Ik heb eergister een kitten van een week of 5 meegenomen van de boerderij omdat de moeder doodgereden was door een auto. Haar 2 broertjes/zusjes waren inmiddels al dood, deze liep ver van het nest (waar we ze eerst altijd zagen lopen) vies te zijn en te janken en ik heb haar kunnen vangen. Toen ze wat eten kreeg was ze meteen mijn dikste vriendinnetje
, nu na een dag lijkt het niet anders dan dat ze is opgevoed in huis! Ze is gewoon verschrikkelijk leuk
!
Echter, Senna, de huisbaas (gecastreerd, 2 en half jaar oud) is er totaal niet van gediend
... Helaas hebben we hier de mogelijkheid niet echt om ze de eerste dagen helemaal apart te houden, dus Senna kan er gewoon bij. Als we er zijn is de deur naar de gang/trap open, anders zit Senna boven en Milo (de kleine) beneden. Senna blijft ook boven, af en toe komt hij beneden om het hoekje kijken, om vervolgens hard te blazen en in zichzelf te gaan grommen, en weer om te draaien om boven aan de trap zeer beledigd te gaan zitten.... Zodra ze bij elkaar in de buurt komen (per ongeluk), snapt die kleine goed dat 'ie terug moet, daar ben ik wel blij om.
Senna heeft tot een jaar geleden altijd met 2 andere katten geleefd en dat ging goed, hij speelde er niet mee en ze sliepen bijv. ook niet samen maar er was ook zélden gegrom of geblaas.
Iemand enig idee hoeveel tijd we dit moeten geven? Gisteren leek het al ietsje minder, maar Senna is niet leuk zo
. En aangezien we juist zo blij waren met zijn geweldige leuke karakter gaan we een nieuw baasje voor Milo zoeken (en we hebben al gegadigden genoeg
) als hij er dus écht niet van gediend blijkt te zijn..... En tips over het 'koppelen' zijn ook zeer welkom!
(terwijl ik dit getikt heb is Milo al 3x via mijn broekspijpen omhoog geklommen, heeft ze over het toetsenbord gewandeld en nu gaan mijn vingers eraan
)