maralyn schreef:Ohhjaah, paardje spelen, dat bleef ik doen tot mijn 14e.
Tot mijn 12e openbaar, tot mijn 14e in de achtertuin.
En vragen mijn nichtjes nu om mee te doen? Ja hoor!!
Niet meer zo gracieus als ik vroeger kon, en houd het ook niet meer zo lang vol!
Ik maakte met stenen de letters van de bak, dressuurde met tot laat.
De stal was niet meer van mijn pony, nee, van mij.
In de bak, hindernissen? Tot een cm of 80 hoog, na een meter ging het niet meer, en ben dan ook vaak lelijk gevallen!!
Ik poetste mezelf met mijn pony zijn borstel en hoeven uitkrabben met de krabber.
Tijdens gymles had ik moeite om niet in galop aan te springen. Maar in hindernissen loop werd ik vaak eerste.
Mijn kamer was inderdaad ook een en al paard, en met 80 speelgoedpaardjes verzameling van 3 cm groot tot 45 cm groot had ik een hele manege.
De kleintjes natuurlijk als veulen.
Toen ik de Grand Champion kon sparen, kon mijn geluk niet op.
Als eerste daarvan kreeg ik een schimmel, die heette prins.
Een haflinger, goldy.
Een western valk, rusty.
Merrie met veulen, Lady en Vienna.
Alleen de specialen kregen een naam. De rest bedacht ik ter plekke.
Met de fiets inderdaad in verlichte zit over de drempels.
En als een vriendin mij vroeg om op haar shetlander te rijden, draaide ik mijn handen er niet voor om. Te groot of niet te groot.
Met mijn eigen pony, in galop langs straat in de berm naast het kanaal.
En gewoon lang leve de lol.
Roze hield ik niet van, maar alles moest in het paars.
En al hadden wij een fjord, lange manen en daar moesten vlechten en knotten in!
Haha herkenbaar. Ik heb de GC's nog steeds!
Mijn eerste setje Lagonda (zo heette mijn pony ook) en "baby".

Zit die schimmel die jij had hier toevallig tussen?? Dit zijn mijn mannen 

Tijdje geleden alles op de foto gezet om te verkopen... naar het ging me zo aan mn hart dat ik ze weer uit de verkoop heb gehaald.. hahaha