Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-08 09:50

zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-08 09:50

Geschreven door Jim Willis in 2001.

Hoe kon je??
-toen ik pup was amusseerde ik je met mijn gekke streken en maakte je aan het lachen.Je noemde me je kind,en ondanks een aantal kapot gekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend.Als ik "stout" was ,schudde je met je vinger naar me en vroeg je me "hoe kon je" maar dan gaf je weer toe en rolde me op mijn rug om mijn buik te kriebellen.
-Mijn zindelijkheid training duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk had,maar daar hebben we allebij kei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik "s nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen en dromen luisterde,ik kon me geen beter leven voorstellen,we maakten lange wandelingen en renden door het park,maakten ritjes met de auto,stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg het hoorentje want ijs was niet goed voor honden zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.
-Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en carriere besteden,en meer tijd aan het zoeken van een menselijke partner,ik wachte geduldig op je trooste je als je gekwetst of teleurgesteld was,gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam.En toen werd je verliefd.-zij inmiddels je vrouw- is geen "hondenmens" Toch verwelkomde ik haar in het huishouden,probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.
-Toen kwamen de menselijke babys en ik deelde in je opwinding.Ik was gefassineerd door hun roze huidje,hoe ze roke,en ik wilde ze zo graag ook bemoederen. Alleen maakten jij en zij zich zorgen dat ik ze pijn zou doen,en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen,of de bench.
oh ik wilde zo graag van ze houden maar ik werd een "gevangene van de lievde" .
-Toen ze groeiden werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebeligge beentjes op,staken hun vingers in mijn ogen,onderzochten mijn oren,gaven me kusjes op mijn neus.Ik hield van ze van hun aanrakingen -jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam- en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest
Ik glipte stiekem in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen,en samen wachten we op het geluid van jouw auto op de oprit.
-Er was een tijd dat ,als mensen je vroegen of je een hond had je een foto van mij liet zien en hen verhalen over mij vertelde.De afgelopen jaren antwoorde je slechts "ja" en veranderde van onderwerp.
Ik was van "jouw hond" verworden tot slechts "een hond" en iedere euro die je aan mij besteede was er een teveel.
-Nu heb je een carriere in een andere stad,en jij en je gezin verhuisden naar een appartement waar geen honden toe gestaan zijn..je hebt de juiste beslissing genomen voor je "gezin".
Maar er was een tijd dat "ik" je enigste gezinslid was.
IK was blij opgewonden over de autorit,totdat we bij een dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten,naar angst en hopeloosheid. Je vulde de papperassen in en zei "ik weet zeker dat jullie een goed thuis voor haar vinden" zij haalden hun schouders op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd zelfs een met "papieren"
-Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde "nee pappa" laat ze niet mijn hond mee nemen!!!!!
En ik maakte me zorgen om hem ,en over "respect voor alle leven"
Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd.Je vermeed mij in de ogen te kijken,en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een dead-line halen -en ik nu ook-.
Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goed thuis voor me te vinden. Ze schudden hun hoofd en zeiden "hoe kon je"
-Ze geven ons in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden.Ze voorden ons natuurlijk,maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin rende ik iedere keer als er iemand langs kwam naar het hek,hopend dat "jij" het was dat je van gedachten veranderd was ,dat dit slechts een nare droom was. Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden met me had ,die me zou redden.
Toen ik me realisceerde dat ik niet op kon tegen die met gekke fratsen aandachtvragende pupjes ,die geen idee hadden wat hen te wachen stond,trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachte af.
-Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag,en ik liep met haar terug de gang door naar een apparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me op tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken.Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren,maar ook voelde ik een zekere "opluchting".
De "gevangene van de lievde" was aan het einde van haar dagen gekomen,omdat het mijn aard is had ik met haar te doen,de last die zij moet torsen is zwaar dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde.
Voorzichtig plaatst ze tournique om mijn voorpoot terwijl er een traan over haar wang gleed. Ik lite haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten,al die jaren geleden.Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden .toen ik de steek voelde en de koude vloeistof door mijn lichaam verspreide ging ik slaperig liggen en keek haar in de ogen en fluisterde "hoe kon je"?
-MIschien begreep ze mijn hondentaal want ze zei "het spijt me zo" ze hield me tegen zich aan en legde me uit dat het haar taak was om er voor te zorgen dat ik naar een betere plek ging,waar ik niet genegeerd werd,mishandeld of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen.
een plaats van licht en lievde zo verschillend van dit aardse bestaan. Met het laatste beetje kracht dat ik nog had,probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn "HOE KON JE" niet tegen haar gericht was .
Ik dacht aan jouw "lieve baas".Ik zal altijd aan je denken en altijd op je wachten .

