Geplaatst Saartje was al een héle tijd een beetje benauwd.. Een aantal keer naar de Da geweest (omdat mijn moeder toch zekerheid wilde) maar Saartje was echt kérngezond, ze zou zo 25 kunnen worden (ze is nu 17). Maar toch. De benauwdheid bleef, welke medicijnen ze ook kreeg. Soms hadden medicijnen het weer minder gemaakt, maar die medicijnen mochten dan maar voor 1 week toegedient worden (gevolg: ze werd weer benauwd). Laatst was het zo erg dat ze foto's van haar gingen maken (haar hoofd). De kans was er natuurlijk ook dat ze onder de nacose niet meer bij kwam, aangezien ze al 17 is. Op de foto waren en gelukkig geen nare tumoren te zien o.i.d. Maar wel een héleboel ''slijm''. En tumoren kunnen bij een operatie altijd zichtbaar worden, dus nog steeds onzekerheid.
Toen werd er beslist dat Saartje geopereert zou worden. Dat is dus vandaag gebeurt. Wij hélemaal in spanning, zou ze uit de nacose komen? Zitten er tumoren in haar hoofd? Als dat zo zou mogen zijn, zouden wij haar laten gaan (als ze nog onder nacose is).
En tot mijn grote dank kan ik zeggen dat de operatie zeer geslaagd is! Ze hebben haar ''gezicht'' een heel stuk opengemaakt en daar het slijm ''weggezogen'' en alles doorgespoeld (dacht ik) met antibiotica enz. Geen medicijn had dit trouwens kunnen verhelpen, het zat te diep en er was te veel.
Saartje ademt al een stuk rustiger en is al weer helemaal vrolijk. Ze wou zelfs niet in de bens, nee, ik moet bij vrouwtje op het bed (ze ''woont'' namelijk bij mijn ouders op de kamer, uit vrije wil hoor
).Donderdag moet ze terug voor controle, en daarna nog een dag.
Het kan allemaal zo weer mis gaan, en we hebben dan ook al lang besloten haar dan te laten gaan.
Saar, je hebt ons beloofd 25 te worden, dus daar gaan we ook voor!!
Ik moest even het verhaal kwijt
Ik zit zo in spanning.. Ik wil echt niet weer een kat kwijt te raken, in zo'n korte tijd! 
heel veel succes,hopelijk komt het goed!!!!!