Geplaatst Vandaag om 18.30h zat ik achter de pc en Joey lag in de gang, opeens begon hij de piepen en te blaffen. Ik ging bij hem zitten in de hoop dat hij wat rustiger werd, maar ik wist al dat het helemaal fout zat. Ik heb de DA gebeld (omdat mijn ouders niet zo goed Spaans spreken), en die verwees ons door naar een noodkliniek 3 dorpen verderop. Daar kwamen we iets na zevenen aan. Joey's bloed werd onderzocht, en er werden x-ray's gemaakt. Zijn bloedwaarden waren abnormaal laag, maar de x-ray's wezen eigenlijk nergens op. Zijn eerste diagnose was dat hij misschien rattengif had gegeten, maar aangezien al onze buren ook honden en andere dieren hebben, en dus niet met gif rond lopen te strooien, was dat eigenlijk onmogelijk. Als differential kwam hij met Leishmania. (Een jaar geleden hebben we een van onze andere honden daar aan verloren, een halfbroertje van Joey: [BB] Wanneer beslis je je hond in te laten slapen? ). Maar het gekke was dat Joey eigenlijk helemaal geen symptomen vertoonde, enkel het niet willen eten en het lusteloos zijn. Toch een test gedaan en die was positief. Ondertussen was Joey's achterhand ook helemaal verlamd, hij kon enkel nog liggen.
Joey zou daar sowieso voor de nacht blijven. We besloten morgenochtend terug te komen en dan verder te zien. De DA was al niet heel erg positief en zei dat we rekening moesten houden met het feit dat Joey het niet zou halen, maar hij wilde hem deze nacht nog observeren, aangezien je binnen een half uur niet kan beslissen of je je hondje wel of niet in wil laten slapen. Hij ging het tijdelijke infuus (antibiotica en tranquillizer) vervangen voor eentje voor de nacht. Opeens kwam Joey overeind en keek ons 'indringend' aan. Toen viel hij achterover, kreeg een spasme, en toen zei de DA 'Hij gaat'. Het was zo raar, je zag het gebeuren en binnen 10 seconden was hij weg. De DA probeerde hem nog een hartmassage te geven, maar het mocht niet baten.
In het topic over Charlie schreef ik 'En het ergste is dat dit pas de eerste was. We hebben nog 4 honden en 3 katten. Ik wil er gewoon niet aan denken dat ze er uiteindelijk allemaal niet meer zullen zijn.' En nog geen jaar later is het tweede hondje al weg.
We hebben ontzettend veel plezier van Joey gehad. Hij was een apart dier, en was vaak erg lachwekkend. Zo stond hij altijd de verkeerde kant op te blaffen. Staat de rest bijvoorbeeld richting de poort te blaffen, staat Joey precies de andere kant op te kijken! Of als er een vreemd iemand op ons terrein kwam, heel stoer staan te blaffen, maar dan wel achter jouw benen, zodat hij veilig staat.
Joey word net als Charlie gecremeerd, en eind volgende week krijgen we zijn as terug. Het zal nog wel even duren voordat ik het een plekje heb gegeven. Dit was de eerste keer dat ik zo snel iemand verloor; eerder wist ik altijd dat het eraan zat te komen, maar Joey was in een mum van tijd gewoon weg.
Het verhaal is iets langer geworden dan de bedoeling was, maar iig bedankt voor het lezen
- Joey *25-07-00 - 27-04-08*
. Veel sterkte !! 
Hij had al een jaar een lekkende hartklep en vrijdag heeft hij besloten dat het genoeg was, hij was ook erg achteruit gegaan. Het gekke was dat ik in NYC was en opeens wakker werd middenin de nacht, ik was koud kon niet meer ademen en bewegen ging ook niet. Ik voelde dat er iets mis was. Die ochtend belde mijn moeder met het nieuws 
Zo ging het bij Ricky ook. vreselijk