Bokt.nl

Pipodipo schreef:

Het lijkt hier net of je bedoelt dat een manegeruiter ook voor altijd maar een beginner is?

Er leven een paar levensgrote misverstanden over manegepaarden en ik vind dat er in dit topic veel te weinig respect is voor de paarden die in een manege lopen. Een ander misverstand is dat ze per definitie afgestompt zouden zijn, of sloom. Meestal zijn ze dat namelijk helemaal niet echt en zit er veel meer muziek in dan je op eerste gezicht zou denken. Een verstandige manegebaas heeft van alles wat staan om te zorgen dat er voor elk wat wils is en elke lesklant steeds verder kan met zijn ontwikkeling. Wij vonden het vroeger een sport om elk paard netjes aan het lopen te krijgen en niet altijd maar lekker makkelijk op je favoriet te zitten.

Eerder in dit topic kwam voorbij dat iedereen op een manege begint, maar laten we de groep niet vergeten die begint op de pony van een familielid, of van de buren, of op het paard dat er al staat voor mama. Dat levert een groep ruiters op die na 10 jaar nog steeds maar ervaring heeft opgedaan op 1 of 2 paarden en dan kun je niet verwachten dat ze kunnen rijden. Zulke ruiters zou voor de wijsheid eens een tijdje op een manege moeten gaan rijden .

Pipodipo schreef:

Er leven een paar levensgrote misverstanden over manegepaarden en ik vind dat er in dit topic veel te weinig respect is voor de paarden die in een manege lopen. Een ander misverstand is dat ze per definitie afgestompt zouden zijn, of sloom. Meestal zijn ze dat namelijk helemaal niet echt en zit er veel meer muziek in dan je op eerste gezicht zou denken. Een verstandige manegebaas heeft van alles wat staan om te zorgen dat er voor elk wat wils is en elke lesklant steeds verder kan met zijn ontwikkeling. Wij vonden het vroeger een sport om elk paard netjes aan het lopen te krijgen en niet altijd maar lekker makkelijk op je favoriet te zitten.

Eerder in dit topic kwam voorbij dat iedereen op een manege begint, maar laten we de groep niet vergeten die begint op de pony van een familielid, of van de buren, of op het paard dat er al staat voor mama. Dat levert een groep ruiters op die na 10 jaar nog steeds maar ervaring heeft opgedaan op 1 of 2 paarden en dan kun je niet verwachten dat ze kunnen rijden. Zulke ruiters zou voor de wijsheid eens een tijdje op een manege moeten gaan rijden .

Pipodipo schreef:

Janine, je leest mijn zin over de favoriet niet goed, begin eens bij het begin van die zin.

En ja, er is een grote groep van ruiters die eigenlijk helemaal niet zoveel verschillende paarden heeft gereden en nooit op een manege is geweest. Zo is er ook een grote groep ruiters die nooit een paard africhten, maar wel goed doen in de wedstrijdsport op een ervaren paard. Dat maakt het lastig om te bepalen wanneer iemand nou een goede ruiter of africhter is. Want als je niet zoveel verschillende paarden hebt gereden dan wordt het lastig om van niets iets te maken met een paard, daar heb je echt ervaring voor nodig op veel verschillende paarden.

Pipodipo schreef:

Citaat:

Een manegepaard moet je vaak(!) eerst corrigeren voordat je er lekker op kunt rijden. Eerst scherp aan het been zetten en voorzichtig wat meer buiging en ontspanning vragen. Een paard is geen machine.
Het vergt meer werk om er een fijne proef uit te kunnen halen.
Een paard die goed getraind is, daar rij je veel makkelijker een goede proef uit, ondanks dezelfde handicap dat je nog geen team bent en dus niet op elkaar ingespeeld bent.

Janneke schreef:

....ontspanning vragen: hoe doe je dat??
Een dier scherper aan het been 'zetten', accoord. Al heeft het dier snel door of jij beginner bent of niet.
.

Citaat:

Het lijkt hier net of je bedoelt dat een manegeruiter ook voor altijd maar een beginner is?

