Bokt.nl

Anastasia24 schreef:

Ik denk eerder dat je het niet leuk maakt voor hem, het is namelijk best moeilijk, dressuur.
Waarom ga je niet lekker buiten je oefeningen doen? Verschillende ondergronden en bergjes worden ze erg sterk van, dus naast een blij(er) paard is dat gelijk mooi meegenomen.
Misschien kun je je les wat meer opdelen, dus als er iets goeds gaat(In het begin zoiets kleins als reageren op een lichte druk) gelijk lekker stappen en een snoepje erin, evt. kun je met clickertraining werken.
Brengt mij sowieso bij het concept grondwerk, leer je pony eens kennen vanaf de grond zo weet je ook wanneer hij duidelijk aangeeft iets moeilijk te vinden(door bijv dat gevecht dat jullie hebben) en dat op een andere manier op te lossen dan ''je moet het doen''.
Ambities zijn natuurlijk hartstikke goed, maar we werken met dieren dus het is een beetje geven en nemen. Goed van je dat je dat inziet, veel mensen missen dat inzicht.

Moonlight17 schreef:

rij/longeer je echt 7x per week of is dat een foutje?

Janneke2 schreef:

Equibit schreef:

Met gevecht bedoel ik: hij is heel sterk,reageert niet op me been, probeert
Er is een prima oplossing voor paarden die 'sterk tegen de hand' zijn.
(Ik neem aan dat je een harde mond bedoelt.)
Die oplossing luidt heel simpel:
'alles wat het paard vastpakt, laat jij los'.
Vechten heeft in deze ook geen zin.
Qua spierkracht is het dier sterker.
En qua rijkunst:
nageeflijkheid gaat over het ontspannen van nek- en kaakgewricht.
(Niet over de bocht zo'n 15 centimeter achter de oren, het nekgewricht zit onder het kopstuk.)

En het mooie, gekke en ingewikkelde is, dat die gewrichten alleen echt kunnen ontspannen als het hele dier ontspannen is.
En voor nageeflijkheid geldt, dat het dier je hand moet vertrouwen.

Een ander woord, verwant aan nageeflijkheid is 'aanleuning' : dat is per definitie iets wat je moet krijgen van je paard.

(En ja, veel mensen, inclusief jury's en instructeurs, verkopen "trek hem in de krul" als dressuur. Meestal in de vorm van eindeloos rondjes over de hoefslag rijden en maar 'hengelen' aan de voorkant.)

...voor mij is dressuur 'lekker gymnastieken', veel gekke lijntjes, spelletjes, oefeningen - juist ook om het mijn dier makkelijk te maken.

Ik wandel zo'n twee, drie dagen per week naast mijn danspartner, want lekker gymnastieken kan best zwaar worden.
(Dat vertelt Knollie mij met poetsen. Toont zij spierpijn, gaan we wandelen.)

En de meeste paarden vinden dressuur zonder trekken (en andere dingen die er niet bij horen) en zonder spierpijn leuk en grappig.

Ik zou dus zeggen, neem een betere instructrice.
(Of je moet per se hoog de sport in op de makkelijkste manier. Dan heb je een braverd nodig die zich laat overdonderen...)
Dat gaat niet over 'hoe hoog reed mevrouw of meneer X zelf in de sport', want het spijt me, dat zegt weinig.
Het gaat over de manier van lesgeven.
En over de 'kijk' op dressuur.