Zaterdagavond merkte mijn man dat mijn konijn niet had gegeten. Ook zijn water had ze niet aangeraakt. Dat was vreemd, ze had de flesje altijd in een dag leeg, evenals haar voerbakje..
Ik heb zondag iets lekkers gehaald en in haar kooi neer gelegd.. Hier nam ze een klein hapje, maar viel er niet op aan. Ook op haar kruidenhooi, waar ze bijna voor uit de kooi kwam, nam ze niet.. Ik heb wat brokje geweekt in water en deze met een spuitje in haar mond gespoten, dat nam ze wonderwel heel goed, niet veel, maar wel met zin.
De volgende dag naar de kliniek, ze had immers nog steeds niet gegeten en gedronken. Daar konden ze zo 123 niks ontdekken, tanden nagekeken, buikje geluisterd en gevoeld, was rustig..
Ik op internet zitten neuzen, van alles gevonden over een ziek konijn. Ik heb olvarit gehaald, antibiotica gegeven, water gegeven etc... dit ging allemaal goed naar binnen. Wat me wel op viel, is dat ze enorm vaak lag, maarja, dat zou ik ook doen als ik me niet lekker voelde..
Vanaf gisteren merkte ik dat ze erg mager werd, daarom heb ik electrolyt gemaakt (staat ergens op internet hoe dat moet) en deze toegediend. Door het zout zou ze wat vocht vast moeten houden, door de suiker zou ze wat energie krijgen..
Elke dag dus om het uur met het dier in de weer, olvarit, water, electrolyt, antibiotica.. Vanmorgen merkte ik dat ze wat slapper aan voelde, dus ik geef haar wat elektrolyt in de hoop dat ze wat op zou knappen.. en ik weer de kliniek gebeld.
Vanmiddag kon ik komen, geen probleem, mijn konijn was immers nog goed bij kennis en leefde ook gewoon, al was hij iets minder actief.. Ik zet dus mijn konijn in de kooi, op naar de kliniek. Daar aangekomen wil ik me aanmelden en moest ik even wachten. Ik keek naar mijn konijn, zie ik ineens dat ze haar koppie laat hangen.. Ik roep om hulp en wordt met spoed de behandelkamer in gebracht.. de DA kwam aan rennen en trok haar uit het kooitje.. Ik hield het konijn vast toen ze ging voelen aan haar buikje..
Op dat moment laat mijn konijn alles lopen, en verslapte ze, in mijn handen.. ZE WAS INEENS DOOD..
Ik was helemaal over de rooie, alhoewel ik wist dat dat eraan zat te komen, ze was immers al 7. De DA kon niks meer voor haar doen, ze heeft wel nog even gevoeld, mijn konijn had last van een kwaadaardige tumor in de baarmoeder (hoogstwaarschijnlijk). Afgelopen maandag was er niks te voelen, en nu een tumor van ruim 4 cm doorsnee.. (ik heb het zelf ook gevoeld)
Hoe dan ook, ze is er niet meer, heb haar net begraven in de tuin. Ik mis haar nu al.. vooral omdat ik ze de laatste dagen zoveel aandacht heb gegeven..
En ik kan maar 1 ding hopen, en dat is dat ze nu rust heeft.. R.I.P lieve Flappie.....
heel veel sterkte.. het is vervelend dat de dierenarts maandag niks voelde, maar waarschijnlijk is de tumor snel gegroeid.. (ik heb laatst hetzelfde gehad als jij, ons konijn heette ook flappie, had waarschijnlijk een tumor in haar longen en is ook bij de da overleden..) gecondoleerd en gelukkig heeft ze nu geen pijn meer..
Dat ze het niet zou redden had ik al een klein beetje verwacht, maar niet dat ze in mijn handen het leven zou laten... de reis naar de kliniek was gewoon teveel..
