5 jaar geleden ben ik mijn lieve skippy verloren ik mis haar nog steeds verschrikkelijk!!! Het was zoals iedere week ik kwam aan op de manege en ging meteen naar mijn meisje. Ze zag me en hinnikte de boel bij elkaar ik was 10 en was super blij haar te zien. Na het rijden bracht ik haar naar de stal maar ze was bezweet en legde mijn speciaal voor haar gekochte zweeddeken op haar rug en ging haar droog wandelen en wat laten grazen ze genoot toen heb ik deze foto's getrokken!!! Het was een warme zomerdag ik herriner het e nog als de dag van gisteren.
Toen ik nar huis moest voelde ik een soort verdriet ik wilde nooit naar huis maar bij men lieve skippy blijven. En naast haar lopen bij de beginnertjes maar we moesten weg. Toen ze doorhad dat ik vertrok hinnikte ze luid en keek ik heel zielig ik liep terug en vroeg of ik niet 5 minuutje bij haar mocht blijven ik heb 5 minuten staan knuffelen met haar. Toen ik een week later terugkwam liep ik naar haar stal maar geen skippy er stond een andere pony in haar stal mischien deelde ze haar stal en is ze nu aan het rijden( dacht ik ) ik was toen al half in paniek. En toen ik aan de piste kwam een geen gehinnik hoorde wist ik het zeker. De les was gedaan en ik liep naar de lesgever ik vroeg hem waar skippy was hij vertelde dat ze verkocht was aan weet ik wie. Ik heb die dag niet gereden alleen stiekem in haar stal gezeten met haar deken. Dat deken heb ik nu 5 jaar later nog steeds en ik mis haar verschrikkelijk....HARD