoor werd ik zekerder in de omgang met paarden.
Nu is het paardje beleerd en is mijn angst volledig weg. Op 1 of andere manier heb ik geen angst om te vallen.

Is een valtraining een optie? Klinkt raar, maar het is een fijn idee dat als je valt, je weet hoe je moet vallen.

**Geplaatst**: 30-11-13 23:49

Geplaatst: 30-11-13 23:49

Ík ben ook geen held. Gelukkig heb ik nu een paard dat niet zo kijkerig is, maar wel af en toe teveel peper in zijn *** heeft, zeker als ik gespannen ga doen. Wat bij mij helpt is zingen....

(ik zing echt vreselijk, maar het ontspant mezelf wel, en daardoor mijn paard). Favoliedje: always look at the bright side of life!

Vooral dat tu-du, tu-du tudu tudu is bijna lachwekkend, en precies die reactie maakt dat je gaat ontspannen in plaats van spannen. Door het vaker te doen, en te merken dat je paard daarin mee gaat, vergroot het je zelfvertrouwen, en kun je gemakkelijker terug naar het liedje zingen in plaats van maar door spannen.

Verder is het goed om als er een enge hoek is, al zingend verder de hoek in te rijden door voltes te vergroten en te sluiten.

Laatst bijgewerkt door Angela op 30-11-13 23:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-11-13 23:49

Geplaatst: 30-11-13 23:49

keshia hier op bokt heeft er ervaring mee zei had daar ook een spray voor, pb haar eens.

**Geplaatst**: 30-11-13 23:49

Geplaatst: 30-11-13 23:49

Lastige combi, een angstige ruiter en een kijkerig paard. Op die manier versterken jullie elkaar. Ben je ook snel angstig of onzeker in het dagelijks leven?
Is het trouwens jouw keus om op een kijkerig paard te rijden? Geen optie om hele brave coole dieren te blijven rijden?
Als je een keus hebt dan lijkt mij de keus snel gemaakt

Dan zou ik zeggen: Maak het jezelf niet te moeilijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-13 23:51

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-13 23:51

Snollygoster schreef:
Ik zat met exact hetzelfde probleem toen ik nog op een bijrijdpaard reed. Een pittige KWPN van 4 jaar die ook wel eens durfde weg te springen. Ik ben toen helaas op eigen initiatief gestopt omdat ik gewoon geen plezier meer had in het rijden.
Nu rij ik terug op mijn eigen paardje, die ik 100% vertrouw, om zelf weer even tot rust te komen. Ik hoop later wel stilaan terug op te bouwen naar wat pittigere paarden, want het ergste is dat ik wéét dat ik ze aankan, maar ik durf gewoon niet.

Ik herken zoveel van mezelf in jou verhaal, het enige verschil is dat ik eigenlijk nooit een angstige ruiter ben geweest, maar angstig ben geworden door omstandigheden..

Misschien moet je zelf ook even terug een tijdje op een paard rijden wat je volledig vertrouwt?

Ik moet zeggen dat ik toen ik begon met rijden ik ook niet angstig was. Maar door een aantal vervelende smakken van kijkerige manegepaarden in m'n jeugd is de angst langzaam gebouwd. Ik weet nog goed dat ik wel eens moest huilen als ik weer "op die schrikkerige" moest.... Toen was ik een jaar of 7.

Ik rij ook nog wel eens af en toe op mijn eigen paard en dan is er niks aan de hand... Geen greintje angst of onzekerheid. Omdat ik van haar ook gewoon weet dat ik nog achterstevoren en geblinddoekt kan rondrijden zonder dat ze een stap verkeerd zet

Maar zit ik op een wat onvoorspelbaar paard dan vergeet ik opeens helemaal hoe ik ook alweer moet rijden

**Geplaatst**: 30-11-13 23:51

Geplaatst: 30-11-13 23:51

Ik heb zelf voor mijn eigen gevoel even met bodyprotector gereden. Zal zeker niet alle breuken tegengaan, maar voel me gek genoeg net wat zekerder. Ook ik ben bang om te vallen, dit is 6 maanden geleden gebeurd en heb hierbij een klaplong opgelopen, dat heeft zeer veel indruk gemaakt... Ik rij nu ook even alleen op de brave sullen, eerst weer zelfverrouwen en conditie opbouwen en dan pas weer over op lalastigste dieren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-13 23:53

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-13 23:53

Angela schreef:
Ík ben ook geen held. Gelukkig heb ik nu een paard dat niet zo kijkerig is, maar wel af en toe teveel peper in zijn *** heeft, zeker als ik gespannen ga doen. Wat bij mij helpt is zingen....

(ik zing echt vreselijk, maar het ontspant mezelf wel, en daardoor mijn paard). Favoliedje: always look at the bright side of life!