**Geplaatst**: 09-07-08 09:55

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 09-07-08 09:55

Góh..
Hoevaak heeft die er wel niet opgestaan.. Huilen van het lachen

Ik TeM.

**Geplaatst**: 09-07-08 20:34

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 09-07-08 20:34

[LZP] > [BB]

**Geplaatst**: 09-07-08 20:36

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 09-07-08 20:36

Dit vind ik zo'n zielig verhaaltje he!

Heb het verhaal al vaker gelezen, en nu begin ik bij de eerste zin al te janken Bloos

**Geplaatst**: 09-07-08 21:21

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 09-07-08 21:21

Hè bah, wat naar. Verdrietig

**Geplaatst**: 09-07-08 21:26

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 09-07-08 21:26

het begon mooi..eindigd rot..

idd hoe kon je?

als je aan een dier begint...dan doe je dit tot zijn of haar dood... en niet zo...

**Geplaatst**: 09-07-08 21:27

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 09-07-08 21:27

jeetje, maar er zijn wel een boel spelfouten Clown

**Geplaatst**: 10-07-08 08:46

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 10-07-08 08:46

Vind dit ook zon sneu verhaaltje, ben ook al vaker tegengekomen.. Het is voor veel honden wel de harde werkelijkheid helaas..

**Geplaatst**: 10-07-08 08:48

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 10-07-08 08:48

Surface schreef:
Góh..
Hoevaak heeft die er wel niet opgestaan..
Ik TeM.

457621202 keer....
MINSTENS Clown

**Geplaatst**: 10-07-08 15:00

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 10-07-08 15:00

Ah wat zielig! Dat doe je je hond toch niet aan?!

**Geplaatst**: 10-07-08 21:25

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 10-07-08 21:25

Ja vreselijk dit moet er ook van tranen! Huilen

Maar helaas gebeurd dit vaak genoeg!
Mensen denk eerst na voor je aan een dier begint a.u.b.

**Geplaatst**: 11-07-08 10:21

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 11-07-08 10:21

Zeeuwtje68 schreef:
Ja vreselijk dit moet er ook van tranen!
Maar helaas gebeurd dit vaak genoeg!
Mensen denk eerst na voor je aan een dier begint a.u.b.

Alleen worden de honden nu herplaatst in het asiel en niet ingeslapen Knipoog

**Geplaatst**: 13-07-08 19:54

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 13-07-08 19:54

Tenzij het asiel overvol is, en zo'n hond er al een paar maanden zit...

**Geplaatst**: 13-07-08 19:57

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 13-07-08 19:57

twistermahoi schreef:
jeetje, maar er zijn wel een boel spelfouten

Ik sie geen spelfauten hoor? Blond

Maar ik vind het wel onwijs sneu, heb nou al zoveel dezelfde verhalen gelezen, hoe kan het al die arme honden nou gebeuren, om precies hetzelfde te overkomen? Verdrietig

**Geplaatst**: 13-07-08 19:59

Re: zielig verhaaltje (hond) Hoe kon je?

Geplaatst: 13-07-08 19:59

En alle katten, en knagers, en andere dieren...