boyca schreef:Kim, je ben lekker bezig met Shan.
Ik kan je maar een tip geven, en dat is: denk niet voor Shan wat hij evt. wel/niet eng zal vinden.
Daarmee gaat hij spiegelen en vindt hij het idd eng.
Bedenk ook niet wat er "mogelijk" kan gebeuren dit geeft hetzelfde effect. Paarden zijn zo gevoelig hier in.
Heel veel succes meis en je komt er wel samen met Shan
Dat is inderdaad heel belangrijk. Ga zelf geen dingen zoeken waar hij heel misschien van zou kunnen schrikken. Je zou moeten proberen om zelf zo rustig en ontspannen te zijn, dat hij merkt dat er niets aan de hand is. Let op je ademhaling, hou die rustig en in je buik en blijven doorademen, niet vastzetten hoog in je borstkas. Dat is hetzelfde als met het zingen waarvan je vond dat het helpt. Als je zingt kan je je ademhaling nl niet vastzetten. Wees je hiervan bewust, want het doet heel veel. Doe maar eens alsof je schrikt of iets spannend vindt. Wat doe je dan? Je ademt in en houdt je ademhaling hoog in je lichaam vast. Dat is een natuurlijke reflex en heel normaal. Als je zelf iets spannend vindt, doe je dat onbewust ook een beetje en dan denkt je paard : er is iets! Ze vertrouwt het niet! Dus probeer je daarvan bewust te zijn en erop te letten. En denk niet van tevoren hij gaat dit of dat misschien eng vinden. Als jij zelf doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dan stelt hem dat gerust. Probeer ook goed te aarden. Dat klinkt misschien zweverig, maar is het niet. Ik bedoel daarmee dat je met je voeten echt contact maakt met de grond. Dat doe je natuurlijk altijd, maar toch is er veel verschil. Doe alsof er vanuit je voeten wortels (zoals van een boom) de grond in gaan en voel bewust het contact met de grond onder je. Zo kom je veel zekerder over.
Wat het opstappen betreft, moet je het krukje aangenaam maken. Maak er een oefening van. Parkeren naast het krukje en geef hem rust. Weg van het krukje laat je hem dingen doen, bv longeren. Tussendoor weer rust naast die opstapkruk. Daarna verder longeren. Op de duur weet hij dat het krukje leuk is, want hij mag daar gewoon staan rusten. Als dat goed gaat, ga je zelf op de kruk staan zonder op te stappen, totdat hij dat ook de normaalste zaak van de wereld vindt en ontspannen blijft. Volgende is een voet in de beugel zonder ook echt op te stappen enz. Als je dat stapsgewijs aanpakt en er ook echt tijd in steekt, dan is hij na verloop van tijd zo mak als een lammetje met opstappen. Hopelijk heb je hier iets aan.