Tango1979 schreef:

- ervaring verzorging paard
Op een manege wordt je vaak niet betrokken in de zaken rondom het rijden. Herkennen kreupelheid, herkennen signalen ziektes, kennis harnachement, omgang (in de wei zetten, corrigeren ongewenst gedrag), voerbeleid etc etc

- omgeving rijden
Manegepaarden rijden toch vrijwel altijd in hun bekende omgeving. Maneges zorgen er meestal ook voor dat dit zo rustig mogelijk is tijdens lessen. Bij ons rijd ik in de buitenbak met mijn paard, er zitten duiven in de heg. Ernaast wordt met Hackney's over het erf gedraaft. De tractor rijdt regelmatig rond en de sproeiers in de wei staan ook wel eens aan. Een medestalgenoot laat haar paard even rennen in de paddock, of je rijdt in je eentje terwijl de andere paarden binnen staan of juist buiten gelaten worden.

De omstandigheden zijn dus vaak anders, er gebeurd meer waardoor je paard afgeleid wordt, kan schrikken.

Janine1990 schreef:

Natuurlijk is het niet leuk om te vallen. Maar het gaat ook helemaal niet om het vallen op zich. Het gaat om het verwerken van tegenslagen en het daarmee omgaan. Daardoor kán je ook de positieve momenten zien.

theadora99 schreef:

Toch denk ik dat je niet zomaar kan zeggen dat dit zo is en dat je daarom niet voor een manegeruiter kan gaan. Als ik op mijn manege in de buitenbak rijd moet ik niet vreemd opkijken als er een paar paarden aan het crossen zijn op het zand, de stapmolen aangaat, er paarden langslopen die op de paddock gaan. Verder als ik op een paard rijd dat onregelmatig lijkt in draf, wordt vaak aan mij gevraagd of ik kan voelen welk been, mijn instructrice is ook jurylid en ik schrijf wel eens bij onderlinge wedstrijden en dan na een proefje vraagt ze wat mij is opgevallen oid. Denk ook dat het aan de persoon ligt.

Dat is iets wat ik ook a wel een aantal keer terug heb zien komen, veel eigenaren schrijven per defenitie alle manegeruiters af maar er zijn er genoeg die juist wel geïnteresseerd zijn in de dingen als ziektes herkennen en kreupelheid etc. Hoe moeten ze het anders leren, als ze het niet op de manege geleerd krijgen?

Shadow0 schreef:

Janine1990 schreef:

Natuurlijk is het niet leuk om te vallen. Maar het gaat ook helemaal niet om het vallen op zich. Het gaat om het verwerken van tegenslagen en het daarmee omgaan. Daardoor kán je ook de positieve momenten zien.

Het zal ook komen omdat wij vaak angstige ruiters krijgen, of ruiters die gewoon echt niet mogen vallen als het ook maar enigzins vermeden kan worden. En dan zie je dat er ook veel te leren is door helemaal die confrontatie niet aan te gaan, en vrijwel alleen maar uit te gaan van de positieve dingen. En dan zie ik dus zowel bij de ruiters als bij de paarden dat je veel kunt bereiken met betrekkelijk weinig.

En ik heb vaak het idee dat de nadruk op een zekere hardheid binnen de paardensport veel van die kansen mist. En daar komt de neerbuigendheid richting manegeruiters wel echt om de hoek kijken: het gaat vaak niet alleen om de werkelijke rijtechnische handigheid of ervaring van manegeruiters, maar ook om een soort wens om te definieren wie de echte paardenmensen zijn, en wie niet.

Janine1990 schreef:

Maar dat zeg je er niet bij, dat het gaat om paardrijden voor minder valide mensen of mensen met een beperking

Citaat:

Ben het met je eens dat er neerbuigend wordt gedaan over manegeruiters. Maar de wens van het definiëren wie de echte paardenmensen zijn? Nee, die volg ik totaal niet. Wederom denk ik dat dit een invulling is van de manegeruiters zelf. Dat ze te veel op kijken naar andere mensen in het paardenwereldje. De wens is de vader van de gedachte zeg maar.

Citaat:

En het volgende gaat er vast beroerder uit komen dan het is bedoeld, maar ik denk dat het een verkapt smoesje is om niet zelf in het diepe te springen. En niet persoonlijk bedoeld: "Lekker veilig in je comfort zone blijven, omdat daarbuiten aan alle kanten duidelijk is dat er hard gewerkt moet worden."
Gebeurt op zoveel verschillende vlakken, is echt niet alleen paardensport.