Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-07-18 09:35

Geplaatst: 24-07-18 09:35

Ik heb juist helemaal niets tegen manegeruiters! Ik had me geen betere bijrijdster kunnen wensen.

Wat ik wel bijzonder vind is dat er vaak een soort gesloten wereldje wordt gecreeërd waarin de mening en opvattingen van de instructeur/manegehouder "wet" zijn, en hun klanten/leerlingen niet erg gestimuleerd worden om open te staan voor alternatieven. Ik ben op manege's geweest waar ze standaard de paarden optoomden met een thiedemann of slof (waar de klanten dus ook gewoon mee doorreden na aanschaf eigen paard), waar zakken gevuld met stro als zadeldekjes gebruikt werden, waar het helemaal oké was dat de paarden nooit gezamenlijk los in de binnenbak kwamen, laat staan buiten, etc. En dat gedachtengoed wordt doorgegeven. En daar heb ik wel wat tegen.

En wat mij betreft... de èchte braverds onder de manegepaarden, die dwars zijn bij een brutale ruiter, bomproof bij een bange, meewerkend bij een zachte ruiter en knuffelbaar voor kinderen: die zijn goud waard! Niet zo'n doodverwende totilas ;-)

**Geplaatst**: 24-07-18 09:44

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 24-07-18 09:44

Ja, maar dat heeft de paardenwereld als geheel ook erg - dat niet openstaan voor anderen. Dat lijkt een beetje de cultuur te zijn die er heerste. Ook een sfeer waarin gehoorzaamheid aan de mensen die hoger in 'rang' zijn heel belangrijk is (mond dicht en als je zelf Z rijdt mag je pas wat zeggen), en dan tegelijkertijd kan er heel veel kritiek zijn als je toevallig de verkeerde treft die zichzelf het Z in heeft gereden met niet zo vriendelijke methoden.
Dan zet je mensen wel heel erg klem. Ze mogen niet twijfelen, ze mogen niet leren, ze worden niet serieus genomen, maar moeten op een of andere magische manier wel de perfecte keuze maken.

(En de maneges worden in diezelfde houdgreep gehouden: als er misstanden zijn in de topsport, dan is de reactie vaak om niet de topsport te veranderen, maar de maneges aan te spreken. Wat verwachten we dan allemaal van maneges?)

Maar persoonlijk heb ik het idee dat een aantal dingen beginnen te veranderen, en dat de cultuur rondom lesgeven en methoden wel veranderen. En dat er op maneges ook meer ruimte is om eens kennis te maken met andere stijlen van omgang met paarden, en meer ruimte om te praten en minder nadruk op kop dicht en rijden. Gelukkig.
Zoals er ook meer aandacht komt voor paardenwelzijn en vooral hun sociale behoeften.

**Geplaatst**: 24-07-18 09:47

Geplaatst: 24-07-18 09:47

Manegeruiters worden altijd over een kam geschoren en dat is wel jammer.

Er zijn nl. wel manegeruiters die 'goed' (wat is goed? wie kan er goed rijden? wie is zo perfect dat er geen les meer nodig is?) kunnen rijden. Van manegepaarden kun je ook onwijs veel leren (dit is natuurlijk weer afhankelijk op welke manege je rijdt). Uiteindelijk hangt het allemaal af van de manegeruiter. Ik heb 11 jaar op een manege gereden, op een heel leuk paard waar ik best wat mee bereikt heb (overigens reed ik toen ook een tijdje een paard bij, waar ik rijtechnisch veel minder van geleerd heb

). Echter heb ik altijd mijn best gedaan beter te leren rijden, altijd het beste er uit geprobeerd te halen, door mijzelf te informeren met kennis van internet, tijdschriften, het bekijken van andere ruiters (die overigens niet op een manege rijden :')

) etc.

Maar goed ik kan mezelf dan wel een uitzondering noemen, want heb me ook jarenlang geïrriteerd aan lesgenoten, die vinden dat als ze een uur lang dom rondjes kunnen hobbelen op een paard, al de sterren van de hemel rijden. Ze nemen genoegen ermee om zo te kunnen rijden. Het ding met de gemiddelde manegeruiter is denk ik dat ze alleen de wereld van de manege kennen en niet kijken hoe het anders kan of wat je eigenlijk allemaal kunt bereiken. Ze lezen zich niet in, ze kijken gewoon niet verder dat hun neus lang is. En dat is niet erg als ze daar tevreden mee zijn, maar ze moeten zich dan ook niet voordoen alsof ze alles weten of geweldig kunnen rijden, daar heb ik me nl. als mede manegeruiter mateloos aan geïrriteerd

. Ze missen gewoon het zelfinzicht. Maar er zijn echt wel manegeruiters die anders zijn

dus ik vind het toch wel jammer dat de manegeruiters allemaal over een kam geschoren worden.

