Geplaatst Normaal bellen ze al zelden omdat het heel duur is om naar Engeland te bellen, en toen ik mijn vader hoorde wist ik al dat er "iets" aan de hand was. Normaal belt mijn moeder mij namelijk.
Ze hadden naar nieuws, dus ik wachten en al denkende, "ja hoor, Lowara weer een koliek aanval."
Maar nee, onze kat Tweety was zojuist 45 minuten daarvoor aangereden door een auto.
Ze is vanuit de sloot bij ons huis zomaar de weg opgesprongen toen er net een auto aankwam van de buren. Ze was wel op slag dood volgens een andere buurvrouw die het heeft zien gebeuren, dus ze heeft niet geleden.
Maar toch, voel me echt helemaal depri nu, ik was echt aan haar gehecht, nog veel meer dan aan onze hond, en zou volgende week weer thuiskomen. Ik heb nooit echt afscheid van haar genomen en nu kan dat nooit meer.
Geen idee of we een nieuwe krijgen, Tweety hebben we toen al per ongeluk gekregen omdat ze in onze motor van de auto was geklommen. Mijn vader is namelijk totaal geen kattenmens
Maar ik denk dat het zo stil gaat worden boven als ik terug ben. Normaal was madame eigenlijk altijd wel ergens mee bezig of op onderzoek uit in de avond uurtjes
dag meisje, mis je nu al
Heel veel sterkte toegewenst voor jou, je paps en je mams en natuurlijk ook voor Colliebollie 
