Geplaatst 
Er is mij iets opgevallen in het gedrag van onze katten, en omdat ik nogal nieuwsgierig ben naar het hoe en waarom, wil ik de katten-experts eens om hun mening vragen
De situatie:
Onze moederpoes Oscar (nu 11 jaar) heeft op 4-jarige leeftijd een nestje gekregen. Homer (kater) en Bartje (poes) zijn bij ons thuis, samen met moederpoes Oscar, opgegroeid. So far so good, het was altijd een gezellig 3-tal en ze konden prima met elkaar overweg.
Samen eten, samen luieren, samen spelen, samen slapen, elkaar wassen..... ze waren altijd bij elkaar in de buurt te vinden.
Totdat Bartje ineens ziek werd. We kwamen op een avond (nu een week of 5 geleden) thuis en we zagen meteen dat ze doodziek was, dus meteen diezelfde avond naar de dierenarts gegaan. Het zag er niet best uit, ze was op sterven na dood. Omdat het al laat was en omdat er 's nachts geen personeel aanwezig was in de kliniek, kreeg Bartje een infuus en wat medicijnen toegediend. We namen haar weer mee naar huis om haar zo warm mogelijk te leggen en zodat we haar in de gaten konden houden, de volgende ochtend zou ze verder onderzocht worden.
Het verbaasde mij toen al dat haar moeder en broertje totaal niet reageerden. Bartje was doodziek en lag op een dekentje bij de verwarming, en moeder en broer deden alsof er niks aan de hand was.
1 keer gaf broerlief een teken van leven: of ze iets op wilde schuiven zodat hij ook op dat dekentje kon liggen
De volgende ochtend hebben we Bartje in moeten laten slapen. Ze had nierproblemen, en die waren zo ernstig dat ze er niet meer van kon herstellen. Zodoende met een leeg mandje richting huis gegaan.
En tot mijn verbazing weer geen enkele reactie van haar 'vrienden'
We zijn inmiddels een week of 5 verder, en er is geen kat in huis die ooit naar haar gezocht heeft. Ze hebben allebei letterlijk geen krimp gegeven, hun dagelijkse leventje is gewoon doorgegaan zonder dat ze ook maar 1 signaal afgegeven hebben dat ze Bartje missen ofzo.
Ik sta er nog steeds versteld van...... hoe kan dat nou toch?
Heeft het ermee te maken dat Bartje ziek was en dat ze dan al afstand nemen, of heb ik gewoon een stel egocentrische katten in huis?
Op zich vind het hartstikke fijn dat onze andere dieren er niks mee geleden hebben want je koopt er toch allemaal niks voor als die ook nog helemaal uit hun doen zijn. Maar ik snap het gewoon niet, en ik blijf er maar over nadenken waarom ze zo doen.
Heeft iemand het verlossende antwoord?
Als Elmo Koekie toendertijd niet constant aanviel had het ook veel langer geduurd eer ik het in de gaten had gehad en als Koekie nu een slechte dag heeft merk ik het ook aan Elmo... Bij Elmo daarentegen merk ik het direct als ie niet lekker is, dan jengelt ie bij het leven... Zo zie je maar weer, vrouwen zijn bikkels 
. Het andere zusje, dat altijd al wat apart was geweest, bleek na een tijdje een ernstige vorm van suikerziekte te hebben en uiteindelijk bleken de nieren te sterk aangetast, zij is na een kort ziekbed overleden. Cypertje was voornamelijk opgelucht dat ze haar niet meer overal tegen het lijf liet, vrees ik. Helaas is ook zij na een paar jaar overleden aan een schildklieraandoening. Al met al heb ik zelf heel wat meer verdriet gehad dan één van mijn poezels