Geplaatst 
Ik zal maar bij het begin beginnen...
Wij hebben een hond, genaamd Jet, een bordercollie van bijna 6 jaar. Wij hebben vanaf dat ze pup is.
Het is een superlieve goed luisterende hond die goed om kan gaan met allerlei soorten mensen ook kinderen etc.
Tegen andere honden is ze wel wat dominant af en toe, en katten vind ze helemaal niks. (ze zet letterlijk als niemand oplet de achtervolging in..)
Toch is dat niet het grootste probleem. Wij hebben puppy training met haar gedaan en ze was/is hartstikke leergierig en braaf. En helemaal gek op de bal.
Nu in het begin was zij echt superbraaf en kreeg ze gewoon alle aandacht die ze verdiende.
Elke dag een lekker lange wandeling en niet alleen fysiek, ook mentaal van dat ze eerst moest denken voordat ze iets deed.
En ze deed alles ook supergraag en was ontzettend nieuwsgierig. Echt een superhond dus.
Mijn moeder heeft ook een cursus behendigheid met Jet gedaan, Ze deed het supergoed en had er hartstikke veel plezier in!
Maar na de eerste 'diploma' (waarvoor zij met vlag en wimpel was geslaagd
) toch maar besloten om ermee te stoppen, het was namelijk best verweg. (2 uur met de auto heen +terug) Jet was toen ongeveer 4 jaar. Ik wil graag zo een cursus doen, maar ik ben nog te jong.
Nu is het zo dat wij hier in dit huis allemaal de laatste tijd een beetje druk hebben gehad.
En daarbij is de hond er af en toe een beetje bij in geschoten. Voor dat ik heel bokt over mij heen krijg, natuurlijk is dat niet goed en dat weet ik zelf ook.
Maar, Jet bleef zoals ze was en als we eens wat deden dan was ze superenthousiast en vrolijk.
Maar nu komt het, we merkte dat ze steeds minder goed ging luisteren. Ze is nu nog steeds superbraaf, maar af en toe negeert ze mij een beetje.
Niet echt negeren, maar langer wachtten totdat zij een 'commando' uitvoert. Ook een tweede keer vragen.
Maar het lijkt eigenlijk of ze nu meer hond is geworden, zo lijkt het wel. Ze snuffeld nu en gaat (hoe noem je dat?) zo strekkend lopen op de plaats in bladeren.
De bal is ze nogsteeds gek op, en als we in het bos zijn ofzo is ze superblij en helemaal in haar element.
Maar soms als we thuis zijn en ik ga dan die trucjes met haar doen lijkt het alsof het haar niks interesseert.
Ze doet alles wel, maar niet met dat enhausiasme van vroeger. En natuurlijk is dat onze eigen schuld, en ik voel me daar ook best schuldig over.
Soms is ze wel hartstikke zo van 'jihoe, wat leuk!' maar af en toe niet echt.
Ze is nogsteeds superlief en braaf, maar minder als 'vroegah'.
Na dat hele verhaal wil ik jullie misschien raad vragen?
Hoe kan ik dit nou het beste (als dat al kan) oplossen?
Ik heb al voorgesteld thuis dat we een soort schemaatje maken wie wat wanneer iets met Jet doet.
Dat vonden ze wel een goed idee maar uiteindelijk is er niet veel van terecht gekomen uiteindelijk. Ik zal binnekort nog eens vragen.
Bedankt in ieder geval dat je de moeite hebt genomen om mijn verhaal te lezen!
Groetjes Elisa.
Ps. Sorry trouwens als er al een topic hierover bestaat. Ik kon niks vinden met de zoekmachine..
Wij keken altijd naar de combinatie. Maar er zijn ook heel veel hondenscholen die heel strak een leeftijdsgrens van 15 ofzo aanhouden. 
)