Geplaatst Ik zit hier met een behoorlijk dilemma.
Mijn moeder is allergisch voor honden. Aangezien ik al mijn hele leven enorm dierengek ben heb ik dus altijd de pech gehad geen hond te "mogen". Nou heb ik ondertussen bij opleiding dierverzorging er bijna opzitten, en mijn martin gaus gedragsdiploma binnen. Dit diploma heb ik behaald met de hond van een collega van mijn moeder.
Deze collega (een lieve huis tuin en keuken vrouw welke gewoon het beste wil voor de hond maar niet weet waar ze aan begonnen is, en níet consequent is) heeft in augustus een Border collie (jaja ja, leuke keuze inderdaad
) gekocht, bij een boertje die aan schapendrijven deed. Moeder en vader komen uit échte werklijnen, dus geen showhond. Nou, aangezien ik al zo lang als ik me kan herinneren zwaar border collie fan ben (en níet om het uiterlijk maar om het gedrag en het drijven) vond ik de hond natuurlijk geweldig, maar had ik er wel een hard hoofd in hoe deze hond kon functioneren in dit gezin.Ik heb toen het aanbod van de vrouw gekregen om deze hond mee naar school te nemen, en "op te voeden". Zij meende dat als ik de hond af en toe meenam dat zij een goed opgevoede hond terugkreeg ( uitleggen dat dit niet zo was ging net als alle andere goedbedoelde tips het ene oor in en het andere uit bij haar...).
Nou, de training ging super, ik kon alles met het beestje! Ze staat perfect onder appel en weet bij ons thuis (ze is vaak bij mij) goed de regels, zoals niet op de bank en niet aan de deur krabben als ze naar binnen wil, niet mijn eten van mijn bord kijken en dergelijke.
Mijn ouders zijn er ondertussen ook helemaal gek mee en vragen continu wanneer ze weer komt, hihi!
Nu zijn we inmiddels een hele tijd verder, en is de schattige lieve kleine pup uitgegroeit tot een neuroot welke thuis écht de boel op stelten zet. Ze drijft de vogels (goh, tis een border collie welke zijn ei niet kwijt kan en geen regels kent thuis!), wil niet eten, drijft de baas van de bank af (hoezo een dominantieprobleem..) trekt vreselijk aan de riem bij de baas, en haalt dag in dag uit het bloed onder hun nagels vandaan. Ik heb dit zelf al van te voren aan zien komen en hier thuis te huilens toe veel over gepraat met mijn ouders, dat ik er gék van werd dat ik alles goed wilde doen voor de hond, en het híer ook super gaat, maar dat ze hem thuis, en op de camping waar ie nu elk weekend mee naar toe gaat, helemaal ver*******.
Nou heb ik erover gedacht om het te laten voor wat het is en me er vanaf te trekken. Ik weet alleen dat der baasje haar echt beu aan het worden is, en allemaal gekke dingen nu aan het proberen is (wat écht niet nodig is bij deze hond) om haar weer "goed" te krijgen.
Zo krijgt ze bijvoorbeeld op de camping nu een slipketting om, waarmee ze aan een paaltje gebonden word, zodat ze niet mee kan spelen met de kinderen die aan het overgooien en voetballen zijn. Die hond gaat dus compleet door het lint (wil "meedoen" zoals het baasje het altijd leuk verwoord) en heeft al 2 nylon kabels doorgetrokken en een halsband..
En zo loopt haar gedrag beetje bij beetje compleet uit de hand daar thuis.
Nou had ik van de week een gesprek met mijn moeder erover (alweer) dat het echt niet langer zo kan, en dat we denken dat ze haar binnen een half jaar écht beu is. Ik ben al met de hond op mijn kosten op schapendrijven gegaan (hier 80 km vandaan! is niet dichterbij...) om dat drijven onder commando te zetten zodat ze lekker "legaal" haar ei kwijt kan, en dit gaat al heel erg goed. Maar ondertussen kan ze niet meer met andere honden samen, omdat als er een andere hond aankomt op de camping haar baasje haar optilt, op schoot zet (jaja een BC) en de andere hond wegstuurd waardoor de hond bevestiging krijgt dat als ze even lelijk kijkt de hond weggaat!!
Ik zit er zo ontzettend mee in mijn maag, en mijn ouders weten dat. Nu kwam mijn moeder er van de week mee aanzetten dat ze het ook echt heel erg kl*te vond dat het zo moet lopen, en dat het jammer is dat je een hond niet buiten kan houden snachts, omdat het dan wel goed zou gaan met haar allergie, en ze dus hier kon wonen. De hond komt namelijk in Juli hier 4 weken heen omdat de baas dan op vakantie is, en dan slaapt ze in de schuur. Op die manier heeft mijn moeder er namelijk geen last van.
Pff het was een heel verhaal, maar nu de vraag: Hoe denken jullie erover? Als je zo'n hond vanaf de zomer snachts buiten hebt (in een 2 jaar oude schuur) kan dit? Of eventueel met verwarming? Pff, ik ga nu echt alles op alles zetten om dit goed af te laten lopen want ze móet daar weg, dit gaat zo ontzettend uit de hand lopen vroeg of laat.
Ik hoop dat jullie mijn warrige verhaal een beetje begrijpen en met me mee kunnen denken! Mijn ouders staan er voor de duidelijkheid dus inmiddels achter, mits de hond snachts in de schuur kan (overdag gewoon binnen).
Bedankt voor het lezen, het is er weer uit!
Overigens staat ook mijn zus erachter, die eerst wat bang was van honden maar deze leuk vind omdat ze deze van pup af aan kent, en haar reden (ze is aan het dieëten) : "dat is wel handig, want dan kan ik haar meenemen als ik ga hardlopen, hoef ik niet alleen!!
" 
