Iets meer dan 2 weken geleden begon hij pijn te krijgen. Onze prachtige, jonge kater, puck begon al hard te piepen als je hem optilde. Voor de rest was hij iets meer op zijn hoede, voor het geval je hem ging oppakken... Verder was hij gewoon lekker zich zelf, heerlijk verwend. Een paar dagen later ging hij, samen met de hele kattenfamilie, de kennel in, aangezien wij op vakantie gingen. We hebben hem die paar dagen voor onze fakantie nog door de dierenarts laten controleren, we vonden het niet bepaald normaal hoe hij reageerde ect. De dierenarts vermoedde dat Puck, die al een aantal weken is gecastereerd, één of andere verkleving had. Dat zou wel verholpen kunnen worden door hem dagelijks flink te masseren bij zijn buik, niet dus. Toen wij op vakantie waren vond mijn broer hem toch nog niet zichzelf (Puck kreeg ondertussen ook al pijnstillers), hij begon zelfs te blazen naar iedereen en alles wat naar hem toe kwam.. Toen nogmaals de da erbij gehaald, maar nee.. Dat was gewoon angst, niks aan de hand. Hij zou over een paar dagen wel weer normaal zijn (dit vonden wij uiteraad al vreemd, omdat hij voor die tijd ookal pijn had). Maargoed, wij weer een paar dagen afgewacht, Puck nog steeds onder de pijnstillers. We hebben gewacht tot wij erweer waren van vakantie en toen hebben we Puck weer laten onderzoeken. De dierenarts kon er niet achterkomen wat nou de oorzaak van zijn pijn was, maar vermoedde een ontsteking, dus we kregen één of andere antibiotica mee en als het over een paar dagen niet zichtbaar beter zou gaan met ons arme kereltje dan zou Puck moeten worden opgengehaald of zou er een echo moeten worden gemaakt.
2 dagen later (gisteren) ging het nog steeds niet beter. Puck zakte nu constant door zijn achterbenen, wilde alleen bij zijn kopje worden geaaid, kwam nouwelijks uit zijn mandje (alleen om zijn behoefte te doen) en we moesten het bakje zó voor hem houden, dat hij zich niet hoefde te bukken
.
Wij dus gebeld naar de da, maar nu hadden we weer het probleem dat er een dierenarts met vakantie was, een andere dierenarts was nog te onervaren en durfde het nog niet aan en weer een andere dierenarts was op dit gebied niet gespecialiseerd... Er werd voorgesteld dat ze wel een afspraak bij een andere kliniek voor ons wouden maken of anders moesten we een aantal dagen wachten totdat de dierenarts weer terug was van vakantie.. We kozen dus voor het eerste en mijn moeder is vanochtend naar die kliniek geweest. Daar is echo gemaakt van hem. Daaruit bleek dat één van Puck's nieren groter was dan de ander, en ze zagen nog één of ander 'hol' plekje wat de dierenarts ook niet beviel. Maar nu durft de dierenarts Puck niet onder nacose te brengen, omdat hij bang is voor verzwakte nieren oid, en dat Puck dan misschien niet meer wakker zou worden uit de nacose (!).
Nu is er bloed van Puck afgenomen en dan gaan ze dat onderzoeken, zodat we morgen de uitslag doorgebeld krijgen. Waarschijnlijk moet hij dan ook geopereerd worden... Er is zelfs een kans dat als de nier zo erg verzwakt is dat hij eruit moet...
Vind het echt zo erg voor onse kleine Puckepoes
. Altijd maar dat wachten, en volstoppen met pijnstillers.. Echt sneu gewoon
. Gisteren lag hij in het mandje op zijn rug en toen had ik hem een bakje vlees voorgehouden en moest hij zich omdraaien, hij begint me toch een porsie te schreeuwen! Hij heeft gelukkig wel heel goed gegeten, en dat doet hij nog steeds heel goed..
Ik zie dat het trouwens een onwijs lang verhaal is geworden, maar vind het altijd fijn als ik het even van me af kan schrijven hier op bokt
.
Maargoed, nu is het alleen maar afwachten en duimen..