Excuses voor het reageren in een ouder topic, maar gezien ik eerder niet de tijd had om deze serie foto's te maken en omdat ik hiervoor niet een nieuw topic wou openen, hoop ik dus dat het zo mag. Zo niet, dan hoor ik het wel. 
_Ekenna schreef:Welke onwaarheden staan daar dan in?
Zoals uitgelegd is het filmpje compleet uit zijn verband. Vergelijk de ligging van het bit in het filmpje (print screen: http://img20.imageshack.us/img20/5895/e ... hetbit.jpg) maar eens met de ligging op deze foto:

Ondanks dat mijn bitringen wat koppig waren om te blijven staan, komt de ligging aardig overeen toch? Maar wie heeft zijn bit nu zo aan het hoofdstel hangen? Dit zie je heel vaak bij paarden die met veel druk achter de loodlijn gereden worden en als de ruiter vanaf de grond veel druk op de teugels heeft staan (of bij gekke bokcapriolen).
Als het bit op de juiste manier bevestigd wordt, dan komt het er dus zo uit te zien (uiteraard moet je visueel de tong etc. er nog bij bedenken). Stukken realistischer toch?

http://imageshack.us/a/img21/3096/dsc6094y.jpg
Overigens moeten de bakstukken iets hoger zitten op deze foto om de werkelijkheid meer na te bootsen, maar voor de ligging van het bit maakte dat niets uit zag ik, terwijl ik verschillende hoogtes aan het vergelijken was.
Na aanvang van het filmpje vallen mij diverse zaken op. Er zitten namelijk fragmenten tussen die zeer zeker kloppen:
- Een bit werkt heftiger in als het paard achter de loodlijn gereden wordt, hetzelfde effect wordt bereikt door een ruiter die op de grond staat en de teugels vanaf daar sterk hanteert of bij een paard dat rare capriolen onder het zadel uitvoert. Dit sluit uiteraard aan bij veranderde posities van de bitringen (want die gaan in het filmpje echt alle kanten uit);
- Een gebroken mondstuk wat te groot is, zal inderdaad op deze manier in het gehemelte prikken. Net als te harde ruiterhanden bij dergelijke mondstukken;
- Als een paard ergens in/rondom zijn hoofd ongemak ervaart, kan het inderdaad zijn tong over het bit leggen (tonglepels/ strak aansnoeren van neusriemen zijn dus symptoombestrijders);
- Bitten oefenen inderdaad druk uit op de lagen, tong en verhemelte.
Echter, de foutieve onderdelen (die overigens ook vermeld staan in het boek van "Fabels en feiten over bitloos rijden" geschreven door Lisanne Thomas en "Metaal in de mond" geschreven door Robert Cook):
- Een slecht passend bit zal inderdaad veel leed kunnen veroorzaken, daarom moet deze ook anatomisch gezien correct passen. Een goed passend gebroken bit zal zich netjes vormen naar de mond en niet meteen pieken. Dan zijn het alleen nog de ruiterhanden die hiervoor kunnen zorgen, die dienen dus ook netjes en meegaand te zijn om dit pieken ongewenst te voorkomen. Want bij veel druk én bij achter de ll/vanaf de grond zal het mondstuk gaan pieken, bij een ontspannen zachte hand zal dit in veel mindere mate gebeuren (van uit gaande dat de anatomie dergelijke mondstukken uiteraard toelaten). Maar dit filmpje wordt gepresenteerd als dé waarheid, m.a.w. zijn alle ruiters dus zo hardhandig? Of hebben alle paarden slecht passende bitten? Ik geef toe, er is ruimte voor verbetering maar dat dit zo generaliserend gezegd wordt, slaat kant nog wal;
- Wat ook zeer belangrijk is - en wat nergens in het filmpje vermeld is - is dat het afhangt van de bitringen. Een watertrens is een bit waarbij het mondstuk erg beweeglijk is waardoor het sneller kan pieken. Bij bitten waarbij het mondstuk vast ligt, gebeurd dit veel minder snel;
- Daarnaast hebben ze de animatie als gevolg van een rijdend paard gemaakt. Zowel in dit filmpje als net genoemde twee boeken, lichten de auteurs alleen maar ruiters uit die al niet netjes te werk gaan met hun handen. Maar dit wordt dan wel haarfijn doorgetrokken naar alle ruiters. Niet echt netjes dus;
- Ik had ze compleet gelijk gegeven als het filmpje ging over wat het effect is van slecht passende bitten en onverantwoorde handen op het paard.
Tot slot. Hoewel er dus zeker goede stukken in zitten, wordt het compleet uit het verband getrokken en worden alle ruiters maar gezien als onkundige mensen met paarden met slecht passende bitten. Hoe kan dat als dé waarheid gepresenteerd worden (propaganda?)? Het punt blijft dat zolang een bit anatomisch gezien correct past en de ruiter er verantwoord mee om gaat, er niets aan de hand is. Want ontspannen en getrainde ruiterhanden laten het bit netjes rusten in de mond en geven alleen druk als dat nodig is, zoals http://imageshack.us/a/img21/3096/dsc6094y.jpg illustreert.
Daarom dus ook mijn afkeer tegen deze drie auteurs. Als ze nou nog eens objectief konden meediscussiëren dan zou dat voor iedereen leerzaam zijn. Want terwijl hun waarheid als dé waarheid gepresenteerd wordt, is er ook nog niemand geweest die mij laat staan Dr. Hilary Clayton als wetenschapper op dit gebied, tegengesproken heeft.
Kijk, ik ben een en al oor, maar wil dan wel graag geconfronteerd worden met echte feiten zodat ik goede zaken leer. Want wellicht zitten hier inderdaad fouten in en wellicht moet ik inderdaad mijn mening bijstellen, maar kom dan wel met referentiemateriaal van ruiters die bekend staan als zachte ruiters en goede handen en niet met ruiters waarbij zelfs een leek ziet dat hij het niet goed doet.
Feit blijft wel, dat er inderdaad veel ruiters zijn die nog niet netjes met hun handen om kunnen gaan. Een interessante discussiepunt is daarom of een bit al bij beginnende/semi-gevorderde ruiters gebruikt mogen worden of dat ze pas gebruikt worden bij ruiters die een onafhankelijke zit hebben en daardoor zeer bewust en consequent met een bit om kunnen gaan.