Geplaatst Oh ja, ik vraag hier niet om commentaar over het naar NL halen van buitenlandse honden, want die discussie heb ik al iets te vaak gevoerd. Ik wil jullie gewoon laten zien, dat het echt ontzettend leuke honden zijn, die heus niet allemaal gedragsgestoord zijn.
Dit is Rebel. Hij heeft littekens op zijn kop, waarschijnlijk van vechten of door mensen. Toen hij kwam, had hij wel last van agressie, maar doordat wij niet onder de indruk van hem waren, is hij nu geweldig. Hij is niet meer zo bang voor vreemde mensen en van agressie is al helemaal geen spoor meer terug te vinden. Het liefste knuffelt hij heel de dag en geeft soms zo lomp pootjes dat je een nagel in je lip hebt. Maar hij is echt vreselijk lief.
Nee ik ben geen echte labrador, ik lijk er alleen een beetje op.
Best een mooie vent, zou ik zo zeggen.
Je merkt aan hem dat hij klappen heeft gehad, want als je iets te snel beweegt met je hand duikt hij in elkaar met zijn staart tegen zijn buik.
Hier is NoName, ik weet het rare naam, maar op het begin wisten we niet hoe we hem moesten noemen, want hij was zo bang, dat we niet goed wisten wat voor karakter hij had.
Inmiddels luisterd hij perfect naar zijn naam, dus laten we het gewoon zo.
Dit is een hond die niet naar je toe komt voor een aai, maar wel een hond die ontzettend gelukkig is als hij mee mag naar het strand of het bos. Alleen het is geen hond die je in huis kan houden. Hij woont dan ook op een erf, met die andere 2 en nog meer honden die niet meer geplaatst worden.
NoName is erg getraumatiseerd, maar zal nooit een greintje agressie laten zien, hij is speels, vrolijk en erg lief. Hij vind het ook heerlijk om te knuffelen, maar dan alleen als hij in zijn mandje ligt.
Ik ben echt wel een mooie hond.
Beetje bewogen, maar hij kan wel hoog bokken he
En last but not least, mijn grote vriendin Vlek. Zij kwam bij ons met 8 pups die haar leegzogen, en ook nog eens een stuk of 500 teken die ook erg hun best deden om haar compleet leeg te zuigen.
Ze was brood, maar dan echt broodmager en kon niet meer op haar poten staan, zo zwak was ze.
Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, mevrouw is gesteriliseerd, en dat is ook duidelijk aan haar gewicht te merken.
Ze jat ook nog wel eens eten, dus het is lastig om haar weer op een goed gewicht te krijgen, ze beweegt gelukkig wel heel veel, dus we hopen haar nog wel slanker te krijgen.
Vlek is echt een schatje, die altijd compleet uit haar dak gaat als ik haar ga halen voor het strand, ze wil alleen maar kroelen, en ik kan haar altijd gebruikt als kussen als we samen in het stro liggen.
Ze kan ook zitten.
Soms valt ze spontaan flauw
Oeps ze is overleden
Hihi best eng zo, ze is wel hardstikke lief hoor.
Het is in ieder geval iets dankbaars, want ze geven ontzettend veel liefde terug! 
