Johanna59 schreef:Maar ik ben eigenlijk wel erg benieuwd, wat jij dan onder verfijning verstaat? Hoe doe je dat?
Haak hier even op in...
Ik leer mijn paard, dat ik 1 keer been geef en dat ik dan een verandering in tempo of oefening verwacht. Gedurende de rest van de tijd gebruik ik mijn been niet en hangt die langs mijn paard en verwacht ik, dat mijn paard in 1 tempo doorloopt, zoals ik hem geleerd heb. Dit kan stap draf, maar ook galop zijn.
Toch heb ik sporen om, puur met de reden om het voor mezelf makkelijker te maken... Want ondanks dat mijn paard aan het been is, kan het voorkomen, dat ik toch net iets meer van hem verwacht of het net iets beter wil hebben (verfijning), dan hij laat zien en dan komt een spoortje erg fijn van pas....
Ze zijn natuurlijk niet bedoelt om continu met je spoor tegen het paard te prikken, want dan verliezen ze hun werking..
En even de volgende vergelijking en misschien vinden jullie het wel onzin, maar goed.
Als iemand mij in mijn zij prikt vind ik dat niet fijn, maar als iemand zijn armen om me heen legt en continu knijpt met af en toe wat adempauze, dan vind ik dat vervelender. Geef me dan maar een prikje in plaats van me continu te duwen..
Je hoort het al, ik heb niets tegen sporen indien ze maar op de juiste manier gebruikt worden.
Ga nu niet zeggen: Je hoeft ook niet te prikken of even been te geven, want dan zeg ik: zet ze dan op de wei en geef ze de rest van hun leven vrij, want dat doen ze toch zelf het liefst..
Een paard zal namelijk nooit uit zichzelf naar een mens toe gaan en "zeggen" kom ik ben het land zat, ga maar op mijn rug zitten.