Mijn ouders hebben gister de zware beslissing moeten nemen om onze geliefde hond in te laten slapen. Lara was een duitse herder van 12 jaar..
Mijn moeder belde gisteravond om 18.00 uur op dat ze naar de dierenarts waren geweest. Lara kon niet meer in de benen komen en draaide met haar ogen. Haar wenkbrouwen ging heel snel op en neer. Het bleek dat ze een kleine tia had gehad en de dierenarts had haar een spuit gegeven dat het zich niet verder uit kon breiden. Ze moesten de nacht maar even afwachten. Gisteravond om 22.00 uur belde mijn moeder weer. Ze gingen weer naar de dierenarts. Lara is kruipend naar haar mand gegaan. Draaide weer met de ogen en lag heel erg te kwijlen. Bij de dierenarts aangekomen lag ze op de behandeltafel. Het bleek dat ze in de bovenste hersenpan een zware hersenbloeding had gekregen. Ze was acuut blind geworden. Lara kreeg morfine ingespoten om te kalmeren. Omdat ze blind was geworden snapte ze er niks van. Wou iedere keer van de behandeltafel af. Toen ze morfine kreeg leek het net of ze het begreep. Ze vocht ertegen om niet haar koppie neer te leggen. Mijn moeder bleef maar tegen haar praten dat het goed was zo en dat ze mocht gaan liggen. De dierenarts heeft aan mijn ouders gevraagd of ze een beslissing wouden nemen. Mijn vader en moeder hebben er vreselijk staan te huilen, maar begrepen dat het het beste was om Lara in te laten slapen. Als ze hieruit zou komen dan was ze blind en waarschijnlijk aan 1 kant verlamd. Het beestje was al 12 en had haar beste tijd ook gehad. Dus toch maar besloten om haar te laten gaan.....
RIP Lara je bent toch nog 12 jaar bij ons geweest wat niemand had verwacht. Ik zal je missen....