Geplaatst gister avond was het zover..Tien jaar geleden kreeg ik een parkietje van 5 weken oud. Ik moest hem een week nog zelf voeren omdat hij zelf nog niet kon eten en als je hem los liet viel hij om. Hij groeide met ons op en alles wat wij aten at hij ook chips kruimels van van alles en nog wat. Hij prate zelfs hij zei onderandere Ernie, Kom dan, Kimberly, papa , kusje enzo hij was kern gezond tot een maandje geleden kreeg hij een rode kring om sn ook ik naar de da, ja een ontstoken oog dus ik antibiotica en een zalfje gehad... hij prate vanaf dat moment ook niet meer dus er was echt wat. Na de dagen verstreken en hij werd steeds stiller en stiller en op een dag ik haal hem uit ze hokkie ( want hij kwam er elke dag al 10 jaar lang ze hok uit voor minimaal 2 uur) en hij gaat vliegen en hij komt neer en hij valt zo om een everwichts stornis leek het wel. na hij wer ook mager enzo dus ik gaf hem zowiezo uit de hand en drineken ook en ik kwam vanacht thuis om 2 uur licht me grote vriend heel vreedig met ze gesloten oogjes op ze washandje
ik huilen ik ben er nog steeds kapot van ik ga hem straks begraven en een fototje neer zetten waar ernie tien jaar heeft gestaanGoodbye my lover Goodbye my friend I will always love you
slaap zacht Ernie
