Geplaatst Jij was ons eerste hond. Niet bepaald liefde op het eerste gezicht, maar ik wou jou persee hebben. Uiteindelijk mocht je mee om 2 weken op proef te komen. Die 2 weken bevielen zo goed dat we je besloten te houden en je papieren gingen halen. Je bleek geen 5 te zijn, wat ons was verteld, maar 9 jaar oud. Dit was een grote klap voor ons. Je was een X bouvier en dus geen kleine hond. Hoelang zou je nog mee gaan? Misschien nog maar 1 jaar? Maar mischien ook wel langer. Elke zomer waren we bang dat je het niet zou halen. Twijfelen of je nog wel sterk genoeg was. Toch hield je het weer vol. Je wou gewoon nog geen afscheid nemen. In 2005 werd je toch wat zwakker. Je werd magereder en trager. Toch haalde je weer de warme zomer. We dachten dat het eindelijk goed met je ging. Je had inmiddels de 15 bereikt. 6 December, op de dag dat je geliefde 2e baasje (mijn tante) ook jarig was.
We merkte niks bijzonder aans je. Nee, echt niks bijzonders. Zondag ochtend gingen we weg om naar me tante haar verjaardag te gaan. Je lag er vredig bij en kwam ons gewoon nog gedag zeggen. Je zou worden uitgelaten om 12 en 3 uur. Als we belden, kregen we te horen dat alles goed was gegaan. Dat was het ook.
Toen we thuis kwamen waren we verbaast dat jij ons geen gedag kwam zeggen. Daar lag je, op de grond en je kon niet meer op staan. We hebben je toen in je mand gelecht en geprobeert of je nog wat wou eten. Helaas, zelfs dit wou je niet meer. Alleen je geliefde pens mocht mee. Je ging snel achteruit. Het was zondag. Rond 18:00 kozen we ervoor om de dierenarts te bellen. Daar was je meteen welkom. Versuft, en met je laatste krachten kwam je de auto in. Je wist wat er komen ging. Je wist dat het voorbij zou zijn. De zwaarste tijd kwam nu voor ons. Kon je nog worden geholpen of was dit dan echt het eind van deze mooie jaren. Eigenlijk gaf de dierenarts ons geen hoop meer. Hij was op. We besloten je om je het laatste spuitje te geven. Je mocht niet meer lijden.
Lieve Rex, 11 December 2005 is een datum die ons altijd bij zal blijven.
Ooit komen we elkaar weer tegen.