Edit; Shadow0; inderdaad de paardenwereld staat niet open voor anderen. Manegeruiters worden altijd bekritiseerd omdat ze alleen ervaring hebben op de manege. Op het moment dat je daar als manegeruiter dan wat aan wilt doen is het echt lastig om een bijrijdpaard etc. te vinden, omdat de gemiddelde paardeneigenaar geen manegeruiter op zijn paard wil. Dus krijg je ook de kans niet om je verder te ontwikkelen

**Geplaatst**: 24-07-18 09:52

Geplaatst: 24-07-18 09:52

AmyLyklama schreef:
goldenarrow schreef:

Niets aan kunnen of niets aan willen doen? Ze kunnen toch ook naar een manege gaan? Dus wat let iemand om op de fiets te stappen en naar een paard te gaan waar ze 1-2x in de week gratis kunnen rijden?
Ik zeg niet dat bijrijden heilig is, absoluut niet. Maar je doet het nu wel een beetje overkomen alsof alle manegeruiters zielige arme mensen zijn die allemaal de middelen niet hebben om voor een andere optie te kiezen. En dat is natuurlijk pertinent niet waar. Ze zullen er vast tussen zitten, maar het is denk ik de minderheid van de mensen daar. Als mensen gewoon meer plezier halen uit de manege, juist gaan voor de sociale contacten, etc. dan is dat helemaal prima, maar ga dan ook niet klagen als mensen zeggen dat je waarschijnlijk minder leert dan wanneer je wel een eigen/bijrijdpaard hebt.

Ik heb pas 2 maanden mijn auto, daarvoor ging ik altijd met de fiets of bus. En dan was ik ook ruim 45 minuten onderweg, enkele reis. En dat deed ik ook naast mijn werkzaamheden en school. Het was niet altijd makkelijk, maar ik deed het wel, want ik had die keuze gemaakt. Ik wilde meer leren dan de maneges mij konden bieden. Moet iedereen dat dan maar doen? Nee, natuurlijk niet! Maar elke keuze die je maakt heeft consequenties en die moet je accepteren. Niet doen alsof die consequenties er niet zijn.

Het is (naar mijn mening) een luxe als je een bijrijdpaard mag rijden. Soms is er simpelweg geen paard beschikbaar in jouw omgeving. Dus ik vind het redelijk makkelijk gezegd dat je altijd andere opties hebt.

Ik weet niet in welke regio je woont, maar in mijn regio staan er ook geen tot zeer weinig advertenties (die er staan zijn vaak al oud). Wat bij mij hielp is om zelf een advertentie te plaatsen, daar kreeg ik altijd de meeste respons op.

**Geplaatst**: 24-07-18 09:56

Geplaatst: 24-07-18 09:56

Komt ook door het stigma dat maneges vaak hebben: afgestompte paarden, simpel achter de voorganger aansjokken, grote lesgroep...

Terwijl dat juist helemáál niet overal is. Onze paarden zijn daarom echt onbetaalbare familieleden. Doen hun best, zijn licht aan de hulpen, en hebben allemaal hun eigen karakter waardoor onze klanten veelzijdig leren rijden.

**Geplaatst**: 24-07-18 09:58

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 24-07-18 09:58

Geweldig topic TS ga later alles door lezen!

**Geplaatst**: 24-07-18 09:58

Geplaatst: 24-07-18 09:58

Ik heb helemaal niet het idee dat iedereen over een kam wordt geschoren... Natuurlijk zitten er gouden ruiters onder de manegeruiters en rotte onder de eigenaren, want onderaan de streep komt het voor mij maar op 2 dingen neer: Motivatie en doorzettingsvermogen.

Wij zoeken nog een bijrijder/verzorger, maar maken echt geen verschil waar diegene vandaan komt, als ze maar enigszins fatsoenlijk met een paard om kunnen gaan. Respectvol. Netjes. Vanuit daar kunnen we verder.

Maar, uit eigen ervaring, had ik graag gewild dat ik de hele manege periode had overgeslagen. Moest veel afleren en het rijden begint nu pas eigenlijk echt leuk te worden, nu het niet meer is linkerteugel = linksaf

Nou heb ik ook nooit op een manege gereden met opbouwende kritiek waar ik echt iets van leerde, en ik ben toch best wat maneges af gegaan.

