djinnie schreef:Ik geloof niet dat er super veel paarden aan een ´natuurlijke´ dood sterven. Een groot deel is voor die tijd op, of bij ouderdom dat leven lijden wordt. Paarden hebben nogal de neiging lang vol te houden, ook als het eigenlijk niet meer gaat. ´In het wild´ zouden ze dan allang opgegeten zijn, maar goed, dat is wat lastig in ´gevangenschap´.
Ik heb momenteel geen paard, maar zou geen moeite hebben met slachten. Ook niet met opeten overigens. Lijkt me juist een nuttig gebruik van het kadaver. Mensenvlees eten is nogal illegaal, maar ik zou het prachtig vinden als mijn lichaam na mijn dood ook nog nuttig gebruikt zou worden. Daarom ben ik in ieder geval donor. Cremeren, begraven, door de shredder. Het is zo´n zinloos gebruik van het lege omhulsel. Zonde eigenlijk.
Maar eh... bij inslapen. Het narcosemiddel. Ik las dat iemand schreef: ze zijn verlamd, maar maken het nog wel mee. Dat is, volgens mij, echt niet zo. Toen ik een aantal jaar geleden geopereerd moest worden, was ik binnen enkele tellen 'onder zeil' en ik kreeg echt niets mee, tot ik opnieuw wakker werd gemaakt. Dus een goed geplaatste en van de juiste hoeveelheid voorziene narcose zou in principe betekenen dat je paard slaapt, niets meer mee krijgt en vervolgens de spuit krijgt om te overlijden. Zou wat zijn als een paard met narcose alles mee krijgt, leuke operaties krijg je dan in de dierenkliniek...
Ik kan me wel voorstellen dat bij een 'onderdosis' een paard vecht tegen de narcose. Maar dat lijkt me bij een goed gezette spuit van voldoende hoeveelheid vrijwel niet mogelijk.
Door de schredder worden paarden vermalen tot biobrandstof. NIet nutteloos dus.
Ach het liefst willen we allemaal dat ons oude hart op een keertje stopt terwijl we lekker in ons eigen bedje liggen! Daar hoef je geen Penny voor te zijn.
Helaas is dat maar zelden voor ons weggelegd.