Geplaatst 
Voordat ik aan mijn vraag begin, wil ik eerst even wat zeggen:
Het gaat om mijn verzorgpony Rexana, ze is absoluut niet de makkelijkste. Het is een Welsh x Arabier, met aardig wat pit. Ik verzorg haar nu een half jaartje, de vorige verzorgster is met haar gestopt, omdat ze, jawel.. niet de liefste is.
Toen de vorige verzorgster er nog was was er eerst maar 1 pony. De eigenaar (een jaar of 70) besloot toen nog een pony er bij te kopen, dat werd Rexana. Waarschijnlijk klopte de advertentie niet, en het was dus op zich al een een fout dat ze haar gekocht hadden zonder goed uit te proberen. Toen Rexana op haar nieuwe plekje kwam, zei de eigenaar na een paar dagen tegen de verzorgster: 'Ik vind dat je er nu wel eens op kan.' Dat hebben ze toen gedaan, en ponylief heeft de hele rit alleen maar gesteigerd. Het duurde erg lang voordat het meisje normaal op haar kon rijden, ze was nog wel erg vlot maar je kon tenminste iets. Het meisje is na een tijd met haar gestopt, omdat ze haar gewoon niet leuk meer vond. (Qua gedrag)
Haar buien zijn heel afwisselend, (ze is heel erg gehecht aan Hester, de andere pony die er bij staat) soms loopt ze zonder omkijken met je naar de manege, terwijl ze de andere keer echt niet gaat. Dan kan je drijven/sturen/praten, kortom alles wat je wil, doen maar het enige wat ze doet is verzetten omdat ze gewoon niet mee wil. Nou zit ik al een tijd met haar op les, en ik moet zeggen dat er een heel verschil tussen de eerste keer rijden, en een van de laatste keren rijden zit. Toen ik voor de eerste keer les reed, moest ze aan een longeerlijn en het enige wat ze deed was kei-hard draven. Nu stap ik er gewoon op, ze loopt ontspannen en we kunnen normaal stappen en draven. Galop kan nog niet, maar daar zijn we vorige week mee begonnen. Ook hebben we al eens een sprongetje gemaakt, dit hoefde ik aan het begin echt niet te doen. Daar in tegen vind ze buitenritten het einde, lekker crossen over de bospaden en ook konden we deze zomer zonder problemen te water. We zouden zaterdag onze eerste onderlinge wedstrijd rijden, gewoon een BB proefje zonder galop. Jammer genoeg kwam ik tijdens het inrijden (wat echt bijzonder goed ging voor haar doen, die week daarvoor flikte ze het weer om onder me vandaan te rennen) dat ze niet lekker liep. Toen hebben we de wedstrijd maar niet gereden, om te voorkomen dat het erger zou worden. Nu staat ze lekker met rust op stal.
Tja, verder.. Ze is heel eenkennig: ik, en 3a4 mensen springen zo bij haar in stal, zonder dat ze het erg vind. Terwijl bijvoorbeeld mijn moeder echt niet bij haar in stal hoeft te komen. Ik ben ook de enige die haar nu rijd, ik heb mijn stiefzus er wel eens opgezet maar dat werd 10 keer niks. Pony voelde gelijk dat het anders was en schoot in de stress (stiefzus rijd net zo lang als mij, dus dat was het probleem niet). Maar nog steeds is het niet zoals het moet zijn, ik kan niet zonder broodje ofzo bij haar in het land komen, ik kan niet lekker naast haar in het gras komen liggen, ik kan niet zonder zadel in het land dat ze lekker staat te grazen en ik kan niet met haar alleen op pad. Terwijl ik dit zo graag zou willen!
Nu kom ik terug op mijn vraag:
Hoe win ik vertrouwen? Hoe maak ik van mijn stresskipje een lieve pony? Hoe maak ik haar niet zo bang meer (ze schiet gelijk in de stress als je ook maar je hand opheft, ze is waarschijnlijk vroeger ook mishandeld.)? En misschien, wat zijn leuke dingen om met haar te doen? (Qua spelen)
Soms weet ik het gewoon echt niet meer, ze heeft al eens bijna te koop gestaan (Het liefst wil de eigenaar het ook, maar hij houd haar voor mij. Dus het was toen aan mij de keus of ze te koop kwam staan of niet.) maar als ik dan naar die lieve ogen van haar kijk, of het gaat zo goed met rijden krijg ik echt een gevoel van: Ik mag niet opgeven, dit kunnen we samen doen!
Verder krijg ik waarschijnlijk in februari hulp in grondwerk van iemand, dit omdat ik er zelf niet veel verstand van heb en het niet wil verpesten. Kan iemand mij verder nog helpen?
Liefs Anouk.
[/url]
