sardientje schreef:Geldschieters, sponsors, hoe jullie het willen noemen, geen idee.
Als ik mag werken bij een bedrijf dat goed verdient, en een paard zelf kan financieren, zou ik het doen hoor. maar toevallig mag ik het niet van de wet, dus wat moet ik dan?
Na het lezen van je eerdere reacties lijk je er nogal door aangevallen. Dat is totaal onnodig.
Gaat erom en dat geeft deze post hierboven ook aan, dat je het liever zelf doet.
Dat is het ingrediënt voor een niet werkende samenwerking.
De samenwerking die het langst duurt is degene die het echt samen willen doen. Die graag samen een paard delen omdat ze naast het paard ook druk zijn met andere dingen bijv of juist niet de verantwoordelijkheid alleen willen dragen, maar graag overleggen.
De reden dat jij geen bijrijpaard meer wil, maar een eigen is volgens mij de vrijheid en de zekerheid. Maar dat ga je niet krijgen met de constructie om samen een paard te kopen.
En eigenlijk snap ik een 50 jarige ook niet om samen met een kind/pubber een paard te willen kopen.
Pubbers krijgen te maken met lastige hormonen waardoor hun gedrag ineens kan omslaan.
Dat is niet rot bedoeld al zal menig tiener zich aangevallen voelen en zal achteraf wel denken "oh ja" ...
In mijn zwangerschap herkende ik sommige dingen ook niet van mezelf. Hormonen zijn heel sterk en je weet van te voren niet hoe erg ze je gaan beïnvloeden.