Lusitana schreef:Ten eerste ligt het er erg aan hoever terug je gaat in de tijd, want ik ben og uit de tijd dat een paard op maar was eentje waarje met je voet onderuit kwam. Was dat niet zo, dan was je paard te groot.
Voor ponies hanteerde men ruwweg dat hij tot je schouders moest komen.
Er was helemaal geen % regel. sterer nog vroeger ging men er gewoon vanuit dat het ongeveer de helft van zijn gewicht kon dragen en ongeveer twee maal zijn gewicht kon trekken.
En pakpaarden werden dan ook egwoon flink belast, evenals bv Highlanders die herten moeten dragen en Shetlanders die volwassen droegen op de Shetlandeilanden voordta er auto´s kwamen.
Je kunt niet puur van gewicht uitgaan. De ruglengte speelt een grote rol. een korte rug is veel sterker dan een lange. Ponies hebben, met uitzondering vn later gefokte "rij en showponies" over het algemeen best een korte rug. Gooi er maar eens een paardenzadel op...
Daarbij hebben met name de robuurste rassen ook nog eens zeer compacte benen, dat is veel sterker dan lange benen met lange koten.
Een compact skelet is per definitie sterker dan een met lange botten. Zet daar nog eens een flink pak spieren omheen en korte pezen en je weet dat je een sterk geheel hebt ongeacht het eindgewicht.
Daarbij is een paard per definitie sterker dan heel veel mensen denken. Maar je moet het wel eerst de gelegenheid geven om genoeg te groeien voordat je er op gaat rijden en laat werken en daarin zit ook een heel heel groot verschil met vroeger.
Tegenwoordig worden driejarigen ingereden, soms zelfs nog jonger, en moeten ze meteen in ene krulletje en het liefst punten gaan halen in wedstrijden. Dát is absurd.
Met zes jaar zijn de spronggewrichten pas uitgegroied en de rug daarna pas. Met andere woorden, je kunt ze wel belasten, maar dat moet met mate en op ene bepaalde manier om ze heel te houden en in en krulletje figuurtjes laten lopen is niet de juiste manier. Eerst moeten paarden vooral alleen vooruit gereden worden.
In het leger waar de paarden feitelijk het zwaarst beast werden, werden paarden pas ingereden als ze vijf waren. Ook op IJsland is het een gewoonte om ze zo laat pas in te gaan rijden. Dan krijg je sterke paardjes die lang mee gaan en ook rustig best wat gewicht kunnen dragen.
In de jaren tachtig zijn er wat regels ontstaan vanuit de Ponyclubs omdat kinderen nu eenmaal groter en dikker werden dan vroeger om de fijnere ponies in bescherming te nemen.
Het was best lastig om een soort richtlijn te maken maar ze moesten er toch mee op de proppen komen en toen zijn er dus richtlijnen ontstaan over verhoudingen van gewicht maar het is maareen richtlijn, geen wet, geen feit.
Er zijn meerdere factoren die bepalen of een paard of pony een gewichtsdrager is, niet alleen zijn eigen hoogte of gewicht.
Enorm nuttige bijdrage. Dank hiervoor.
Het is allemaal niet zo zwart/wit als in sommige posts gesteld wordt.