Vooral dat tu-du, tu-du tudu tudu is bijna lachwekkend, en precies die reactie maakt dat je gaat ontspannen in plaats van spannen. Door het vaker te doen, en te merken dat je paard daarin mee gaat, vergroot het je zelfvertrouwen, en kun je gemakkelijker terug naar het liedje zingen in plaats van maar door spannen.

Verder is het goed om als er een enge hoek is, al zingend verder de hoek in te rijden door voltes te vergroten en te sluiten.

Das wel een hele goeie! Ga dat eens proberen...
Wanneer er iemand mee is waar ik tegen aan het praten ben merk ik dat het vaak ook beter gaat: Ik zelf ben dan ook niet zo gefocust op het "enge" en daardoor het paard automatisch ook veel minder.

**Geplaatst**: 30-11-13 23:54

Geplaatst: 30-11-13 23:54

He ik herken dit wel. Dit gaat vanzelf over zodra er vertrouwen komt over en weer. Dit krijg je alleen door zoveel mogelijk met het paard te doen. Zowel onder het zadel als ernaast. Het komt echt goed maar geef het tijd! Heel veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-13 23:54

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-13 23:54

LiVetime schreef:
Lastige combi, een angstige ruiter en een kijkerig paard. Op die manier versterken jullie elkaar. Ben je ook snel angstig of onzeker in het dagelijks leven?
Is het trouwens jouw keus om op een kijkerig paard te rijden? Geen optie om hele brave coole dieren te blijven rijden?
Als je een keus hebt dan lijkt mij de keus snel gemaakt Dan zou ik zeggen: Maak het jezelf niet te moeilijk.

Deels. Ik ben erg goed in "schijn zelfvertrouwen" maar diep van binnen zeer zeker onzeker en soms afwachtend.
Een kijkerig/schrikkerig paard is zeker niet mijn eerste keus, maar dit paard is zo onwijs leuk en als het goed gaat is het gevoel echt werelds... Dus vandaar dat ik gewoon van die domme onzekerheid af wil omdat het mijzelf echt in de weg staat.

**Geplaatst**: 30-11-13 23:54

Geplaatst: 30-11-13 23:54

ik heb poos een paard/pony bijgereden waardoor ik enorm angstig voor was en zelfs me adem inhield. ik had toen nog zown mooie ouderwetse mp3 speler en zette daar muziek op. zong vrolijk mee, hoe vals het ook was en ja kon toen goed focussen op het rijden en werdt ik zelf niet meer zo zenuwachtig als zijn oren naar voren schoten of er wat engs in de bak was.

miss werkt het.

**Geplaatst**: 30-11-13 23:57

Geplaatst: 30-11-13 23:57

Focussed schreef:
Das wel een hele goeie! Ga dat eens proberen...
Wanneer er iemand mee is waar ik tegen aan het praten ben merk ik dat het vaak ook beter gaat: Ik zelf ben dan ook niet zo gefocust op het "enge" en daardoor het paard automatisch ook veel minder.

Doe ik ook, ga wel eens mensen langs de bak vragen hoe hun weekend geweest is, terwijl me dat op dat moment eigenlijk geen bal interreseert. Gewoon puur aandacht op iets anders helpt enorm. Aan mijn paard vragen hoe hij het buiten heeft gehad, en of die ene merrie nog aandacht voor hem heeft gehad is ook altijd een goede. Je krijgt nog antwoord ook: ontspanning

**Geplaatst**: 30-11-13 23:57

Geplaatst: 30-11-13 23:57

Focussed schreef:
LiVetime schreef:
Lastige combi, een angstige ruiter en een kijkerig paard. Op die manier versterken jullie elkaar. Ben je ook snel angstig of onzeker in het dagelijks leven?
Is het trouwens jouw keus om op een kijkerig paard te rijden? Geen optie om hele brave coole dieren te blijven rijden?
Als je een keus hebt dan lijkt mij de keus snel gemaakt Dan zou ik zeggen: Maak het jezelf niet te moeilijk.

Deels. Ik ben erg goed in "schijn zelfvertrouwen" maar diep van binnen zeer zeker onzeker en soms afwachtend.
Een kijkerig/schrikkerig paard is zeker niet mijn eerste keus, maar dit paard is zo onwijs leuk en als het goed gaat is het gevoel echt werelds... Dus vandaar dat ik gewoon van die domme onzekerheid af wil omdat het mijzelf echt in de weg staat.

