Geplaatst 
. -
Diego ontmoette ik toen hij 2 jaar was, ik werd natuurlijk stapel verliefd op hem. Hij stond zonder gezelschap op een afgelegen weiland, werd nooit gepoetst, ging er nooit uit, onverzorgde hoeven, etc. Ik zat trouwens in groep acht. Na school fietste ik (toen ik nog op basisschool zat) altijd langs hem, ik had altijd een appel mee naar school en die gaf ik dan altijd aan hem
. Op een begeven moment ging hij ook hinniken toen ik aan kwam 
. Een keer was er een mevrouw en ik schraapte al mn moed bij elkaar om een praatje et haar te kunnen maken. Ik vroeg hoe hij hete, leeftijd, etc. Het bleek dat hij niet ehct een naam had, hij hete 'Pony' (op zn papieren staat Duiveltje). Ik vroeg of ik hem mocht poetsen. Ja dat mocht, maar zij had geen poets spullen 
! Ik had een praatje met haar gemaakt en ik mocht hem verzorgen (op eigen risico). Ik had spulletjes voor hem gekocht zoals een halster en snoepjes (ik had zelf bijna 5 jaar manege ervaring). Ik ging dr echt elke dag heen en kreeg echt een band met hem. Trouwens die mevrouw had Diego/Pony/Duiveltje voor haar dochter, die kon er op gaan rijden, die was 4 ofzo. Toen ik in de eerste zat kreeg ik ook de taak om hem elke dag te voeren n ik mocht doen met hem wat ik wilde. Ik deed lange lijnen, vrijheidsdressuur, longeren, buiten wandelen, vrijspringen en vooral heel veel kuffelen . Hij voelde ook als mn eigen pony en ik hoefde er geen cent voor te betalen. Ik ging ELKE dag naar hem toe en presteerde ook goed op school. Toen ik in de tweede zat begon de elende, de eigenaar ging hem verkopen, ik heb dagen lang zitten huilen toen ik eraan dacht om hem te kopen, maar ik wist ook zeker dat het niet van mn ouders mocht... Maar het mocht wel als ik hem helemaal zelf betaalde (ik was trouwens al lang met manege gestopt). Voor mijn verjaardag kochten mijn ouders Diego (was 250 euro). want zij wisten ook dat ik echt ongelukkig zou worden zonder hem . Ik wist dat ik veel te weinig ervaring had voor een pony dus ik ging opzoek naar ee weiland in de buurt. Drie km van mijn huis was een perfect weiland, niet al te duur en met andere paarden. Ik vroeg aan de wei eigenaar of ze me wou helpen met Diego, door mijn weinige ervaring. En ik ging hem Diego noemen (eigenlijk noemde ik hem toen ik hem voor het eerst zag ook al Diego maar nu stelde ik t cht vast ). En toen was hij mijn eigen pony 
ik wil later opleidingen doen met de paarden enzo, ik heb 4 paarden aan huis, we zijn ervoor naar hongarije geemigreert, ik ben nogal een verwent nest! en ja ik realiseer mij dat!
