Geplaatst Ik was vanmiddag met Zarah naar Dorus gegaan, we zouden even samen wat boodschappen voor hem gaan doen in de stad. Daarna zou ie bij mij komen eten.
Verder dus niks aan de hand, hondjes lekker alleen thuis gelaten, en wij even gaan winkelen.
Cheeco at al 2 dagen nauwelijks, en dronk ook niet veel.
Thuis gekomen even lekker geknuffeld, hondjes weer even met zn allen gespeeld, en Dorus even wat achter zn pc gedaan. Ik heb wat tv zitten kijken.
Rond 5 uur zijn we met de fiets naar buiten gegaan, om door t park naar mij te gaan fietsen. Cheeco, Zarah en Gompie hebben nog even gespeeld en er was niks aan de hand.
Dus maar gaan fietsen, net zoals we wel vaker doen. Cheeco wilde niet echt doorlopen, en dat is niks voor hem. Het is maar ongeveer 300 meter naar t park, en daar aangekomen moest ie poepen en dat deed ie staand. Wij heel verbaasd, en zelfs even gelachen, want t was wel heel raar. Dorus dacht dat ie last van zn heupen had en dat ie daarom niet echt doorliep, en ook niet zakte om zn behoefte te doen. Ook ademde ie wat moeizamer, maar hij had ook bronchitis, dus we dachten dat dat het was.
Op ruim ¾ van de weg liep ie nog steeds heel langzaam, en Dorus riep en en zakte even op zn hurken om Cheeco enthousiast te maken. Cheeco sjokte naar hem toe en ging voor hem liggen op zn buik. Hij draaide vrij snel plat op zn zij, en ademde steeds moeilijker. Dorus is bij hem gaan zitten en heeft zn kop op schoot genomen. Ik de DA gebeld, maar die kon pas om 8 uur in de kliniek zijn. Geen probleem want wij moesten ook eerst nog vervoer zien te regelen.
Ik voelde aan denk ik dat er iets helemaal fout was, want was heel rustig, terwijl k wel heel emotioneel was. Toch maar even gekeken naar de slijmvliezen, en die waren wit. Zn tong was blauw, en het ging gewoon niet goed. Dus maar weer de DA gebeld (zat 1 minuut tussen het vorige gesprek en deze) en die kon over een half uur in de kliniek zijn. Hij dacht aan een bloeding ivm het witte tandvlees etc. En dan zou er niks meer aan te doen zijn. Inmiddels was Cheeco 4 seconden gestopt met ademen, maar ging ie toch weer verder gelukkig. Zn tong werd ook wit ipv blauw.
Ik de dierenambulance gebeld en die zouden er met 10 minuten zijn. Dus ik snel met Zarah en Gompie naar mijn huis gecrost en de honden boven gedaan, 2 flesjes water gevuld (eerste ingeving), en mn fiets in de schuur gezet. Toen k beneden was kwam de ambu er al aan. Dus door t park heen naar Dorus en Cheeco gereden. Toen we aankwamen lag Cheeco in t gras te rollen, dus dachten we dat het allemaal wel mee zou vallen.
Eenmaal bij de DA nog 10 minuutjes moeten wachten, en dus maar vast wat papieren ingevuld.
De DA kwam en Cheeco sprong bij zn kinderen in de auto, hier hebben we heel erg om moeten lachen met zn allen.
Frederik (DA) heeft naar zn hart geluisterd en wat bloed afgenomen, dat laatste was een heel karwei. Zn hart was helemaal op hol geslagen, en in zn bloed was niks te zien van een bloeding. Maar zn hart baarde de DA veel zorgen. Dus hij heel veel moeite moeten doen om Utrecht te pakken te krijgen voor een ECG en een echo van het hart. Die gaven aan de hand van het verhaal van Frederik weinig kans op genezing. Misschien dat het met medicijnen nog een paar weken uitgesteld had kunnen worden. Dus toen maar de enorm moeilijke beslissing genomen om Cheeco ter plekke in te laten slapen. Eerst nog even op het veldje bij de DA voor gespeeld met een tak, en dat deed ie nog vol overgave, ondanks zn benauwdheid en idiote hartritme. Frederik snapte er niks van, en wij ook niet. Het is gewoon een enorme vechter!
Toen weer naar binnen terwijl ie toch niet heel goed liep, hij had er echt moeite mee, t arme dier. Binnen heeft Dorus hem op de grond bij zich getrokken en nog geknuffeld, en ik ook nog geknuffeld. Frederik heeft hem een spuitje in zn kont gegeven, en het duurde 10 minuten voordat dat een beetje begon te werken. Toen ie toch iets slapper werd hem maar even op de tafel gelegd, zodat de DA er beter bij kon, en hij heeft hem vervolgens een injectie in zn hart gegeven, omdat zn bloeddruk zo slecht was dat het in een poot niet zou lukken. Toen heeft het nog zeker 2 a 3 minuten geduurd voordat ie het vechten op gaf. Hij wilde echt niet gaan, maar op deze manier had ie alleen maar geleden en was ie waarschijnlijk vanzelf overleden na een hoop pijn.
Toen ie overleden was kwam er zeker een halve liter vocht uit zn mond gestroomd, wat allemaal uit zn longen kwam. Volgens Fredrik had dat ook allemaal met zn hart te maken, en was ie daarom zo benauwd. Hij durfde niet met zekerheid te zeggen of t ook bronchitis was, omdat ie voor vanavond nooit iets aan zn hart had gemerkt.
Was dus een heftig dagje. Heb echt t idee dat t al ver na middernacht is, maar t is nog niet eens 11 uur.
Cheeco was van Dorus en mij samen, maar trok meer naar hem toe. Toen we uit elkaar gingen anderhalf jaar geleden (we hadden Cheeco toen ruin n jaar) was het ook logisch dat hij met hem mee zou gaan.
Maand of 3/4 geleden:
Heel veel sterkte meisje! 