**Geplaatst**: 24-07-18 10:09

Geplaatst: 24-07-18 10:09

Nirvana_ schreef:
Ik heb helemaal niet het idee dat iedereen over een kam wordt geschoren... Natuurlijk zitten er gouden ruiters onder de manegeruiters en rotte onder de eigenaren, want onderaan de streep komt het voor mij maar op 2 dingen neer: Motivatie en doorzettingsvermogen.

Wij zoeken nog een bijrijder/verzorger, maar maken echt geen verschil waar diegene vandaan komt, als ze maar enigszins fatsoenlijk met een paard om kunnen gaan. Respectvol. Netjes. Vanuit daar kunnen we verder.

Maar, uit eigen ervaring, had ik graag gewild dat ik de hele manege periode had overgeslagen. Moest veel afleren en het rijden begint nu pas eigenlijk echt leuk te worden, nu het niet meer is linkerteugel = linksaf Nou heb ik ook nooit op een manege gereden met opbouwende kritiek waar ik echt iets van leerde, en ik ben toch best wat maneges af gegaan.

Dat is fijn dat je niet kijkt waar diegene vandaan komt

En inderdaad met motivatie en doorzettingsvermogen kom je het meest ver, ook op een manege, als je het maar zelf wilt.

Maar naar mijn idee zijn de meeste paardeneigenaren toch niet zo dol op het feit dat de bijrijdster een manegeruiter zou zijn. Ik ben heel lang opzoek geweest naar een bijrijdpaard, maar in 9 van de 10 advertenties staat 'Manegeruiters hoeven niet te reageren'. Heel jammer, je krijgt dan niet eens de kans om te laten zien dat je wel kan rijden.

**Geplaatst**: 24-07-18 10:14

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 24-07-18 10:14

Dat zou voor mij nooit een issue zijn. Rijkunsten kun je snel verbeteren met goede les. Ik vind eerlijkheid het belangrijkste. Ik vind het zo lastig om mijn paardjes uit handen te geven. Dus ik wil iemand die betrouwbaar is en die eerlijk is over dingen die ze lastig vind of waar ze tegenaan loopt. En de wil om te leren moet aanwezig zijn. En eerlijkheid tegenover het dier. De rest is allemaal wel te leren.

**Geplaatst**: 24-07-18 10:17

Geplaatst: 24-07-18 10:17

Ik herken het ook wel hoor, die negativiteit tegenover manegeruiters. Over het algemeen leer je als manegeruiter vooral om de basis van het ruiter-zijn uit te voeren. Dus zitten, gangen ervaren, wendingen enz. enz. Samenwerken met een paard is vaak al lastiger, omdat het paard zoveel verschillende ruiters voelt dat je niet naar elkaar toe kan groeien. Als ruiter kun je dus ook die opbouw nooit ervaren en m.i. is dat wel echt waar je van leert.
Veel manegepaarden zijn gewoon niet subtiel opgeleid doordat ze zoveel verschillende ruiters ervaren, als ruiter zul je daardoor ook automatisch minder subtiel zijn bij dat soort paarden, terwijl een eigen paard toch vaak ingespeeld is op enkele of een enkele ruiter. Dat vraagt wel een andere rijstijl.

Anderszinds zou ik ook nooit een ruiter willen die alleen maar ervaring heeft met een eigen paard of weinig verschillende dieren heeft gereden. Ergens daar tussenin zit de ideale ruiter.

**Geplaatst**: 24-07-18 10:42

Geplaatst: 24-07-18 10:42

Ik heb niet elk bericht exact gelezen, maar wel het merendeel (het zou dus kunnen zijn dat ik nu iets typ wat iemand anders al eerder heeft geschreven).

Zou het niet een vriendelijkere visie zijn om manege's te zien als veilige leeromgevingen (elke manege is verschillend, maar als het goed is pogen ze dit allemaal wel te zijn) waar de manegeruiters / leerlingen kunnen leren om met paarden om te gaan in een wat meer gecontroleerde omgeving. Uiteraard slaat een manegepaard wel eens op hol, uiteraard valt er wel eens iemand van af, maar in principe zou de manege ernaar streven om zijn klanten een veilige, leerzame ervaring te geven. Er is over het algemeen altijd iemand aanwezig op een manege om les te geven / toezicht te houden en de paarden zijn (over het algemeen) wel wat vergevingsgezinder als je het een keer als ruiter niet goed doet. Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen uitzonderingen hierop bestaan. Bijrijder zijn, een eigen paard hebben, op een handelsstal rijden betekent regelmatig dat je alleen gaat rijden en de paarden worden minder expliciet geselecteerd op "creeert dit paard een veilige en leerzame ervaring voor een lesklant". Wederom zijn hier absoluut uitzonderingen op (iemand die een leerpaard koopt bijvoorbeeld).

