Geplaatst Het ging al heel lang niet erg goed meer, de kooi moest minimaal 2x per week schoon gemaakt worden, omdat hij (denken we) incontinent was.
Zondagmorgen toen ik richting den haag ging (nieuwe huisje) was er nog niets aan de hand, was hij nog levendig en vrolijk. Mijn ouders zijn met kenissen gaan fietsen, mijn broer lag nog in bed. Toen hij uit bed kwam heeft hij mijn moeder gebeld want de cavia zag er helemaal niet goed uit. Ogen waren helemaal beslijmd, zat in een hoekje en floot niet toen de koelkast open ging (dat was al minder, omdat de groente daar sinds kort niet meer ligt) en zelfs toen hij komkommer kreeg reageerde hij niet.
's avonds heeft mam mij gebeld dat het er echt slecht uitzag, hij ademde moeilijk, had nog steeds niet gegeten, en bleef in een hoekje zitten. Ze durfde nog niet naar de dierenarts omdat ik dus niet thuis was en ze het erg vond als ik hem niet meer zou zien. DE volgende morgen belde ze echter op dat het nog slechter was geworden en ik heb toen gezegd dat ze naar de DA moesten gaan als het echt slecht ging, om 10 uur zijn ze daar toen heen geweest.
Hij bleek een hartinfarct te hebben gehad de vorige morgen, met een temperatuur van 34 graden, sterk vermagerd en pompende ademhaling was het niet verantwoord hem te laten leven. Ze konden hem nog oplappen met (veel) medicijnen, maar het werd sterk afgeraden en voor een caafje van 8 jaar oud... tsjah, niet echt verantwoord meer.
Ze hebben hem toen in laten slapen, na enkele foto's voor mij. Hij was 8 jaar oud, en echt een schat. Het zat er natuurlijk aan te komen op die leeftijd, maar ondanks alles toch nogal plots...
Goede keus dus! 
