Geplaatst Vandaag hebben wij toch besloten onze hond douce in te laten slapen.
En ik wilde graag even mijn verhaal kwijt..
Hij was al wel 12,5 jaar oud en was gewoon helemaal op. ( wij hebben hem al sinds ik 5 jaar ben)
De laaste tijd liep hij steeds slechter en slechter. Kreeg overal kwaaltjes en wilde bijna zijn mandje niet meer uitkomen.
Altijd lag hij maar te slapen. Daardoor kreeg hij ook doorlig plekken en hij had een hele grot op zijn voorpoot.
Deze was opengesprongen met een hoop narigheid.
Na een bezoekje bij de dierenarts was het weer goed. Totdat mijn moeder s'avonds de hond wilde uitlaten..
Ze zag dat douce helemaal tot aan zijn buikje in het bloed lag!! Het was dus weer open gesprongen.
Dus snel verschoont verbandje om gedaan en laten slapen(nadat hij eruit was geweest)
De volgende dag gelijk weer dierenarts gebeldt. De dierenarts had ook zijn bloed na laten kijken en dit zag er niet zo goed uit.
Hij had last van zijn nieren en hart, een hoop vocht in zijn buikje en een tumor in zijn lever.
De dierenarts wilde hem toen op dat moment al een spuitje geven.
Maar douce had een pijnstiller gehad en medicijnen en dat zou hem moeten opknapen.
En dat gebeurde ook wel.. de afgelopen 3 dagen kreeg hij weer een beetje een opleving.
Lopen kon hij nog steeds niet goed meer maar hij wilde wel.. en liep lekker rond door de tuin.. af en toe blaffen.
Dat was weer mooi om te zien natuurlijk.
Maar tot gisteren ging het wel goed.. maar gisteren met uitlaten viel hij door alle 4 zijn pootjes heen en hij kon gewon niet meer op zijn achterpoten staan(hij had ook nog eens een gezwel gekregen op zijn linkerachter voetje doordat hij waarschijnlijk ergens in was gaan staan)
Maar je zag ook gewoon aan zijn koppie dat hij het niet meer leuk vond zoals het ging.
De afgelopen week ging alles zo enorm snel en hebben we bijna elke dag wel de dierenarts bezocht.
Toen hebben we echt serieus nagedacht over hoe het nu verder moet met hem.
En vandaag ging het dan wel weer redelijk met hem. Mijn ouders gingen allebei even weg en hij liep maar door de kamer te dartelen en te kwispelen enzo nog voor ze weg gingen. Ook wilde hij op de bank springen(zoals hij altijd deed vroeger was echt zijn plekkie) maar dat lukte hem niet zelf dus tilde ik hem er even op. Nou na 5 minuten viel hij gewoon door al zijn pootjes heen en heb ik hem er maar af getild en dit tegen mijn ouders verteld. Nou even gewacht tot mijn zus ook weer thuis was van autorijles.
Daarna hebben we met zn 4en ronde te tafel gezeten en besloten dat het gewoon niet langer meer kan zoals het nu gaat. Hij krijgt dat wel medicijnen en hij heeft weer een beetje een opleving, maar het is niet eerlijk tegenover hem.
We kunnen wel doorgaan met die medicijnen maar om je hondje nou verder te laten leven op medicijnen. En hij heeft al een slecht hart en nieren en een tumor in zijn lever. Ja dan houdt hij het gewoon niet lang meer vol.
En we moeten hem niet op die medicijnen laten lopen omdat wij hem anders niet kunnen missen. Dat is egoistisch tegenover hem.
Dus hebben we die enorm moeilijke beslissing genomen, en hem laten inslapen.
We hadden de dierenarts gebeld dat we hem toch wilden laten inslapen, en konden een half uur later al terecht.
Ik zelf wilde er niet bij zijn hoe hij een spuitje kreeg en ben thuis gebleven en heb thuis van hem afscheid genomen.
Mijn ouders en zus gingen wel. Zij vertelden dat hij gewoon los rondliep door de kamer van de dierenarts en een spuitje kreeg dat hij ging slapen. Na een paar rondjes lopen kwam hij bij mijn ouders en zusje staan en is na een paar minuutjes in slaap gevallen. Toen ze nog even afscheid van hem nemen en de dierenarts ging even weg.
Na 5 min kwam hij weer terug om zijn defenitive spuitje te geven zodat hij overlijd.
Hij is daarna opgehaalt door mensen van een dierenbegraafplaats/crematorium en daar wordt hij gecremeerd.
Ze hebben daar bij hun een heel mooi veldje waar zijn as wordt uitgestrooid. Want wij wilden geen potje in ons huis hebben met zijn as. Dan maar liever over een mooi veldje uitgestrooid omdat hij altijd gek was op buiten zijn enzo.
Dan was dit zijn laatste eerbetoon.
Het voelt nu al enorm leeg in huis, er is nooit meer een hondje die je verwelkomt als je thuis bent. Of die bij je komt zitten als je verdrietig bent. Waar je lekker mee kunt wandelen buiten enzo.
Lieve Douce:
Slaap zacht en R.I.P. lieverdje
Het ga je goed jochie
