Geplaatst Tijger was al 5 jaar bij ons en altijd al gekwakkeld met zijn gezondheid. Tijger had suikerziekte en we spoten hem twee keer per dag insuline. Dat betekend dus dat je altijd moest zorgen dat je thuis was of de kat ging mee met ons. Helaas hebben we hem nooit goed ingesteld gekregen. Naast de suikerziekte kreeg hij medicijnen vanwege een hartruis en had hij een nierafwijking. Tijger is altijd mager geweest. Ondanks dat hij flink kon eten staken zijn ruggengraat en bekken uit. Maar desondanks was hij altijd heel helder en zat hij altijd heel graag bij je voor een koppie.
De laatste dagen ging hij achteruit. Hij kreeg aanvallen waarbij hij hard door huis rende, ergens tegen opliep en viel. Hij liet daarbij zijn urine lopen. Steeds riep hij om hulp met een mauw die door merg en been ging. Gisteren was hij ineens verdwenen. Hij is nooit van het erf of de straat uit. We waren bang dat hij weer een aanval had gehad en er niet was uitgekomen. Dierenambulance gebelt: hij bleek bij achterburen te zijn die hem hadden gevonden en dachten dat hij ernstig was verwaarloost. Uitgelegd dat hij al 18 is en ziek is.
Nadat we hem hadden opgehaald, heeft hij nog twee of drie keer een aanval gehad.
Vanmorgen naar de dierenarts gegaan. Ik wist al dat we niks meer voor hem kunnen doen. Tijger in de wachtkamer op schoot gezeten en nog lekker gekroeld.
Vlak voor tienen is hij ingeslapen. Hij bleef vechten tot het einde, niet leuk om te zien maar ik wou bij hem blijven.
Hij is begraven in de achtertuin.
Rust zacht, lieve tijg. Ik hoop dat je geen pijn meer voelt.
Tijger (de donkere) samen met Sheetah in zijn mandje
bah, wat erg.
.