aveline schreef:Ik vind het verschrikkelijk om met een cap te rijden. Als klein meisje reed ik in Canada op een groot paard zonder cap. Je moet vertrouwen hebben in je paard. Als ik een paard niet zou kennen, of ik weet dat het schrikkerig is, dan zet ik een cap op. Ik heb er tenslotte eentje liggen. Maar op mijn eigen paard...echt niet! Ik weet wat ze aankan, ze mag altijd kijken. Ze vangt mij op als ik dreig te vallen. Gewoon met haar achterhand. Ik vind caps fantastisch, begrijp me niet verkeerd, maar ik geniet van de wind in mijn haar en het vertrouwen dat ik in mijn paard heb en zij in mij. Als ik haar niet in gevaar breng, dan helpt zij mij ook. Maar ik ben een cowgirl. Als ik alle verhalen zo lees, maakt dat wel een beetje veel verschil. Ik heb enorm veel vertrouwen in mijn paard en zij in mij. Iedereen moet het gewoon zelf weten, maar voor mij werkt het niet. Ik rijd paard voor het gevoel van vrijheid en vriendschap, een cap voegt niets toe, maar houdt dat tegen omdat ik de wind in mijn haren niet meer voel en het lied van de kracht van het paard niet meer hoor.
Mooi poetisch.
Ik geloof niet dat ik minder geniet van mijn paard doordat ik een cap op heb.
Ik lees in je verhaal een beetje hetzelfde als ik vroegah, daar heb je hem weer, met motorrijden had. We waren zó tegen die helm. En wat was het lekker rebels om met een grote groep motorrijders allemaal zonder helm te rijden (MAG protestritten waren dat) lekker de wind in je haar. (En wat een gek... dan om die klitten er weer uit te krijgen, maar met een motor ga je wel wat sneller dan een paard, navenant de klitten in je haar LOL) Ja dat waren goede tijden, maar toch doe ik het niet meer. Ik ervaar motorrijden met een helm niet als onvrij. Ik voel me nog net zo vrij als ooit op mijn motor.
Zelfde als op mijn paard. Als ik door de bossen rijd en ik steek hier beken over, zie een reetje voorbijschieten, geniet van de wind etc, voel ik me nog net zo vrij. Met cap.