Sinds een jaar of 4 hadden we hier op het erf een wilde kater, waar hij weg kwam weet ik niet maar hij was trouw en bleef hier, mede omdat hij door ons gevoerd werd.
Je kon hem niet benaderen laat staan aanraken, dus lieten we hem maar in zijn waarde en hij ons, maar hij was altijd wel ergens.
Hij heeft 2 jaar geleden nog een poes van ons gedekt en daaruit hebben we nog een leuke inmiddels ex-kater aan over gehouden, vandaar zijn naam Pappapoes.
Maar zaterdag zat hij als een zielig hoopje in de stal en had ik al in de gaten dat er iets niet goed was, hij sprong van de zaagselbaal af en zakte door zijn achterlichaam, toen was ik er al bang voor dat hij zijn poot gebroken had.
Zondag heb ik hem niet gezien, en maandag heb ik de dierenarts gebeld hoe ik dit moest aanpakken, ze hebben me naar Dier onder Dak verwezen die hadden een vangkooi, ok s'avonds de vangkooi klaar gezet met lekkers erin.
En ja hoor maandagmorgen zat hij er braaf in, meteen de dierenarts gebeld en ik kon hem meteen brengen hij zou ook gecastreerd worden en helemaal nagekeken, een half uur later werd ik door ze gebeld met niet een leuke mededeling het bot in zijn achterpoot was verbreizeld en stak eruit ook zat er een grote ontstoken wond.
We hebben overlegd dat we hem maar lieten inslapen want amputeren was in dit geval geen optie omdat hij zo wild was en na de amputatie nog een poos zorg aan hem besteed moest worden, wat niet zou gaan lukken.
Bij de dierenartsen accociatie vonden ze het super dat wij dit allemaal voor die wilde kat wilde doen, ach ja hij hoorde er gewoon erbij.
Ik heb hem later opgehaald en netjes hier op ons erf begraven zo is hij nog bij ons.
Het is nu zo stil buiten op het erf, ik hoef geen pappapoes meer te voeren....
Maar gelukkig hebben we onze huiskatten nog, die maken veel goed.
Moest even mijn verhaal kwijt.