Ik weet niet of ik het hier goed heb gepost , niet? Sorry dan!

Ik had een pup van 4 maanden oud die is hellaas overleden , hier het verhaal;

03-07-05 ' - ' 16-11-05.
In 2004/2005 dachten wij dat onze hond Beertje (een blonde labrador van toen 4 jaar, even rekenen en je weet hoe oud ze nu is.) zwanger was, de dierenarts bevestigde onze gedachte dus wij gingen naar een speciale dierenarts met een echo om een echo te laten maken, ze bleek niet zwanger en we werden daar onwijs fijn uitgelachen


kwam er nog 1 pup uit.. doodgeboren die dus nog wel in haar bleek te zitten dus toen hadden we de dierenarts gebelt en er zat er nog 1 in haar en die moest er worden uitgetrokken , het was vreselijk om dat te zien want het deed Beertje echt pijn en ze probeerde de dierenarts te bijten etc. Beertje heeft nog nooit iemand gebeten of uberhaupt iemand geprobeert te bijten! Hellaas was de pup ook overleden en hebben we ze begraven! het waren 2 blonde pups een Reutje en een Teefje. Degene die leefde waren ook een Reutje en een Teefje maar beide zwart, de zwarte noemde we Bonkie (combinatie van Binkie en Bogus mijn vroegere lievenlingskatten) en het vrouwtje Luna, nougoed een helestrijd om wie we zouden houden natuurlijk uiteindelijk ging het mannetje (Bonkie) weg, bij zijn nieuwe baas werd hij Wado genoemt. De nieuwe baas woonde gelukkig in ons dorp waar we erg blij mee waren zodat we afentoe op bezoek konden gaan! Luna ging elke dag met me moeder mee naar de paarden toe lekker rondstruinen met Beertje en Oelie. Maar op een dag (15 November 2005 toen ze 4 maanden was) was Luna beetje onrustig ze ademde onwijs zwaar (hijgend) wij dachten dat ze gewoon uitgeput was maar gingen voor de zeker heid bij haar liggen beneden met matrassen (we waren al naar de dierenarts geweest die haar een prikje gaf en bloed afnam) nou om kwart voor 7 s'ochtends werd ik wakker (ik word nooit zomaar wakker..) dus ik hoor ineens zwaar gehijg, Luna was zwaaar aan het ademen dus ik me moeder wakker maken die me vroeg de telefoon te pakken , nou ik zonder nadenken dat doen en me moeder belde de dierenarts die eraan kwam (wat ik heel lief vind om 7 uur s'ochtends) toen belde mijn moeder mijn vader (die in Frankrijk zat voor werk)
En tijdens dat gesprek overleed Luna met een luid gegil en ik kon het niet beseffen ik bleef naar haar kijken alsof ze ineens in een schok weer tot leven kon komen.. Maar na een paar secondes besefde ik dat dat niet zou gebeuren en ik barste in tranen uit, Mijn meisje.. ze was weg.. ik heb samen met mijn moeder haar in een doosje in de badcel neergezet tot mijn vader thuis zou komen en we knipten haar van haar staart af als aandenken en we hebben haar laten cremeren en daarna
gingen we even ergens lopen met de honden en het was prachtig weer maar wij stapte de auto uit en het begon onwijs te regenen, ik vond het een prachtig teken want Luna was net weggebracht en ik weet niet.. ik vond het wel speciaal die regen. Nog steeds mis ik haar en ik kan nog steeds om haar huilen, niemand spot ook met mijn lieve Luna want dan heb je een probleem.
Rond mei 2007 kregen we te horen dat de man die Wado had gekocht kanker had en dat het was uitgezaait doordat een of andere stomme student er aan zat te frutselen. Hij had nog een half jaar te leven gekregen , in December ging het erg slecht met de man maar daarna klaarde hij gelukkig weer op maar hellaas in Maart 2008 ging het slecht en hij lag in het ziekenhuis en is hellaas overleden.. Hij had gewenst dat Wado weer terug bij ons kwam dat had hij ook aan ons gevraagt dus nu hebben wij de Broer van Luna weer bij ons, al had ik gehoopt dat het allemaal anders was gelopen, Die man hield zo onwijs veel van Wado, Vreselijk dat het zo moest gaan.
Sorry voor het lange verhaal.