Een manege is een leeromgeving voor lesklanten en dit betekent dat lesklanten dus soms bepaalde situaties niet meemaken. Hoe vaak gebeurt het nou dat een lesklant een paard echt opleidt? Of zadelmak maakt? Of uberhaupt wat leert? Een manege is meer bedoeld om de lesklanten dingen te leren en als je op een manegepaard op een gegeven moment moeilijkere oefeningen mag gaan doen, dan kende het paard die waarschijnlijk al. Privé paarden worden vaak nog verder opgeleid door hun eigenaar (of ze leren samen een nieuw niveau) en als eigenaar / verzorger maak je ook meestal wel wat meer mee van wat er bij komt kijken als je een paard verzorgt / hebt. Ik weet dat er wel manege's zijn die ook hulp vragen van lesklanten (of dat je als lesklant dat kunt aanbieden) en genoeg manege's waar jongeren hele dagen rondhangen en helpen met voeren e.d. Maar over het algemeen geef je dan als lesklant wel ook "het piekeren" over aan de manege. Als een paard kreupel is, krijg je les op een andere. Als een paard te mager is, dan beslist de manegehouder het nieuwe rantsoen. Daar krijg je als lesklant minder van mee (uitzonderingen bestaan uiteraard). Waarom zou een manegehouder zijn lesklanten ook in alle problemen willen betrekken? Kan me niet voorstellen dat dat echt goed is voor zijn business en dat niet iedereen zich ermee gaat lopen bemoeien.

Mijn gedachte is dus gewoon dat een manege een veilige, gecontroleerde leeromgeving is. En een bijrijd paard / eigenpaard is dat ook regelmatig niet. En ja dat is dus voor sommige mensen wel een wereld van verschil. Dat betekent niet dat manegeruiters slecht, dom of stom zijn, maar gewoon dat ze een stukje ervaring nog niet hebben opgedaan (het allemaal maar zelf uit moeten zoeken). En sommige mensen vinden dat stukje ervaring erg belangrijk bij het kiezen van een bijrijder / bij het aanprijzen van eigen capaciteiten / wanneer ze over anderen praten.

**Geplaatst**: 24-07-18 10:48

Geplaatst: 24-07-18 10:48

Eens met secricible
Het probleem ligt hem in de slechte manges waar ruiters meer bezig zijn met het paard überhaubt voorwaarts te krijgen en houden en enigzins voor elkaar te krijgen wat ze willen, dan met rijkunst op zich. Ze leren al snel allerlei trucjes aan, niet zelden met zweep, sporen en hulpteugels, om paarden in het gareel tehouden en niet echt wat het is om normaal te rijden en een paard op te leiden.
Meestal zijn ze ook zwaar beinvloed door de heersende methode op hun eigen manege, die niet paardvriendelijk hoeft te zijn, maar in hun ogen normaal is.
Dit is wat mensen kritisch maakt betreffende manege ruiters omdat de slechte maneges die slechte paarden aan het werk hebben de boventoon voeren.
Op het moment dat maneges gaan werken met normale paarden, op een paardvriendelijke manier en de ruiters fatsoenlijk op gaan leiden valt het hele bezwaar tegen manege ruiters weg.
Er is al een weg daarin ingeslagen, maar het zal wel even duren voordat het een algemeenheid wordt.

**Geplaatst**: 24-07-18 10:51

Geplaatst: 24-07-18 10:51

Leuk om allemaal te lezen. Ik heb jaren op een manege gereden. Ik vond het fantastisch. Super gezellig groepje met al mijn vriendinnen, de hele dag op de manege helpen met vegen, opruimen en voeren. Na de laatste les de pony's naar de wei brengen. Ik vond het er heerlijk. Uiteindelijk de mogelijkheid gekregen om met een verzorgpaard naar de les te kunnen gaan. Dus ben toen gestopt op de manege. Maar later had ik steeds minder tijd voor de paarden. Dus tsja... toen ben ik weer naar de manege gegaan. Dan kon ik s avonds van 9 tot 10 les krijgen. Ideaal met mijn drukke baan.
Ik heb toen in een gemotiveerd gevorderden groepje gereden. Ik heb ook heel veel verschillende paarden gereden. Nieuwe manegepaarden. Paarden die op proef kwamen. Of wanneer de eigenaar tijdelijk niet kon rijden een pension paard. Weer heel veel geleerd.
Door al die verschillende paarden zowel op de manege als verzorgpaarden heb ik veel geleerd. Misschien niet zo in de diepte als wanneer je 20 jaar op je eigen paard rijdt. Maar ik voel wel hoe een paard loopt, wanneer het spanning heeft en wanneer ik moet ontspannen. Later nog de luxe gekregen om op een Z paard te rijden. Toen ging ik wat netter rijden en de teugels anders gebruiken.
Wij hebben op stal allemaal inmiddels kinderen. En hoe gaan we ze leren rijden? Kopen we meteen een pony en regelen we privé les. Of gewoon starten op de manege?
Als ze willen rijden breng ik ze naar de manege. Heb er zo veel plezier gehad. Ook veel vriendschappen aan over gehouden. Gezellig met vriendinnen leuk met de paardjes en geen verantwoordelijkheden.
Mochten de ambities groter worden dan kunnen we altijd nog die eigen pony kopen.

