Geplaatst 
Veel gedrag van dieren kan ik aardig begrijpen (paarden, honden, etc etc), maar van katten...Ik heb al mn hele leven katten, maar ik denk niet dat ik ze ooit helemaal zal begrijpen
Ok, ik waarschuw, dit wordt een lang verhaal....
Ik heb een kat (Chita, bijna 5 jaar, europese korthaar), en ik heb nogal moeite om een leuke "band" met haar op te bouwen. Jeetje, dit is lastig te omschrijven zeg
Ik heb haar zo'n 2,5 jaar geleden overgenomen van haar vorige baasjes, ivm allergie van hun kind. Ze hadden 2 katten, en Chita was een beetje de onderdanige van de 2, haar broertje was namelijk nogal bazig (hij at eerst, bepaalde wanneer zij op de kattenbak mocht, etc ect). Toen we haar kregen was ze dus ook nogal magertjes en bangig. Toendertijd was ik nog samen met mijn vriend, ik kon aardig met haar overweg, maar mijn vriend moest ze niets van weten. Toen we uit elkaar gingen, is ze dus ook met mij meegegaan (ik verhuisde terug naar mn ouders). Daar woonde ze op de bovenverdieping (ENGE hond op benedenverdieping
). Hoewel ik veel met haar kon doen, was het nou niet zo dat we "maatjes" waren. Mijn vader kon haar wel aaien, maar mijn moeder viel ze aan. Als mn moeder met een bakje eten naar boven kwam, zat ze haar om de hoek van de trap op te wachten en dan haalde ze uit. Telkens heb ik dit geweten aan bangigheid en te veel veranderingen. Uiteindelijk zijn we naar mijn huidige huisje verhuisd, waar we nu zo'n 1,5 jaar wonen. Ik heb altijd gedacht dat als alles weer wat rustiger was, ze wel bij zou trekken, wat liever zou worden. Ik laat haar altijd gewoon haar eigen gangetje gaan, maar geef haar wel genoeg aandacht. Ik speel met haar, haal haar aan, maar ik moet tegenwoordig erg uitkijken voor mijn handen. Als iets haar niet aanstaat, haalt ze uit of bijt ze. Ze komt soms wel naast me op de bank zitten, en dan mag ik haar wel aaien, maar meestal alleen op haar kopje. Soms gaat ze op haar rug liggen, dan wil ze dat ik haar buikje aai, dat gaat dan even goed (en dan ligt ze ook echt te genieten) maar opeens, zonder waarschuwing, valt ze aan...Ze weet het altijd prima als ze iets doet wat niet mag, dan gaat ze er vandoor.
Ik weet niet waar dat aanvallen nou vandaan komt, of het nou een poging tot spelen is, of dat ze het echt "kwaad" bedoeld. Ik vind het zo ontzettend jammer dat ik haar nooit aan kan halen zonder ontzettend op mijn hoede te zijn! Vooral omdat ik met mijn vorige kat een hele sterke band had (samen opgegroeid) en andere katten altijd snel naar me toe komen om aangehaald te worden.
Ik heb een tijdje gedacht dat ze zich erg alleen voelde, ik heb toen een kitten in huis genomen (in overleg met de dierenarts). Helaas reageerde ze hier erg slecht op. Ze stopte met eten, was ontzettend bang, durfde niet meer naar de kattenbak. Na 2 weken proberen heb ik het kitten teruggebracht naar waar ze vandaan kwam, dat beestje en mijn kat werden er beiden niet gelukkiger op.
Waar ik ook mee zit, is de toekomst. Als ik bezoek krijg, verstopt ze zich meestal. Soms komt ze tevoorschijn (op mn verjaardag met een huis vol opeens wel
) en gaat ze de clown uithangen. Maar als iemand vaker over vloer komt, gaat ze dus soms ook aanvallen. Heel vervelend dus. Ik ben nu vrijgezel, maar als er wel weer iemand in mijn elven komt, vind ik het erg vervelend dat die telkens door mijn kat aangevallen wordt 
En nog iets verder in de toekomst, wat nou als ik kinderen zou krijgen? Ok, dat is misschien wel heel ver weg, maar ik vertrouw haar gewoon echt niet...Nou ja, dit was zo'n beetje mijn verhaal...Ben in ieder geval blij dat ik het een keertje heb kunnen opschrijven, of iemand er tips voor heeft weet ik niet....
