Bokt.nl

thoraklover schreef:

(korte inleiding: Gwen en Valko rijden door het bos, haar paard Alec is een tijd geleden overleden, maar haar fantasie neemt een loopje met haar)
Mijn aandacht word getrokken naar een van de weinige struiken die nog een paar bladeren bevatten. Twee paar donkere vertrouwde ogen kijken me doordringend aan. Alec. Ik strek mijn arm naar hem uit, probeer hem aan te raken in de lucht. Ik voel de herinnering, ik voel de haren onder mijn vingertoppen kriebelen, zijn warme adem tegen mijn handpalmen blazen. Mijn mond vormt zich tot een glimlach. ‘Hé jochie,’ fluister ik. Hij briest begroetend. Ik schiet in de lach van het gelukzalige gevoel dat mijn buik vult.

Hij rukt zijn blik van me los en kijkt over zijn rug naar achteren. Zijn spieren staan in een keer gespannen, zijn ogen glijden verkennend en nieuwsgierig over de omgeving. Ik volg zijn blik, probeer te zien wat hem was opgevallen. In mijn ooghoek zie ik Alec angstig weg schieten. Nee! Ga niet weg! Wil ik naar hem schreeuwen. Zijn grote witte lichaam sprint zo hard het kan vooruit, zijn manen en staart zweven achter hem aan. Zijn neusgaten staan wijd open, zijn ogen weggedraaid van paniek. Zijn benen strekken zich zo ver ze kunnen. Hij werpt een blik over zijn schouder, zijn ogen lijken groter te worden van angst en wanhoop door iets wat ik niet kan zien. Hij probeer nog sneller te rennen, nog harder vooruit te gaan. Zijn paniek steekt me aan. Ik wil naar hem toe, hem geruststellen, hem zeggen dat er niks aan de hand is, hem tegenhouden voordat hij zichzelf de dood in rent. En bovenal wil ik hem weer aanraken, mijn vingers door zijn manen halen, hem weer diep in de ogen kijken. Ik wil weer samen een team met hem vormen. Tot dat ik zie waar hij voor wegvlucht.

Het is alsof ik tegen een spiegelbeeld aan kijk, waarbij ik niet weerspiegeld wordt. De donkerbruine merrie waar we op rijden, galoppeert daar. Met Valko op haar rug. Ik ben slechts een toeschouwer, ik lijk niet te bestaan. Valko houd een enorm zwaard vast, waarvan het scherpe ijzer glinstert door de zon. Zijn blik staat gefocusseerd op zijn slachtoffer. Geen emotie is van zijn gezicht af te lezen. Zijn merrie racet vol vuur, vol lust vooruit, alsof ze een leeuw is die een ree in het vizier heeft. Ik wil Valko bij zijn schouders pakken, hem door elkaar schudden. Dit is niet hoe ik hem ken, hij lijkt wel een volslagen vreemde. Ik moet tot hem door dringen, ik moet hem stoppen. Maar ik ben machteloos. Valko rijd in op Alec, die zweet en piept van de inspanning. De merrie hapt naar Alec’s achterbenen, alsof ze hem aan het opjutten is om nog harder te rennen, terwijl ze weet dat hij niet harder meer kan. Valko spoort de merrie aan, probeert haar nog harder te laten lopen. En dat doet ze. Haar spieren rekken zich op en veren soepel terug, steeds sneller. Ze galopperen nu zij aan zij. Alec is afgemat, zijn energie is op. Toch zet hij door, vraagt hij het onmogelijke van zichzelf. Maar het is niet genoeg. Ik zie hoe Valko zijn zwaard opheft boven de nek van Alec, om het vervolgens met een enorme snelheid naar beneden te laten suizen. ‘Nee!’ gil ik zo hard ik kan. Mijn stem echoot met een hartverscheurende toon tussen de bomen door.

liliekska schreef:

heey ik ben ook bezig met een boek. hij heet: Bonito. hier het achterkantstukje:

In een prachtige draf zweeft een groot bruin paard over de hoefslag. Op zijn rug een een meisje van een jaar of 10. Na nog een rondje maakt ze een prachtige overgang naar stap en knuffelt ze haar paard. Goed zo Bonito fluistert ze.