Wat ik ook nog wil toe voegen... Ik denk dat ik wel 20 jaar op de manege gereden heb. Dus vanaf groep 6 tot ik zelf een kindje kreeg. Dus de instructeur waar ik mijn eerste les van had heeft ook mijn eerste liefdesverdriet mee gemaakt en ook mijn eerste kindje. Dus ik ben er ook volwassen geworden.

Laatst bijgewerkt door Yvette81 op 24-07-18 10:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-07-18 10:53

Geplaatst: 24-07-18 10:53

Monique1963 schreef:
Het grootste gedeelte van dit topic gaat nu over de capaciteit van een manegeruiter.

Ik vermoed dat GoldenWings de ts met haar vraag: wat is er mis met manegeruiters niet zozeer vraagt naar "wat is er mis met manegeruiters" in de zin van wat is er mis met de capaciteit van manegeruiters.

Dit gezien haar opmerking "waarom oordelen sommige mensen zo kritisch over manegeruiters?"

Ik vermoed eerder dat de achterliggende vraag is "waarom zijn er zoveel denigrerende opmerkingen op bokt over de manegeruiter".

Zoals ik de openingspost lees tussen de regels door, vermoed ik dat het meer een vraag is van waarom er zoveel disrespect naar de medepaardemens is, die alleen 'maar' op een manege rijdt.

...helaas: de paardensport heeft een militaire erfenis. Hierboven al benoemd met 'kop dicht, doe wat ik zeg' en 'de hogere in rang heeft gelijk' (= wie nog geen Z rijdt, telt niet mee).

En als gezegd: ik heb persoonlijk op 3 verschillende maneges vooral trucjes geleerd ('hakken laag' is een trucje) - en ik had het gevoel dat veel mensen nauwelijks beseften dat het een trucje was.

Toen kwam er een verzorgpaard, en keek ik hoe 'mijn eigenaar' les kreeg van Rini van der Schaft. (Tegenwoordig bekend als 'Rien'.)

Daarna een eigen dier, dat dus een tijd op een pensionstal annex manege stond, en andermaal trucjeswerk.

....die ruiters kunnen er weinig aan doen, maar erg veel leren doe je niet.

Ik beschouw Van der Schaft als natuurtalent. Hij stelde destijds ook al 'dat Vellinga van de beroepsopleiding in Deurne alleen maar hard was voor paarden' en dat je daar beter weg kon blijven.
Mind: hij was met lof geslaagd als instructeur in Deurne. En is Olympiër.
(....militaire erfenis!)

**Geplaatst**: 24-07-18 10:59

Geplaatst: 24-07-18 10:59

Yvette81 schreef:
Door al die verschillende paarden zowel op de manege als verzorgpaarden heb ik veel geleerd.

Dit vind ik wel een belangrijk punt. Ik heb op zich meer respect voor iemand die veel verschillende paarden heeft gereden dan iemand die alleen een eigen paard goed kan rijden....
Ik vind het dan nog fijner als die verschillende paarden van verschillende maneges en eigenaren waren zodat de instructie ook verschilt, omdat ik wel iets heb tegen het leren van "zo moet heten niet anders" helemaal als het gaat om paardonvriendelijke methodes.
Bij wisselen van maneges en paarden eigenaren als het gaat om verzorgpaarden, leer je vanzelf dat er meer is dan wat je in eerste instantie meegekregen hebt en kun je gaan filteren wat het beste werkt in bepaalde omstandigheden voor jezelf en het paard dat je dan rijdt.

**Geplaatst**: 24-07-18 11:09

Geplaatst: 24-07-18 11:09

Janneke2 schreef:
...helaas: de paardensport heeft een militaire erfenis. Hierboven al benoemd met 'kop dicht, doe wat ik zeg' en 'de hogere in rang heeft gelijk' (= wie nog geen Z rijdt, telt niet mee).

