Geplaatst 
). Er wordt nog weleens geblazen door de grote, maar dat is vooral als hij schrikt of als hij ligt te slapen en ze bijv. wel héél lang aan z'n kont zit te snuffelen 
Nu is het zo dat die kleine toch wel een beetje gaat testen hoe het er nou voor staat, en Senna zodoende regelmatig achterna gezeten wordt (Milo besluipt en bespringt 'm, hij schrikt en rent weg om na een paar meter om te draaien en dan gaat het andersom door de kamer). De afgelopen dagen zie ik echter dat Senna steeds vaker het initiatief neemt, het lijkt in eerste instantie erg op spelen (tegen d'r staart aantikken, poten tegen elkaar aan 'hengelen'), maar het eindigt er regelmatig in dat ze in een liefkozende verstrengeling over de grond rollen
. Senna is echt tig keer sterker en zeker een paar keer zo zwaar, als hij haar loslaat rent ze lang niet altijd meteen weg, soms 'vecht' ze dus gewoon weer verder.Nu vind ik het niet meer dan logisch dat er gekeken wordt waar ze staan, maar wanneer gaat stoeien nou over in vechten en is het verstandig om tussen beide te komen? Of is dat nooit verstandig en moet je ze het maar gewoon uit laten zoeken? Volgens mij gaat het nog prima zolang er geen doodskreten klinken
, maar soms lijkt het er toch wel ruig aan toe te gaan hoor en voel ik soort het beschermende mama-instinct boven komen om die kleine te helpen 
(ik kan het overigens goed onderdrukken hoor haha!). Senna heeft hiervoor trouwens ook met andere katten geleefd maar zocht toen totáál geen toenadering, was een echte einzelganger. Daarom vind mijn vriend het ook zo raar hoe hij met Milo omgaat, dat kent hij namelijk helemaal niet van die kat. 