Ik moet denken aan een coachsessie grondwerk met een paard. Zou dat iets voor je zijn? Als je van binnen al onzeker bent en afwachtend dan kan zo'n coachsessie echt een openbaring zijn en je direct handvatten geven om je paard in het zadel zelfverzekerder te kunnen rijden.
Ik heb al heel veel mooie resultaten gezien die hiermee bereikt worden

**Geplaatst**: 30-11-13 23:58

Geplaatst: 30-11-13 23:58

Ik herken het heel erg!!precies het zelfde verhaal als jouw.
ook vroeger op bokkende paarden gereden, nooit een held egweest maar ik zette wel door.
Ook een tijd een kijkerig paard gereden die ook altijd weg schoot, ik vond het vreselijk maar zette wel door.
In mn zoektocht een paard gezocht wat niet kijkerig was en heel cool, maar toch blijkt het wel een schikdoos te zijn waardoor ik dus soms echt weer bijna aan het zand happen ben.
Maar zij doet het dan ook gewoon op momenten dat je het niet verwacht , de ene keer is het bij b de andere keer bij a, is geen aanleiding voor. Het kan op een recht stuk zijn of in een wendig.
Ik merk wel dat ik daardoor ook weer erg onzeker word en dus ook weer gelijk begin te draven tijdens het rijden want met in en uit stappen is het het ergst.
Verder is het zo'n koele doos, maar ze heeft echt enorme wegschiet acties

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 00:00

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 00:00

LiVetime: Dat lijkt me opzich wel iets.

Alhoewel ik op de grond bij paarden niet echt onzeker ben. Consequent, durf te straffen en mijn plaats op te eisen en duidelijk/zeker van mijzelf.... Paarden zijn over het algemeen bij mij in de hand dan ook wel erg braaf en wanneer hij dan schrikt weet ik precies hoe ik moet handelen.

Maar op het moment dat ik in het zadel zit en niet meer (letterlijk en figuurlijk) met 2 voeten op de grond... Dan word ik toch opeens wel onzeker...

**Geplaatst**: 01-12-13 00:02

Geplaatst: 01-12-13 00:02

Ook hier een bekend probleem.. Probeer in ieder geval juist niet de enge plekken te ontwijken, hiermee maak je het voor het paard alleen maar enger en vind die in het kleinere deel waar je wel rijd wel weer iets anders.

Ik had eerst ook de neiging passief te gaan rijden wanneer paard gespannen voelde maar hierdoor geef je hem juist alleen maar meer mogelijkheden.
Mijn instructrice is toen een x 'boos' geworden van hallo?! Ga verdomme eens rijden ipv erop zitten andere gaat die zelf wel iets bedenken ja..

Owja..

Even die schop onder de kont juist van RIJDEN, hier een volte, daar een overgang, aandacht van het paard terug krijgen zodat hij niet kan spoken en op andere dingen letten..

Dit kun je ook tegen jezelf zeggen op zo een moment.. Ik was dan snel weer zo met het rijden bezig, dat mijn spanning vrij snel weer afzakte en van t paard uiteindelijk ook (of andersom)

**Geplaatst**: 01-12-13 00:02

Geplaatst: 01-12-13 00:02

Grondwerk kan idd uitkomst bieden, maar bij mijn paard voel ik niet veel veranderingen daardoor tijdens het rijden.
Op de grond heeft ze veel respect maar ondanks dat ik haar altijd met een los touwtje mee kan nemen en ze alles doet wat ik vraag is ze toch met een schrikactie over me heen gevlogen vanachteren, en helaas ook een stalgenoot was de pineut! Maar moet wel zeggen dat ze toen ook voer kreeg wat eht enorm versterkte.

Ts: mag ik je nog een tip geven? Cavalor Piannisimo, jeetje wat hielp dat voer bij mijn paard!!!! Alleen ben ik er achter gekomen dat ze allergisch is voor een bepaalde stof in dat voer. Maar anders was ik daar zeker mee door gezet!

**Geplaatst**: 01-12-13 00:03

Geplaatst: 01-12-13 00:03

ik heb het zelfde probleem, probeer ook angst te overkomen na een ongeluk met paard. Ik heb goede berichten gehoord over balingehof en coachen vanuit hun. Zat te denken volgend jaar daar misschien een weekend heen te gaan. Iemand ervaringen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 00:03

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 00:03

Marus schreef:
Ik herken het heel erg!!precies het zelfde verhaal als jouw.
ook vroeger op bokkende paarden gereden, nooit een held egweest maar ik zette wel door.
Ook een tijd een kijkerig paard gereden die ook altijd weg schoot, ik vond het vreselijk maar zette wel door.
In mn zoektocht een paard gezocht wat niet kijkerig was en heel cool, maar toch blijkt het wel een schikdoos te zijn waardoor ik dus soms echt weer bijna aan het zand happen ben.
Maar zij doet het dan ook gewoon op momenten dat je het niet verwacht , de ene keer is het bij b de andere keer bij a, is geen aanleiding voor. Het kan op een recht stuk zijn of in een wendig.
Ik merk wel dat ik daardoor ook weer erg onzeker word en dus ook weer gelijk begin te draven tijdens het rijden want met in en uit stappen is het het ergst.
Verder is het zo'n koele doos, maar ze heeft echt enorme wegschiet acties

Herkenbaar! Dit paard heeft wel echt z'n "enge plekjes" (alhoewel er vaak niks te zien is wat er nou eng moet zijn), maar wanneer je ze gaat ontwijken dan heeft ie opeens heel veel meer "enge plekjes" aan de andere kant van de bak.... Ontwijken werkt dus averechts want dan springt hij juist overal weg... Maar de "durf" om naar het enge te rijden en dus de confrontatie als het ware aan te gaan ontbreekt nog wel eens bij mij.

