Ik heb vier katten en in mijn huis is er één plaats waar de katten niet mogen komen: op of naast de rattenkooien. De eerste maanden hebben we de katten 'opgevoed' met behulp van de plantenspuit. Nu hebben we één geval dat niet bang is voor water en dus ook niet voor de plantenspuit. Zij heeft weleens dweilles gehad door de huiskamer (bij het nekvel pakken en wegschuiven). Dat was het enige waarvan ze na een aantal herhalingen de lol niet meer van in zag. Nu, na drie jaar, zitten ze nooit meer bij de kooien in de buurt. Alleen als er nieuwe rittens zijn, vinden ze het interessant. Ik hoef tegenwoordig alleen maar de betreffende kat bij haar naam te noemen en het is alweer over
.
Onze kater is op volwassen leeftijd als verwilderde kater bij ons binnen gekomen. Hij is de enige die uit angst nog wel eens een tik wil uitdelen. Ik respecteer gewoon dat dit bij zijn verleden hoort en het wordt steeds minder. Hij wordt er niet voor gestraft.