Ik heb vroeger van cavaleristen les gehad, maar daarin had het paard gewoon altijd gelijk. Je werd als ruiter heel hard aangepakt, maar wel om de bestwil van het paard!
Dus niks mis met die militaire erfenis wat betreft rijkunst.
En het is ook niet erg om nederig te beginnen en je sporen te verdienen, zeg maar, ipv als beginnertje de arrogantie te hebben dat je het allemaal wel weet.

Dit gezegd heb ik peroonlijk niks tegen een mening uiten als je zelf niet ver in de sport bent of zelfs totaal niet aan de sport doet waar je je over uit in discussies. Het gaat uiteindelijk om overtuigende argumenten en die kun je best hebben want kennis en logica hangt natuurlijk niet altijd samen met praktijkervaring.
Je hoeft geen ingenieur te zijn om te zien dat de toren van Pisa scheef staat.
En als er ongelijk is, zullen de argumenten van degenen die het beter weten moeten overtuigen.

**Geplaatst**: 24-07-18 12:17

Geplaatst: 24-07-18 12:17

Lusitana schreef:
Ik heb vroeger van cavaleristen les gehad, maar daarin had het paard gewoon altijd gelijk. Je werd als ruiter heel hard aangepakt, maar wel om de bestwil van het paard!
Dus niks mis met die militaire erfenis wat betreft rijkunst.
En het is ook niet erg om nederig te beginnen en je sporen te verdienen, zeg maar, ipv als beginnertje de arrogantie te hebben dat je het allemaal wel weet.

Ik heb (in een andere tak van sport) les gehad van een beroepsmilitair en herken wat je zegt ten voeten uit.

Maar helaas, ook de mindere goden hebben zo hun kuren uit het militaire meegenomen. Met het marscommando ('aaaaras') en het links opstijgen kan ik nog wel leven.
Helaas is het verdwenen dat je een jaar aan de longe gaat om te leren rijden (= het formele 'je sporen verdienen') en de (voorbereiding op) een dagmars is er ook niet meer bij.
Maar grote delen van de hiërarchische verhoudingen en de mentaliteit 'van hij moet het doen' - brrrr.

(Militair gesproken moet jouw paard jou gehoorzamen, daar hangt je leven van af. De tegenprestatie was wel dat je je dier dagelijks lange uren trainde en verzorgde.)

**Geplaatst**: 24-07-18 12:17

Geplaatst: 24-07-18 12:17

Shadow0 schreef:
Janine1990 schreef:
Wat leer je van paarden als je alleen maar dingen goed doet???
Wat leer je überhaupt in het leven als je geen fouten maakt???

Haha, ik denk niet dat er ruiters zijn die alleen maar dingen goed doen, of dat mensen nooit fouten maken in het leven. Ik zeker niet
Maar ik vind leren door te merken dat mijn rijden een positief effect heeft (ik doe iets goed, paard ontspant, doet wat ik vraag en geeft na) een stuk leuker dan rijden waarbij vooral fouten worden bestraft (ik doe iets fout, paard bokt mij eraf.)

En de spanning en uitdaging haal ik wel uit andere dingen dan uit ongevraagde rodeo.

(Vanwaar trouwens de meerdere vraagtekens? Komt nogal aanvallend over maar waarom?)

Ik was werkelijk gewoon stomverbaasd. Ik lees vaak hele wijze reacties van jou, waardoor ik deze in het geheel niet kon plaatsen.

Natuurlijk is het niet leuk om te vallen. Maar het gaat ook helemaal niet om het vallen op zich. Het gaat om het verwerken van tegenslagen en het daarmee omgaan. Daardoor kán je ook de positieve momenten zien. Voor mij zit de uitdaging ook in het geheel niet in de spannende of gevaarlijke dingen. Ben niet zo'n rodeo rijder... :')

Ook bepaald geen held :')

**Geplaatst**: 24-07-18 12:20

Geplaatst: 24-07-18 12:20

Resistance schreef:
Ik denk dat Shadow bedoelt dat er door heel veel paardeneigenaren enorm bijzonder wordt gedaan over hun eigen paard, dat enkel zij op hun eigen paard kunnen rijden, dat paard zus en zo bijzonder is, maar dat er tegelijkertijd een héleboel paardeneigenaren zijn die zelf ook slecht les hebben, en dus ook een lesje nuanceren kunnen gebruiken, net zoals al die vervelende manegeruiters die door de gangen lopen te schreeuwen en niets kunnen (zoals door velen geïmpliceerd wordt). Het zit 'm in het respect, en in het feit dat het soms wel lijkt dat je automatisch beter bent als je een eigen paard hebt, en dan heb ik het niet over het rijden.

