Gisteren moesten we toch echt afscheid nemen van onze loge-kittens. We kregen ze als pasgeboren kleine wurmpjes van net een uurtje oud, samen met mama gevonden op straat begin juni. Ze groeiden op met zijn vijven bij ons in huis. Toen ze 11 weken oud waren werden ze voor de eerste keer inge-ent. Vorige week werden ze voor de tweede keer inge-ent en deze week moesten we ze terug brengen naar het dierenopvangcentrum. Mama hadden we al eerder terug gebracht want ze werd steeds krols en begon alles in huis onder te plassen. Toen we er vorige week waren heb ik mijn mama-poes nog even opgezocht. En ze herkende mij direct. Ze heeft ook bijna 3 maanden in ons huis gewoond. En deze week brachten we de kittens weg. nou, ik kan je wel zeggen dat dat niet mee viel. Ze waren met zijn vijven en zo ontzettend lief en schattig. En nu is het zo stil in huis. We weten ook wel dat we ze niet kunnen houden, maar dit was niet leuk. Maar goed, we hebben onze plicht gedaan en ze opgevoed (voornamelijk gevoed) en ze geknuffeld en met ze gespeeld en gezorgd dat ze groot en stoer en sterk werden. Sinds hun mams weg was, werden ze steeds knuffeliger en kwamen ze 's avonds steeds bij ons liggen. Deze hebben we best lang gehad, bijna 4 maanden lang. Ik hoop dat ze gauw een nieuw huisje krijgen met nieuwe baasjes die net zo dol op ze zijn als wij dat waren.