Lieke heeft een perfect leven. Ze woont aan de dijk bijna naast de manege waar haar prachtige hengst Bonito staat.
Maar dan komt er een nieuwe pony op de manege die haar hele leven veranderd.



en wat vinden jullie?

Citaat:

In een prachtige draf zweeft een groot bruin paard over de hoefslag. Op zijn rug een een meisje van een jaar of 10. Na nog een rondje maakt ze een vloeiende overgang naar stap en knuffelt ze haar paard. 'Goed zo, Bonito,' fluistert ze.

Lieke heeft een perfect leven. Ze woont aan de dijk, bijna naast de manege, waar haar prachtige hengst Bonito staat.
Maar dan komt er een nieuwe pony op de manege die haar hele leven veranderd.

xLotje schreef:

Hier is het eerste stukje van H1:

Een felle zonnestraal scheen in Laura’s ogen. Ze kneep ze een beetje dicht en ging op de trappers staan om meer vaart te maken. Over enkele tellen was ze eindelijk op haar bestemming. En ja hoor, Laura rukte haar stuur naar rechts en denderde het stoffige erf van de pensionstal op. Er stond bij de ingang een stenen muurtje met daarop een bordje met het logo en de naam van de stal, pensionstal ‘de Veluwenaar’. De stal was gelegen in Gastelwaard, een typisch Gelders dorp op drie km afstand van de Veluwe, het grootste natuurgebied van Nederland. Laura kwam niet zomaar naar de stal. Ze had er namelijk haar eigen pony staan, Imania. Maar die werd altijd Maan genoemd. Ze sprong van haar fiets en keek het erf rond. Helemaal rechts lag de buitenbak met 2 paddocks en een stapmolen. Daarnaast het huis van de eigenaren, Janny en Gerard de Molen, met erachter de grote schuur, waarin zich 14 boxen bevonden, en links op het erf de parkeerplaats en fietsenstalling, en de 6 buitenstallen met een zadel- en voerkamertje. Laura zette haar fiets in het rek en liep naar achteren. Daar lagen 3 weilanden op een rijtje. Aan de zijkanten waren er ook nog eens 2, aan elke kant. Aan de linkerkant waren de weilanden afgeschermd met bomen, omdat daar 4 hengsten liepen. De 3 achterste weilanden waren erg groot en voor de merries en ruinen, en aan de zijkant voor het hooien en kweken van graan. Laura zag Britt en Casper al op het hek zitten. Britt was naast Amber, Laura’s beste vriendin, het andere meisje uit hun vriendengroepje. En Casper hoorde daar ook bij. Britt was verliefd op Casper, vandaar dat ze zoveel met hem optrok. Britt droeg haar blonde haar in een grappig knotje. En dan nog, als laatste Sven. Hij had hier niet alleen zijn valk-kleurige ruin Mystic staan, hij werkte hier ook als stalhulp. Maar hij werd er ook voor betaald, en zij, Amber, Britt en Casper deden het gratis en voor de lol. Sven was hun nieuwste lid en hij was een beetje stil, net als zij. Ze wierp een blik op haar horloge. Het was precies half 8, tijd voor wat hooi en hun ontbijt. Ze liep door naar het hek en stopte even om Britt en Casper te begroeten. ‘Hoi,’ mompelde ze snel. Ze klom over het hek en liep door naar achteren. Daar stond Maan geparkeerd. Laura benaderde het dier voorzichtig en stak haar hand uit. Maan snuffelde er even aan en liet toen haar hoofd zakken. Laura sloeg haar armen om de voskleurige hals en speelde met de lange, blonde manen. Wat hield ze toch veel van haar paard. Ze kond zich geen leven voorstellen zonder Maan.