Deze sprookjes hoor ik vaker van Pennymeisjes eerlijk gezegd. Dat ene paard waar (dat ene uurtje per week dat ze op de manege zijn) zogenaamd niemand op wil rijden, waar de penny als enige op kan rijden.

Hoor ik niet van paardeneigenaren om mijn heen.

**Geplaatst**: 24-07-18 12:24

Geplaatst: 24-07-18 12:24

Een vriendin had les van een soort van cowgirl, die ooit in zangerig Amerikaans meldde
'you need 99 falls to become a good rider - so let us hope this was one of them!'

...haar mede (zand) ruiter klopte de kleren eens af en dacht mogelijk 'ik zal je hebben' -
dus vroeg ze wat er hier dan te leren viel.
Er volgde een interessante les over de one rein stop - en ook over de kwestie 'hoe goed voel je dat je dier spanning opbouwt en wat kun je zoal doen om het te laten afvloeien'.

Maar ze was vooral getroffen door dat er daadwerkelijk iets werd nabesproken.

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 24-07-18 12:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-07-18 12:25

Geplaatst: 24-07-18 12:25

Shadow0 schreef:
Ja, maar dat heeft de paardenwereld als geheel ook erg - dat niet openstaan voor anderen. Dat lijkt een beetje de cultuur te zijn die er heerste. Ook een sfeer waarin gehoorzaamheid aan de mensen die hoger in 'rang' zijn heel belangrijk is (mond dicht en als je zelf Z rijdt mag je pas wat zeggen), en dan tegelijkertijd kan er heel veel kritiek zijn als je toevallig de verkeerde treft die zichzelf het Z in heeft gereden met niet zo vriendelijke methoden.
Dan zet je mensen wel heel erg klem. Ze mogen niet twijfelen, ze mogen niet leren, ze worden niet serieus genomen, maar moeten op een of andere magische manier wel de perfecte keuze maken.

(En de maneges worden in diezelfde houdgreep gehouden: als er misstanden zijn in de topsport, dan is de reactie vaak om niet de topsport te veranderen, maar de maneges aan te spreken. Wat verwachten we dan allemaal van maneges?)

Maar persoonlijk heb ik het idee dat een aantal dingen beginnen te veranderen, en dat de cultuur rondom lesgeven en methoden wel veranderen. En dat er op maneges ook meer ruimte is om eens kennis te maken met andere stijlen van omgang met paarden, en meer ruimte om te praten en minder nadruk op kop dicht en rijden. Gelukkig.
Zoals er ook meer aandacht komt voor paardenwelzijn en vooral hun sociale behoeften.

Ik denk dat dat gevoel ook in elke laag heerst. Ik rij zelf Z, nou denk maar niet dat ik het gevoel heb recht van spreken te hebben :')

En heel veel mensen met mij.

Het zit 'm ook niet in die hierarchische verdeling

Het zit 'm puur in onzekerheid. In de paardensport wordt je nu eenmaal dag in dag uit geconfronteerd met jezelf. En dat is heel erg moeilijk. Daarnaast ook nog de verantwoordelijkheid voor een dier.

Het is geen tennis waar je iemand kan aankijken op een duur racket. Er zijn veel meer variabelen die bijdragen aan een goede prestatie.

Wat betreft je uitspraak over 'minder kop dicht en rijden', denk ik in sommige gevallen dat het juist wel eens wat meer mag worden. In het kader van wat ik hierboven schrijf, zijn er natuurlijk ook een heleboel mensen die hun spiegelbeeld weigeren te accepteren en dan op zoek gaan naar andere 'problemen'. Tsjah... dan kom je vanzelf mensen tegen die je graag laten banketstaaf en daarin mee willen gaan en zich daar met liefde voor laten betalen

**Geplaatst**: 24-07-18 13:04

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 24-07-18 13:04

Ik heb niet alles gelezen hoor, maar ik schrik wel van de ervaringen op maneges. Ik rijd zelf ook (wee) op een manege, heb ook bijrijdpaarden gehad en op eigen paarden gereden, variërend van pony tot groot paard.