Veel sterkte in deze droevige dagen! Hopelijk heeft ze op het einde niet teveel pijn meer gehad. Ik heb ook mijn stampertje (die zo'n 8 was) in m'n armen laten gaan, dan sterf je terplekke... Maar nu zal ze geen pijn meer hebben en gouden worteltjes knabbelen met andere konijnenvriendjes ...
jeetje wat verschrikkelijk. maar ze heeft vast een geweldig leven bij je gehad en je hebt haar goed verzorgt toen ze ziek was. dat is erg goed van je:)
Dank jullie allemaal voor je steun. Ik heb zoveel gehuild, dat ik nu niet meer kan huilen.. Ik moet de hele dag aan em denken, aan hoe hij het leven liet..
Ik had het laatst ook, en mijn dochter zag dat het konijn zich niet goed voelde.Ik vertelde dat het over was zeer snel,ik ben daar namelijk altijd erg eerlijk in.Begint mijn dochter helemaal paniekerig te doen, en ik belde nog een d.a maar het was niet meer nodig helaas.Nu slaapt ze zacht in de voor tuin.
ik kan helemaal meepraten mijn konijntje waar ik zo'n sterke band mee had dat hij achter me aan liep is ook aan een tumor overleden,
hij at en dronk ook niet meer alleen als ik brood natmaakte likte hij eraan, hij lag telkens op het zelfde plekje terwijl hij anders altijd zo actief is, ik heb hem 2 dagen zo laten zitten niets wetend de derde dag dacht ik tovh maar ik ga maar naar de dierenarts want hij werd zo mager, de dierenerste van een km of 1 lopen dus ik nam hem mee in mijn armen hij bleef toch altijd zitten hij was zo lief, eenmaal bij de dierensrts aangekomen liet ik hem welis in de wachtkamer loslopen dat mag altijd deze keer liet ik hem ook los maar hij verzette geen stap, toen ik aan de beurt was onder zocht de dierenarts hem en en vertelde me het vreselijke vreselijke nieuws je konijn heeft een tumor, ze zei dat hij nog geopereerd kon worden maar dat er maar 25 % op overlivings kans was. ik liep met smily zo heette hij huilend naar huis, de volgende dag is hij sóchtends geopereerd maar tevergeefs de tumor zat te ver naar achter en dan zoudn ze al zijn darmpjes af moeten zetten en dat zou maar 2% overlevings kans aanzitten dus heeft mijn vader toen de beslissing genomen om hem een spuitje te geven hij lag al onder narcose dus gelukkig heeft hij daar niets meer van gemerkt! mijn broer had die vrijdag vij genomen om smily naar de dierenarts te brengen voor de operatie ik zie hem nog in de doos zitten dat is het laatste wat ik van hem gezien heb, dit vertel ik nu ook met trainen in mijn ogen, ik had zo'n goede band met hem en binnen 4 dagen was hij weg ik kan het nog steeds niet begrijpen, ik heb nu zelf weer konijntjes waar ik weer een goede band mee heb zie de foto's in mijn profiel, mar ik zal smily never vergetne hij heeft een zeer speciaal plekje in mijn hart! ik weet hoe het voelt alleen heb jij het nog wat erger mee gemaakt dat je kammeraatje in je armen ik overleden ik wens je erg veel sterkte en proobeer je kammeraatje niet te vergeten maar neem een ander in zijn plaats waarje dezelfde goede band mee opbouwd!! nogmaals veel sterkte
heel veel sterkte. Y:( het is nooit leuk om een dier te zien gaan. maar het heeft wel altijd een voordeel het dier heeft nu geen pijn meer nogmaals heel veel sterkte.
Veel sterkte! Een konijn dat niet meer eet, is idd iets heel serieus mee. Mijn konijn van 8 wou plots ook niet meer eten, en ze is terwijl mijn moeder bij de DA zat, overleden...
Maar zo te lezen heb je hem echt goed verwend en verzorgt, en kan hij terugblikken op een leuk leventje
Wij hebben inmiddels nieuwe konijnen genomen, die nemen het verdriet niet weg, maar maken de herinneringen weer levendiger
Net als bij jou en nobillity is mijn lieverd ook in mijn armen overleden.. het is zo vreemd.. maar het was wel heel vredig. Ik had het niet anders gewild. Alles beter dan dat je op een zekere dag naar het hok loopt en zonder enig vermoeden je konijntje dood aantreft.