Geplaatst Nadat we ze een week binnen in de stal hebben gehouden, mochten ze naar buiten en dit is allemaal prima gegaan.
Afgelopen augustus zijn we weer naar ons oude huis verhuisd en zijn de poezen ook weer met ons mee verhuisd.
We hadden nog een kennel in de tuin staan en omdat die 2 niet anders dan buiten gewend waren, hebben we er een mooi katten en konijnen huis van gemaakt, zodat ze daar ´s nachts en van de winter een mooi, warm plekje hebben. Ook daar hebben we ze een week binnen gehouden, alvorens ze naar buiten mochten.
Tom, onze je-weet-wel kater, is een ontzettend aanhankelijk, lief beest, erg op ons gefixeerd en die eigenlijk nooit langer dan 10 min. uit de buurt van het huis is.
Blümchen, onze poes, is erg schuw. Het heeft eeuwig geduurd voordat we d´r mochten aaien, terwijl ze dat eigenlijk dolgraag wilde.
Tot onze grote schrik is Tom sinds een week verdwenen
. We hebben overal gezocht, door de hele buurt briefjes opgehangen en het asiel en alle dierenartsen in de omgeving gebeld; helaas tot-nu-toe zonder resultaat.We geven de hoop nog niet helemaal op dat hij weer thuis komt/gevonden wordt, maar die hoop wordt wel iedere dag kleiner
.Buiten onze zorg om Tom, maken we ons nu ook grote zorgen om Blümchen.
Zij zit nu moederziel alleen buiten. Wel staat ze de hele dag en nacht voor de huis- en terrasdeur te gillen en is dolgelukkig als we naar buiten komen en met d´r knuffelen.
De winter zit er nu aan te komen en het wordt steeds kouder buiten; we doen al een paar keer per dag een kruikje in d´r mandje, zodat ze het iig niet koud krijgt, nu Tom er niet (meer) is waarmee ze altijd samen in het mandje lag. Het is nu niet meer echt prettig om ´s avonds in de kou op het terras te gaan zitten en daarom hebben we besloten dat Blümchen dan maar fijn naar binnen moet komen.
Nu het probleem: als je de deur open doet, durft ze eigenlijk niet over de drempel te komen. Eerst moet een van ons buiten gaan staan, totdat ze naar je toe komt. Dan is het zaak d´r snel te pakken en d´r mee naar binnen te nemen.
De eerste paar avonden durfde ze niet onder de eettafel vandaan te komen, nu loopt ze inmiddels ook al richting bank. Maar owee als iemand zich (in haar ogen) te snel beweegt, dan vliegt ze weer terug onder de tafel. Eergisteren lag ik op de bank en toen sprong ze er ook op. Ze ging zelfs even liggen (min. of 5), maar ze kan zich gewoon niet ontspannen. Dit is overgens altijd al zo geweest, ook op stal in ons vorige huis en daarvoor was het zelfs nog erger; daar wist ik het eerste jaar niet eens dat we een poes namens Blümchen op stal hadden omdat ze zich nooit liet zien.
Na een paar uur gaat ze weer voor de terrasdeur staan, nu omdat ze weer naar buiten wil (haar bijnaam is inmiddels "Miepje" geworden, omdat ze zo staat te miepen
).Dan laten we d´r maar weer naar buiten, omdat we niet willen dat ze in paniek raakt omdat ze denkt dat ze opgesloten is en misschien bij de volgende gelegenheid zich niet meer op laat pakken.
Als we in bed liggen, horen we haar echter weer miepen dat ze aandacht wil/ naar binnen wil/ d´r vriendje mist
?!We gaan met de kerst 2 weken op vakantie en we hebben al besloten om haar dan die tijd in een kamertje op te sluiten. Mijn buurvrouw zorgt voor de dieren, maar ik ben als de dood dat Blümchen dan na 2 dagen verdwenen is omdat ze van een vreemde gevoerd wordt en ons niet meer ziet.
Heeft iemand van jullie een idee/tip hoe we Blümchen aan het binnenzijn kunnen laten wennen? We vinden dit doodzielig voor haar en ik voel me echt permanent rot als ik d´r buiten zo rond zie scharrelen
.(Mocht Tom trouwens weer thuis komen, muteren we die ook om naar binnenkat
. Met hem zal het geen probleem zijn, want dat is een lekkere slijmbal .) 
! Dan kan ik haar ook meteen alle "do´s and don´ts" wbt Blümchen uitleggen (in het begin vooral niet proberen om haar te aaien, dan is ze weg. Rustig tegen d´r aanpraten is beter).
!
). Ik had de terrasdeur op een kiertje gezet, zodat ze er ook uit zou kunnen.
!
. 