Maar als je praktisch alleen kan leren rijden op een manege, vervolgens meer/anders wil leren rijden en op zoek gaat naar een bijrijdpaard, en je wordt nergens “aangenomen” omdat ze mensen zoeken met meer dan alleen manegeervaring, heb je na een tijdje een groep mensen met een eigen paard (die niet ook nog eens anderen kunnen rijden) en een groep manegetuiters zonder ervaring met eigen paarden, omdat ze nergens heen kunnen. Dan hebben alle mensen die een bijrijder zoeken dus al een probleem zegmaar

Overigens als ik de verhalen lees (voor 12 kilo drijven en 10 kilo binnenhalen enz) schrik ik wel hoor. Ik krijg nog wel eens na de les als ik langsloop dat mijn instructrice me even roept en even een theoretisch stukje vertelt over wat ik nu precies doe met een bepaald probleem en hoe ik dat beter kan aanpakken en waarom. Zo ben ik geneigd als een bepaald paard zijn hoofd omhoog gooit om hem korter te nemen en in te houden, terwijl bij dat paard juist beter werkt om hem meer lengte te geven en naar voren te rijden.

**Geplaatst**: 24-07-18 13:14

Geplaatst: 24-07-18 13:14

Janneke2 schreef:
Citaat:
Een manegepaard moet je vaak(!) eerst corrigeren voordat je er lekker op kunt rijden. Eerst scherp aan het been zetten en voorzichtig wat meer buiging en ontspanning vragen. Een paard is geen machine.
Het vergt meer werk om er een fijne proef uit te kunnen halen.
Een paard die goed getraind is, daar rij je veel makkelijker een goede proef uit, ondanks dezelfde handicap dat je nog geen team bent en dus niet op elkaar ingespeeld bent.

....ontspanning vragen: hoe doe je dat??
Een dier scherper aan het been 'zetten', accoord. Al heeft het dier snel door of jij beginner bent of niet.
.

Het lijkt hier net of je bedoelt dat een manegeruiter ook voor altijd maar een beginner is?

Er leven een paar levensgrote misverstanden over manegepaarden en ik vind dat er in dit topic veel te weinig respect is voor de paarden die in een manege lopen. Een ander misverstand is dat ze per definitie afgestompt zouden zijn, of sloom. Meestal zijn ze dat namelijk helemaal niet echt en zit er veel meer muziek in dan je op eerste gezicht zou denken. Een verstandige manegebaas heeft van alles wat staan om te zorgen dat er voor elk wat wils is en elke lesklant steeds verder kan met zijn ontwikkeling. Wij vonden het vroeger een sport om elk paard netjes aan het lopen te krijgen en niet altijd maar lekker makkelijk op je favoriet te zitten.

Eerder in dit topic kwam voorbij dat iedereen op een manege begint, maar laten we de groep niet vergeten die begint op de pony van een familielid, of van de buren, of op het paard dat er al staat voor mama. Dat levert een groep ruiters op die na 10 jaar nog steeds maar ervaring heeft opgedaan op 1 of 2 paarden en dan kun je niet verwachten dat ze kunnen rijden. Zulke ruiters zou voor de wijsheid eens een tijdje op een manege moeten gaan rijden

.

**Geplaatst**: 24-07-18 14:08

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 24-07-18 14:08

Ik denk, zeker na dit topic, dat veel reacties op anderen ook komen door ieders eigen gevoel.
Het anders uitleggen maar soms wel hetzelfde bedoelen. Soms misschien wat onhandig uitgelegd maar het wel goed bedoelen...etc etc

Want is het echt zo dat "men" vind dat er iets mis is met manegeruiters of is dat ook een eigen interpretatie?

Een gemiddelde (!) manegeruiter rijdt minder goed dan de gemiddeld persoon iemand met ervaring naast de manege en vooral ook meer rij-uren.
Dat is niet negatief bedoeld, maar gewoon een feit.
Maar er zijn genoeg uitzonderingen op die regel!

Een gemiddeld (!) manegepaard moet relatief braaf zijn en krijgt veel hulpen die ook minder consequent gegeven worden door al die verschillende manegeruiters met een verschillend niveau.

Ik lees eigenlijk geen reacties dat mensen neerkijken op manegeruiters en of paarden.

Echter denk ik wel dat " denken en aangeven dat je heel goed kan rijden" bij de meeste mensen niet goed valt. Of je nu een manege ruiter bent of een z ruiter, op iedereen valt wat aan te merken wanneer deze op het paard zit.
Daar zul je imo zeker minder positieve reacties op krijgen.

**Geplaatst**: 24-07-18 14:13

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 24-07-18 14:13

Manegepaarden hoeven helemaal niet per definitie heel braaf te zijn. Elke manege heeft wel brave paarden staan, want die zijn handig om te hebben voor bepaalde ruiters en lessen. Een manege heeft het liefst een gevarieerde groep paarden, daar hebben de leerlingen immers het meeste aan. Aan rij-uren heb je ook niks, ik hoor liever wat voor paarden men heeft gereden en wat daarmee bereikt is.