**Geplaatst**: 01-12-13 00:04

Geplaatst: 01-12-13 00:04

Renee: ben ik het ook zeker mee eens hoor!! Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn paard soms bij voorbaat al ff een brutale schop geef en ik ook zeker niet een persoon ben van afwachten (ondanks mijn angst!! want u ervaring weet ik dat een paard het dan juist gaat uitbouwen en je er uiteindelijk niet eens een normale lijn mee kunt rijden). maar ondanks brutaal rijden blijft die van mij echt enorme uitschieters houden

**Geplaatst**: 01-12-13 00:06

Geplaatst: 01-12-13 00:06

Ik heb dat ook een poosje gehad. Doordat ik het eng vond bracht ik spanning over en schoot het paard weg. Nu heb ik mijzelf aangeleerd dat als een paard kijkerig is zelf te blijven ontspannen. Door mijn ontspanning geef ik het paard vertrouwen en gaat het goed.

Goede instructie en vertrouwen in je lesgever zijn heel belangrijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 00:06

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 00:06

Ben wel blij te horen dat er meer ruiters hiermee kampen. Als ik hier pols in de omgeving lijkt het wel alsof iedereen de stalen ballen van Gert van den Hof heeft, en hoe gekker hoe beter.

**Geplaatst**: 01-12-13 00:07

Geplaatst: 01-12-13 00:07

Ts: ik herken het echt heel erg! Ook mijn paard heeft wel haar enge plekjes maar kan ook ineens uit het niets weg schieten.

Misschien herken je het probleem , als ik weet dat ze in die hoek spanning opbouwt dan ga ik automatisch mijn binnenbeen eraan zetten als ik daar langs rijd. Maar het gevaar is dan weer dat ik de spanning doorgeef met mijn been!! Vind dat ook zo;n lastig punt.

Ik ben nu ook weer aan het rijden na 9 weken stilstaan /ziek zijn .,maar ontwijk eerst de achterkant van de bak want ik weet anders zeker dat ik er per direct naast lig. Maar merk dus aan haar dat ze nu bij B al begint moeilijk te doen want tsja gaat het lekker uitbouwen niu! En ik moet mezelf dus ook weer een mega schop onder mn kont geven maar vind het soms doodeng

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 00:10

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 00:10

Marus schreef:
Ts: ik herken het echt heel erg! Ook mijn paard heeft wel haar enge plekjes maar kan ook ineens uit het niets weg schieten.

Misschien herken je het probleem , als ik weet dat ze in die hoek spanning opbouwt dan ga ik automatisch mijn binnenbeen eraan zetten als ik daar langs rijd. Maar het gevaar is dan weer dat ik de spanning doorgeef met mijn been!! Vind dat ook zo;n lastig punt.

Ik ben nu ook weer aan het rijden na 9 weken stilstaan /ziek zijn .,maar ontwijk eerst de achterkant van de bak want ik weet anders zeker dat ik er per direct naast lig. Maar merk dus aan haar dat ze nu bij B al begint moeilijk te doen want tsja gaat het lekker uitbouwen niu! En ik moet mezelf dus ook weer een mega schop onder mn kont geven maar vind het soms doodeng

Heeeeel herkenbaar!!!

Op de goeie dagen leg ik direct binnenbeen eraan en iets buitenteugel, en dan rijden we heerlijk langs alle monsters en bakkabouters zonder boe of ba.... Maar op de slechte dagen leg ik binnenbeen aan en is dat voor hem juist een reden om naar voren te schieten, of wanneer ik mijn buitenteugel pak schiet hij meteen weg over z'n binnenschouder heen... Hij schrikt niet gemeen hoor, het is vaak 1/2 pasjes of hij houdt ineens tempo in/stopt... Maar dat is al genoeg om mij te laten "verstenen" en te veranderen in die onhandige zombie... -O-

En herken het ook echt... Hier ligt de laatste tijd het enge punt bij de H... En inderdaad bouwt het nu uit en is het gebied bij de E al onwijs spannend. En zo bouwt het zich uit (als ik niet ingrijp) naar de hele bak.